En dan moeten we het dorp schoonmaken, vegen en opruimen, harken etc. We kleden ons om en gaan in traditionele kleding de rest van de dag verder. Dan wordt er op een houten trom geroffeld...tui Mali komt eraan. Ik heb een " hoe ontvang ik de big chief' stoomcursus gehad van Tui Mali's assistent .
En daar is ie dan. Iedereen een beetje nerveus. Ik ook want ik moet tekst uit mijn hoofd leren, engels met een beetje fiji. Een ritueel om de chief te bedanken voor het verblijf op zijn eiland en om te vragen of gebruik van het eiland mogen maken. Ik doe dat uit naam van alle nieuwe bezoekers ( 4 in totaal).
ik ga op mijn knieen naar voren met onder mijn arm een bundel KAVA wortels. Ik klap 3x in mijn handen, ik zeg;
Tui Mali I present to you this Kava as a Sevu-sevu, on behalf of myself en my new tribemembers. Thank you for inviting us on your beatifull island, sosoratu, sosoratu, klap 3x weer in mijn handen wacht tot hij reageert....hij lacht en zegt van alles....en vraagt where are you from? ik vertel het een en ander en iedereen ( ca 30 mensen) is stil. Dan schuif ik om mijn knieen naar achteren. En dan kan de kava ceremonie beginnen en de muziek.
Als je wilt weten hoe dat zit met Kava...google dan...het is een heel verhaal. Heel interessant, niet echt lekker om te drinken, maar het effect is wonderlijk....daarover later misschien meer.
Moet snel terug naar de sloep....die vertrekt zo terug naar de palmbomen, de vogels, het prachtige strand, het lekkere eten en het Tribewanted team.
woensdag 13 mei 2009
Olga, you can do the Sevu-Sevu tomorrow.......?
Uhhhh the what?
Het is moeilijk te beschrijven wat Vorovoro voor een eiland is en vooral wat Tribewanted is. Waarschijnlijk heb ik meer tekst, foto's en video nodig om het te laten zien. Het is meer een gevoel, een ervaring, dan dat het iets is om uit te leggen.
Tribewanted is een dorp op het eiland Vororvoro. De eigenaar van het eiland is Tui Mali, the big Chief. Hij bezit meerdere eilanden met op alle eilanden stammen. Tui Mali betekent Stamhoofd van alle eilanden behorende bij Mali. hij is heel belangrijk. Hij heeft dit eiland ter beschikking gesteld voor het project. Het grote project Tribewanted waar een dorp wordt gebauwd wat zichzelf totaal moet kunnen bedruipen. Duurzaam, milieuvriendelijk en wat inkomsten biedt aan de autochtonen. Het tribewanted dorp ligt tegen het dorp aan waar het Fijean-team woont. Het zijn mensen die 9betaald) werken voor Tribewanted. Zij leren de bezoekers van Tribewanted alles over hun tradities, rituelen, taal, natuur, medicinale planten. Maar ook koken ze voor ons en brengen ons me de sloep naar Labasa of naar een ander eiland. Daar betalen we voor.
Er zijn zonnecelpanelen, 1 windmolen, compost wc's, biologische dynamische tuinen en hopen gezond lekker eten.
Het is pas mijn 3e dag hier maar heb het gevoel dat het veel langer is.
Er wordt elke dag gezamenlijk ontbeten, dan om 9 uur een meeting waar wordt verteld welke projectjes er lopen en waar handen nodig zijn. Je kunt kiezen wat je gaat doen. Kippen eten geven, de slaaphutten vegen, helpen in de keuken, de omheining meehelpen bouwen voor de varkens die volgende week komen of in de hangmat gaan liggen en wachten op de ochtendthee. 's middags samen lunchen, om 15.00 uur thee, en om 18.30 uur avondeten. Het wordt binnen 10 min rond 18.00 uur donker. Er wordt ontzettend rekening gehouden met mijn dieet. Het is hier niet moeilijk want er is veel fruit, rijst en groenten. Maar ze bakken hier ook 3x perdag zelf brood Dat ruikt zo heerlijk dat het soms lastig om er vanaf te blijven.
