Ten eerste: mijn hoofd zal nog wel niet op afscheid nemen hebben gestaan want het volgende gebeurde:
sta ik daar keurig bepakt en gezakt op het vliegveld van Nadi, 2 uur voor vertrek. Dus om 8 uur 's ochtends. Ik kijk op het tijdschema en zie dat mijn vlucht niet genoemd wordt. Ga naar de mijnheer van de servicedesk. Is mijn vlucht afgelast? Nee hoor, zegt hij. Gewoon om 10.00 uur. Oh, maar waarom staat die dan niet in het schema? Tja zegt ie, dat is wel een beetje vroeg voor een avondvlucht.........Ooooooh ja, vergeten....ze gebruiken hier geen 22.00 uur maar 10.00 AM of PM. Gewoon de kleine lettertjes lezen Kroes!
Dus daar stond ik dan. En ja daar stond ik dan met het mooiste weer van de wereld. De eerste echte wolkenloze hemel. Strakblauw, heldere zon. Wat doe je dan als je zo'n dag extra krijgt...ja., dan ga je op het strand liggen in bikini :-))) Dus vlug een taxi gepakt en de rest van de dag heerlijk genoten aan een blauwe oceaan.
's Avonds het vliegtuig naar LA genomen. Halve vliegtuig was leeg dus bijna iedereen kon gewoon liggend slapen. Ik had ook weer 3 stoelen. Heerlijk.
Op LA was het één grote chaos. Dat blijkt meestal zo te zijn. Mijn bagage werd me zonder uitleg afgenomen en in een sluis gestopt. Ik vroeg waarom? Want mijn bagage moest weer uit en ingecheckt worden vanwege security ( Mexico griep, Twin Towers en al die ellende). Krijg ik een snauw of ik niet kon lezen. Zat er ergens op mijn bagage een stickertje met een vage code die blijkbaar betekende dat de tas gewoon meteen al ingenomen kon worden. Tja, amerikanen??
Na 2 uur van veiligheidspoortjes, naar Xray apparaten, en weer poortjes en weer apparaten kom ik aan bij de douane. Rechterhand op een scan, rechterduim op scan, dan vervolgens alles links en dan nog een foto. Ik mocht door en loop met mijn paspoort in de hand weg. Komen er plots twee heren naast me lopen. De ene pakt mijn arm de andere mijn paspoort. Wat krijgen we nou??? Uitleg gevraagd...niet gekregen. Daar gaan zitten en mond houden. Na 1 uur ( en ik had echt geen tijd meer want moest vlucht halen naar Londen) ongeveer krijg ik antwoord. Mijn scan klopte niet met mijn paspoort. M.a.w. ik ben niet diegene die in het paspoort genoemd staat. Leg dan maar eens uit dat je dat WEL bent!!! Na veel gedoe blijkt het scanapparaat niet goed te hebben gewerkt...Pffff. Nog net op tijd het vliegtuig naar Londen gehaald. Voelde me als een crimineel.
Lange reis met heel veel film kijken want slapen is er niet meer bij. Maar al met al ging het goed. Op Londen Heathrow kon ik een bus eerder krijgen naar Londen Stansted. Daar zat ik dan. 4 uur wachten op het laatste stukkie van de reis. Tot ik ergens na 1 1/2 uur bemerkte dat ik al mijn tickets + paspoort kwijt was. Ik bespaar jullie het lange verhaal. Achteraf ( want het loopt goed af...) ben ik blij dat ik die 4 uur had.
Het beruchte "van het kastje naar de muur" geldt hier. Eer dat ik de "gevonden voorwerpen"op Heathrow Airport te pakken kreeg......dan heb je veel geduld nodig! Maar je paspoort kwijt zijn is helemaal geen lekker gevoel.
Van alles geprobeerd in het werk te stellen van Heathrow tot buspersoneel, tot Stansted personeel. Dat heeft me heel veel telefoontjes gekost. En plotseling uit het niets krijg ik een seintje van de mevrouw van de "information desk". Alles is gevonden! Hoe en wat...ben ik nooit achter gekomen. Zoooo blij dat dit opgelost was! Kon nog net op tijd ook dit vliegtuig halen.
En nu ben ik thuis, ontspannen, uitgeslapen, gekleurd en met mooi weer ( bikinitijd ha ha ha) in Breda. Weer even wennen, maar wat een ervaring en wat leuk om deze weblogs te hebben kunnen schrijven.
