Wat een respect heb ik voor die buschauffeur.....
Om 19.00 uur vertrokken we uit Hanoi. Dag...aardige receptioniste Thom, dag Hanoi. Je hebt ons heel vriendelijk ontvangen ook al waren je luchten grijs en hadden we nogal wat regen. Hanoi is een bijzondere stad. We hebben geen lokale bus maar een slaapbus genomen. Die rijden alleen maar 's nachts. De bus was halfvol, dus dat is alleen maar een voordeel. We hebben vroeg gegeten dus voorlopig hoeven we niets meer.De bus zal de hoofdweg nemen en gaat langs de kust. Omdat het zo ongeveer de enige fatsoenlijke weg is, is er een enorme drukte op de weg. Dat zal zo de hele nacht blijven. Grote gaten in de weg, links en rechts passerende autos', vrachtwagens en brommers/scoorters en regen....heeel veel regen. Het goot! En dat betekende heel veel aqua planing. Soms leek het alsof de bus weggleed richting de berm om vervolgens weer terug te sjesen richting het midden van de weg.
Maar chapeau voor de chauffeur. Met een gangetje van zo'n 60 km per uur in de gietende regen en met dat slechte wegdek...gaf hij ons toch het gevoel dat we er op konden vertrouwen dat we heelhuids aan zouden komen. Het is me gelukt om alles los te laten en een paar uurtjes te slapen. Met het rotsvast vertrouwen dat hij het stuur op de helft over zou geven aan een ander. De volgende ochtend zat hij nog steeds achter het stuur en zal hij misschien in totaal 15 min hebben gerust. Was maar goed dat we dat van tevoren niet wisten.

We zijn nu in Hue een stad die is verdeeld door een grote rivier en waarvan de ene helft van de stad bijna geheel wordt ingenomen door een citadel met een compleet intacte vestigingsmuur, kanonnen en tempels.We hebben 2 fietsen bij het hotel gehuurd en zijn op pad gegaan. Maar dikke pech...stromende regen.Dus zeiknat. Tijd voor een biertje of een glas wijn.Maar eerst douchen en onze kleren te drogen hangen. Dan zoeken we wel ergens een leuk cafe op. Waarschijnlijk gaan we morgen door naar Hoi An. Het schijnt dar leuker te zijn. Hue is niet spectaculair. En als we toch in de regen zitten dan maar ergens waar het ook heel leuk is.

Vanavond op bed lekker filmpje kijken.....Maar voor straks...proost...we nemen er een.:-)). Ik heb mijn opdracht weer volbracht door het blog te schrijven. Jac is meer van de feitelijkheden en houdt een logboek bij. Dan weten we tenminste zeker waar we allemaal geweest zijn en wie we hebben ontmoet en hoe dat nou zit met Vietnam tijdens de Franse, chinese, amerikaanse bezetting. Want dat blijft razend interessant als je bedenkt wat dit land en zijn bevolking allemaal heeft meegemaakt.