Helaas, helaas, op Fiji en vooral Vorovoro mogen vrouwen hun knieen en schouders niet laten zien. Dus geen korte broeken, geen hempjes, en alleen zwemmen in bikini voorbij het Fiji dorp op Vorovoro. Heb al 2x gezwommen met kleren aan. ;-((
Ik was me in zee, water is erg schaars, Alleen als ik echt behoefte heb ga ik onder de douche ( lees: emmer met gaatjes) .
Vandaag komen er weer 3 nieuwe Tribewanted bezoekers. Dan zijn we met 10 en dat is weinig voor deze tijd van het jaar ( kridietcrisis??).
Gisteren kwam er hoog bezoek, de Tui Mali...het was mijn beurt om de Sevu-sevu te doen. Lees verder in het volgende weblog.
Het is moeilijk te beschrijven wat Vorovoro voor een eiland is en vooral wat Tribewanted is. Waarschijnlijk heb ik meer tekst, foto's en video nodig om het te laten zien. Het is meer een gevoel, een ervaring, dan dat het iets is om uit te leggen.
Tribewanted is een dorp op het eiland Vororvoro. De eigenaar van het eiland is Tui Mali, the big Chief. Hij bezit meerdere eilanden met op alle eilanden stammen. Tui Mali betekent Stamhoofd van alle eilanden behorende bij Mali. hij is heel belangrijk. Hij heeft dit eiland ter beschikking gesteld voor het project. Het grote project Tribewanted waar een dorp wordt gebauwd wat zichzelf totaal moet kunnen bedruipen. Duurzaam, milieuvriendelijk en wat inkomsten biedt aan de autochtonen. Het tribewanted dorp ligt tegen het dorp aan waar het Fijean-team woont. Het zijn mensen die 9betaald) werken voor Tribewanted. Zij leren de bezoekers van Tribewanted alles over hun tradities, rituelen, taal, natuur, medicinale planten. Maar ook koken ze voor ons en brengen ons me de sloep naar Labasa of naar een ander eiland. Daar betalen we voor.
Er zijn zonnecelpanelen, 1 windmolen, compost wc's, biologische dynamische tuinen en hopen gezond lekker eten.
Het is pas mijn 3e dag hier maar heb het gevoel dat het veel langer is.
Er wordt elke dag gezamenlijk ontbeten, dan om 9 uur een meeting waar wordt verteld welke projectjes er lopen en waar handen nodig zijn. Je kunt kiezen wat je gaat doen. Kippen eten geven, de slaaphutten vegen, helpen in de keuken, de omheining meehelpen bouwen voor de varkens die volgende week komen of in de hangmat gaan liggen en wachten op de ochtendthee. 's middags samen lunchen, om 15.00 uur thee, en om 18.30 uur avondeten. Het wordt binnen 10 min rond 18.00 uur donker. Er wordt ontzettend rekening gehouden met mijn dieet. Het is hier niet moeilijk want er is veel fruit, rijst en groenten. Maar ze bakken hier ook 3x perdag zelf brood Dat ruikt zo heerlijk dat het soms lastig om er vanaf te blijven.
Helaas, helaas, op Fiji en vooral Vorovoro mogen vrouwen hun knieen en schouders niet laten zien. Dus geen korte broeken, geen hempjes, en alleen zwemmen in bikini voorbij het Fiji dorp op Vorovoro. Heb al 2x gezwommen met kleren aan. ;-((
Ik was me in zee, water is erg schaars, Alleen als ik echt behoefte heb ga ik onder de douche ( lees: emmer met gaatjes) .
Vandaag komen er weer 3 nieuwe Tribewanted bezoekers. Dan zijn we met 10 en dat is weinig voor deze tijd van het jaar ( kridietcrisis??).
Gisteren kwam er hoog bezoek, de Tui Mali...het was mijn beurt om de Sevu-sevu te doen. Lees verder in het volgende weblog.
Vorovoro, bula sia,
Wachten, wachten, tot het vliegtuig(je) naar Labasa vertrekt. Teveel koffie, minstens 5x de drie winkeltjes op het vliegveld bezocht...niks gekocht ( krenterige hollander! ;-). En ja na een uur vertraging en 6 uur wachten arriveerde het vliegtuig. Max. 20 personen en er stapte er wel zeker 5 in. Met een trapje naar binnen geklommen. 1 Steward aanwezig die gelukkig niet ook toevallig de piloot was. Mijn stoel bleek gereserveerd te zijn naast een heer van verschrikkelijke omvang die voordat we vertrokken al luid snurkte. De steward kwam stralend vragen of ik misschien ergens anders wilde gaan zitten...yes please!. Seat with a nice view madam? Yes please!
Daar zat ik dan. Vlak naast de propellers van het vliegtuig. In ieder geval kon ik zien of ze uit zouden vallen, ha ha. Prachtige eilanden, koraalriffen, blauwe zee trok onder mij voorbij. Dat beloofde wat.
Labasa airport, we zijn er. Oh, jee: 1 hangar, 2 vliegtuigen en een soort van welkoms kantoortje. Omdat ik de enige blanke aan boord ben, is het niet moeilijk voor degene die me zou ophalen om me te herkennen. En jawel, bij binnenkomst hoor ik; Hello OLGA Kroes, I am Jone. Welcome to Labasa. Bula sia op z'n Fiji's. eerst een paar boodschappen doen. Belangrijk: ten 1e koop 1 pond Kava wortel voor de Big chief, Tui Mali, 2e koop een sula, soort sarong, om Tui Mali te ontvangen, 3e koop wat je nog verder denkt nodig te hebben. Er zijn geen winkels op het eiland.
En daar gingen we dan, in de open sloep, het lang verwachte bootje, wat me naar Vorovoro zou brengen. Er reisde nog een Engels meisje mee die ook naar het eiland ging, Senga. En nauwelijks in de open sloep of de hemel breekt open en een stortregen begint. Uhhhhh...ik kwam hier wel voor de zon en de bounty stranden! Maar het blijken de laatste stuipen van het regenseizoen te zijn. De mensen zijn dol op deze regen. Want water is ook hier erg schaars.Het is lastig kijken in deze stromende regen in een sloep die keihard over de reivier raast...maar wel spannend. Helemaal doorweekt, keimoe met uitgelopen mascara voel ik Jone op mijn schouder tikken. Hij wijst " Vorovoro ahead of you" en plots breekt de hemel weer open en komt de zon tevoorschijn. Dat is een goed teken.
En op het strand staat een welkomscomite te wachten. " Bula sia Olga en Senga, welcome on Vororvoro"
Daar zat ik dan. Vlak naast de propellers van het vliegtuig. In ieder geval kon ik zien of ze uit zouden vallen, ha ha. Prachtige eilanden, koraalriffen, blauwe zee trok onder mij voorbij. Dat beloofde wat.
Labasa airport, we zijn er. Oh, jee: 1 hangar, 2 vliegtuigen en een soort van welkoms kantoortje. Omdat ik de enige blanke aan boord ben, is het niet moeilijk voor degene die me zou ophalen om me te herkennen. En jawel, bij binnenkomst hoor ik; Hello OLGA Kroes, I am Jone. Welcome to Labasa. Bula sia op z'n Fiji's. eerst een paar boodschappen doen. Belangrijk: ten 1e koop 1 pond Kava wortel voor de Big chief, Tui Mali, 2e koop een sula, soort sarong, om Tui Mali te ontvangen, 3e koop wat je nog verder denkt nodig te hebben. Er zijn geen winkels op het eiland.
En daar gingen we dan, in de open sloep, het lang verwachte bootje, wat me naar Vorovoro zou brengen. Er reisde nog een Engels meisje mee die ook naar het eiland ging, Senga. En nauwelijks in de open sloep of de hemel breekt open en een stortregen begint. Uhhhhh...ik kwam hier wel voor de zon en de bounty stranden! Maar het blijken de laatste stuipen van het regenseizoen te zijn. De mensen zijn dol op deze regen. Want water is ook hier erg schaars.Het is lastig kijken in deze stromende regen in een sloep die keihard over de reivier raast...maar wel spannend. Helemaal doorweekt, keimoe met uitgelopen mascara voel ik Jone op mijn schouder tikken. Hij wijst " Vorovoro ahead of you" en plots breekt de hemel weer open en komt de zon tevoorschijn. Dat is een goed teken.