Drie dagen op een prachtige houten boot
En nou maar hopen dat het lekker weer zou worden in Halong Bay. Het wordt, net zoals in Nederland de buienradar een gewoonte om op Metao Hanoi, Meteao Halong Bay of weather forecast Vietnam te googelen! De meeste mensen in ons hotelletje beginnen daar de dag mee :-))Wij dus ook. Het lijkt erop dat we en droge cruise in de baai krijgen. Laat maar komen dan! We zijn niet de enigen die naar Halong Bay gaan. De bus zit vol. 3 1/2 uur rijden. Dat valt me. Daar aangekomen is het een chaos van jewelste. Maar dat is weer schijn, zoals zoveel in Vietnam ogenschijnlijk een rote chaos lijkt te zijn.Alles klopt weer. Onze namen staan geregistreerd en we worden netjes naar onze boot geleid door een gids(je). Helemaal geweldig. We zijn met en kleine groep aan boord en het ziet er naar uit dat we bij een gezellige club mensen zijn ingedeeld. Er varen zo'n 700 boten, groot en klein, in de baai. Dan denk je als snel...da's druk dus. Ook dat lijkt. De baai is ontzettend groot met een ik weet niet hoeveel kleinere baaien. Overal steken er prachtige rotsformaties uit het water, die mooi groen begroeid zijn. De planten wortelen niet in de rots of aarde maar hechten zich aan het gesteente. Er zitten veel orchideeen tussen.Er staat een grot bezoek op het program en we gaan kayakken. De hemel breekt open, de regen stopt...de weergoden zijn ons goed gezind. Een waterig zonnetje verschijnt. Het is verder nog heel erg mistig en een luchtvochtigheid van minstens 90%. Dus hele mooie vergezichten zijn er nog niet. Dat kan tot morgen wachten. Het is droog, dat is belangrijk.
Er zijn zo'n 7 nationaliteiten aan boord:, canadezen,  australiers, fransen, israeliers,polen,  belgen en nederlanders ( wij dus). Heel gezellig. Vooral 's avonds op het bovendek. Jac en ik zijn op 11 okt. 16 jaar samen en dat vierden we. Ik kocht een flesje wijn en we gaven een rondje bier. Daaropvolgens kwam Gregory de Pool met een fles Vodka, en vervolgens werd door Jac nog een fles Cognac ( nou ja...eerder brandy want hij kostte 3,5 euro, maar was een bijna niet te onderscheiden replica van de Napoleon cognac). Het werd een latertje. Jac en ik bleven 2 nachten op de boot. De rest van de groep slechts 1 nacht. Daarom kregen we de volgende dag een prive tocht aangeboden met een jonge gids. Die nam ons mee op een kleinere boot met op het bovendek twee fauteuils geinstalleerd met parasols. Op een zeer rustig tempo gleden we over het water en de zon scheen...wat een ontzettend heerlijk gevoel. Even later zijn we met hem in kayakken gestapt en peddelde we een grot binnen. We moesten ons vasthouden aan zijn kayak want binnen de grot was geen daglicht...nog niet een sprietje. Aarde donker. Dat wqas toch best wel apart. Laag en nauw , met alleen een klein lampje in de mond van de gids. Zo hebben we zo'n 20 min gevaren, met vleermuizen boven ons, druipende stalagnieten en geen hand voor ogen te zien. Erop vertrouwen dat de gids de weg kent, dat is het enige wat je kunt doen. Plots stroomde er weer een streep licht naarbinnen en kwamen we uit op een kleine gesloten baai.Smaragdgroen water, glashelder, heerlijke temperatuur en de zon blijft zich laten zien.
Even later weer dezelfde weg terug.Pikke, pikke donker.
Later werden we op onze grote boot afgezet waar inmiddels een nieuwe groep aangekomen was. 
Dit keer waren er ook Duitsers en Mongolen ( nee niet die van het syndroom...:-) en een amerikaan bij.'s avonds geen vodka, geen cognac...maar wel Karaoke! Daar zijn de Vietnamnezen, net als de chinezen en Japanners ook dol op. Het leuke van zo'n avond is en het feit dat je op een boot zit waar je niet af kunt, dat je allemaal als een idioot staat te zingen! Allemaal aanstellers en fanatiek! Niet te geloven.
Nog even vermelden...Halong Bay is magnifiek. Vooral bij mooi weer. De Vietnamnezen willen Halong Bay toegevoegd zien aan de lijst van wereldwonderen....ben benieuwd of dat gaat lukken.


Terug naar Hanoi, waar we weer 1 nachtje in ons oude hotel blijven om daarna de bus te nemen naar Hue. Deze reis zal 13 uur duren en gaat 's nachts.
Wordt vervolgd...




 

Dat was hard werken
We zijn zojuist teruggekomen uit Sa Pa. Een klein bergstadje in het uiterste noorden van Vietnam. Vlakbij de chinese grens. We zijn daar heenj gegaan met de slaaptrein. Een coupe met 6 bedden ( stapel) waar we met 7 mensen in hebben gelegen. We ontmoetten daar een nederlands stel. Evelien en Mike. Met hun en nog 3 vietnamezen hebben we de nacht doorgebracht en 10 uur gereisd. Het was ontzettend gezellig en we hebben veel geleachen.
We begonnen in Sa Pa met regen en veel laaghangende bewolking maar gaandeweg de dag werd het droog...hoera. De eerste dag stond er een tocht naar Cat Cat village. Een dorp in een vallei tussen de rijstvelden en waar prachtig handwerk door de vrouwen wordt geleverd. Heel eerlijk gezegd was het een pittige tocht. Eerst kilometers alleen naar beneden....en dan kilometers alleen maar omhoog. Die scheenbenen van mij voel ik nog steeds! Het was een heel erg apart hotel. Zo'n plek waarvan je eerst denk...oh nee toch..moet ik hier logeren?? Maar de kamers waren ontzettend gezellig, het personeel vreselijk lief en aardig en het eten uitmuntend. Niks mis mee dus. 
In de huizen hier en de hotels en winkels is geen verwarming. Dus iedereen werkt met jas aan...grappig om te zien. Het leek bij aankomst een beetje ( of eigenlijk heel erg) chaotisch. Er stonden ik weet niet hoeveel van die kleine vrouwtjes in klederdracht ( dragen ze altijd) die contstant aan het spinnen zijn. Althans, ze doenj dat met hun handen en gebruiken geen spintol ofzo. Ze hebben een bos hennepdraden (grof) over hun schouder hangen en daarvan nemen ze er steeds een. Die rollen tussen hun vingers heen en weer totdat het een fijne draad is. Met die draden wordt later geweven en met planten gekleurd ( vrijwel allemaal indigo blauw). Daartussen stonden de toeristen, waaronder wij. Maar ongelooflijk...ze hebben ik weet niet hoeveel papieren lijsten, en daar stonden we steeds weer op met de juiste gegevens. Heel strak georganiseerd dus, ook al leek het van niet.


Lekker t.v. op de kamer met een filmzender waar doorlopend engelstalige films te zien waren. Da's heerlijk, vooral als je zo lang hebt gelopen. De volgende dag een zwaardere tocht. We liepen met z'n drieen ( Evelien, Mike en Ik) en een gids(je). Klein vietnamees lokaal vrouwtje van hooguit 1m 50. Ze liep op slippers. Hoe ze dat voor elkaar kreeg in die bergen...ongelooflijk. De paden waren zo verschrikkelijk modderig en steil! Dat was afzien. Als ik mezelf dan een bekijk en de andere europeanen...wat zijn we dan toch een horkerig volkje! Als je die Vietnamese vrouwen ziet lopen en klimmen. Zonder vuil te worden, niet zweten, geen rode hoofden. En dan wij...oh mijn god wat zijn we lomp :-)))
Maar het was in een woord prachtig en absoluut het harde werken waard. Zowaar ook nog een uurtje zon gehad. Jac kan dit soort tochten niet meemaken vanwege zijn knie. Maar die is achter op een scooter gekomen naar het eerstvolgende dorp ( 3 uur lopen) en daar hebben we met z'n allen geluncht. Daarna nog 2 uur klimmen en van daaruit gelukkig met de bus terug! Maar wat heb ik genoten. Zulke prachtige vergezichten en overweldigende natuur. Heerlijk na een druk en nat Hanoi.
Maar daar zijn we nu weer terug...in Hanoi. Na weer een treinreis van 10 uur. We wachten op onze bus naar Halong Bay...een nieuw avontuur tegemoet. Soms lezen we een krant op internet en lezen we maar steeds weer over al die overstromingen. Bangkok maakt zich op voor de ergste overstromingen sinds jaren...uuuhh .daar moeten we ook weer naar terug..over ruim 3 weken!


Wordt vervolgd..