En op het strand staat een welkomscomite te wachten. " Bula sia Olga en Senga, welcome on Vororvoro"
zondag 10 mei 2009
hoe mooi kan internet zijjn
Maandag 11 mei 's ochends vroeg oom 5.30..daar ben ik dan. In Nadi. Ik val van de ene verbazing in de andere. Zo zit je op de bank thuis op eenn deecemberavond in 2008 je reis te boeken enn te berekenen of alles wel achter elkkaar zal kloppen. Ach, laat ik ook mijn stoelen alvast reserveren, mijn vegetarische maaltijden bestellen.. wilt u wel vis mevrouw?? Nee doe toch maar alless groente.
En ja hoor van Heatrow naar LA, " welcome mrs. Olga Kroes, here is your special meal!" En wie had kunnen bedenken dat ik de hele reis van 12 uur op 3 stoelen tegelijk kon zitten, met 200 videofilms, 300 muziek cd's tot mijn beschikking. Er bestaat een wet van Murphy...bestaat er ook het tegenovergestelde? Ook op mijn vlucht van LA naar Nadi " hello mrs. Olga Kroes, here is your special dinner" Geen gluten, geen suiker, puur natuur. Have a nicce meal!. ook op die vlucht ( 7 1/2 uur) 3 stoellen om op te zitten. Dan is slapen minder een probleem. Lekker glaasjje wijn voor het slapen gaan.
Nu nog wachten op het vliegtuig naar Labasa. Maar hier wachten is minder erg dan op schiphol. Je staat hier zo buiten en daar wacht een verrassing....alsof je in een prachtige, grote voliere stapt. De kanaries, parkieten of welke subtropischse vogel dan ook vliegen hier om je oren. Dan is het goed toeven op het terras met een goede franse koffie.
Het belooft allemaal te gaan zoals ik op de bank thuis heb gepland. Nu nog de twee laatste stappen. Eerst Labasa en dan het bootje naar Vorovoro.
Internet...zorgt voor een perfect verlopend avontuur....maar maakt tegelijk ook het avontuur van iedereen ;-)).
Wordt weer vervolgd. Ik denk dat ik nu een lekker subttropisch drankje ga drinke.
En ja hoor van Heatrow naar LA, " welcome mrs. Olga Kroes, here is your special meal!" En wie had kunnen bedenken dat ik de hele reis van 12 uur op 3 stoelen tegelijk kon zitten, met 200 videofilms, 300 muziek cd's tot mijn beschikking. Er bestaat een wet van Murphy...bestaat er ook het tegenovergestelde? Ook op mijn vlucht van LA naar Nadi " hello mrs. Olga Kroes, here is your special dinner" Geen gluten, geen suiker, puur natuur. Have a nicce meal!. ook op die vlucht ( 7 1/2 uur) 3 stoellen om op te zitten. Dan is slapen minder een probleem. Lekker glaasjje wijn voor het slapen gaan.
Nu nog wachten op het vliegtuig naar Labasa. Maar hier wachten is minder erg dan op schiphol. Je staat hier zo buiten en daar wacht een verrassing....alsof je in een prachtige, grote voliere stapt. De kanaries, parkieten of welke subtropischse vogel dan ook vliegen hier om je oren. Dan is het goed toeven op het terras met een goede franse koffie.
Het belooft allemaal te gaan zoals ik op de bank thuis heb gepland. Nu nog de twee laatste stappen. Eerst Labasa en dan het bootje naar Vorovoro.
Internet...zorgt voor een perfect verlopend avontuur....maar maakt tegelijk ook het avontuur van iedereen ;-)).
Wordt weer vervolgd. Ik denk dat ik nu een lekker subttropisch drankje ga drinke.
Abonneren op:
Posts (Atom)