Ik weet niet wanneer ik de tijd heb en krijg om al mijn foto's op internet te publiceren maar kijk zo nu en dan eens op http://gallery.me.com/olgakroes ( maar de eerste 3 dagen zal er nog niet veel te zien zijn) Je kunt je aanmelden om een bericht te krijgen als er updates zijn.
Moce, vinake vaka levu en tot ziens...
groeten Olga
vrijdag 12 juni 2009
dinsdag 9 juni 2009
Probleem opgelost...en veilig terug in Nadi
Daar gingen we weer met het propellervliegtuigje van Matei naar Nadi. Wat een pracht van een vlucht. Azuurblauw, groen, turqouise en daartussen kleuren van het grote " reef". Kleine eilandjes met prachtige resorts, palmbomen....plaatjes gewoon. Dat is het voordeel van zo'n klein vliegtuigje. Ze vliegen lekker laag.
Wat een afscheid met de familie. Het weer verbeterde langzam en de laatste 2 dagen waren zowaar mooi en zonnig. Nu heb ik door altijd maar buiten te lezven toch wel een goede kleur, maar eens lekker in de zon lopen en liggen, zwemmen is zo heerlijk.
Ben samen met de zoon des huizes en de knecht de bergen in geweest. Eerst met een 4wd omhoog ( vanwege ontsoken voet). Kwamen we halverwege helemaal vast te zitten. Ik hing met mijn hoofd tegen het raam en kon er aan mijn kant niet meer uit. Zo diep waren we weggezakt. Dus gekropen naar de andere kant an dar blijven hangen om de auto niet verder op z'n kant te laten zakken! Die kerels hebben die auto gezamenlijk eruit getrokken...met mij hangend aan een kant. Wat een gezicht :-)))
Toen alles gered was zijn we samen naar de top gegaan en hebben de afdaling in 3 uur gedaan. Wat een spierpijn in mijn scheenbenen. De paden daar zijn ongelooflijk hobbelig en glad. Dus loop je niet lekker ontspannen. Ben op de rug van Mafi ( grote, zware kerel) de rivier overgestoken vanwege mijn verband op de mijn voet. 's avonds heb ik ze meegenomen voor een biertje. Gekamde haartjes, helemaal schoongewassen, blinkend van de kokosnootolie en " geurend" naar goedkope aftershave zijn we op weg gegaan. Was gezellig.
Deze hele erge katholieke familie gaf me prachtige plaatjes, een rozenkrans, een kruisje en lessen in " hoe bid ik de rozenkrans. Wat lief!
Pa is zo katholiek dat ie elke nacht om 4 uur naar preken luistert tot 6 uur. Dan gaat bidden bij zijn eigen altaar en dan gaat mediteren in de tuin en zo gaat dat ongeveer de hele dag door. Hij is 70. Zijn vrouw overleed 1 jaar geleden en ze hebben haar in een prachtig lichtblauw graf naast de keuken begraven......echt waar. Er is al een plekje naast haar gereserveerd voor hem. Dit mag dus in Fiji. Naast het graf is een soort grotje gemaakt met Maria erin. Natuurlijk met kaarsjes en bloemen en mooie kleedjes.
In mijn " cottage" werd ik er bij elke muur aan herinnerd dat de moeder Maria de moeder van ons allen is etc. Ze noemen haar in die familie " Mama". Ik dacht steeds dat ze het over hun eigen moeder hadden...maar nee...het was de heile maagd Maria!
Het probleem met het geld heb ik opgelost. De politie kent me nu wel in Fiji. Ze hebben echt niks te doen dus ze zijn blij met dit soort problemen. Vandaag in Nadi bij de politie wer geweest. Werd ontvangen als mevrouw de president! Alles was opgelost. De rekening is betaald aan de familie. Dus die zijn blij. Heb de politie hartelijk bedankt voor het oplossen van deze moeilijke kwestie. Ze hebben er 6 dagen over gedaan........
Dit is nu wel het einde van een groot Fiji avontuur. Dat is even slikken zeg. Ik ben nu nog 1 nachtje in Nadi. Ga lekker uit eten, douche me nog eens met koud water ( er bestaan hier geen warme douces..behalve dan in de luxueuse resorts), ga naar bed om morgenvroeg het vliegtuig te nemen van 10.00 uur. En nou maar hopen dat de reis zo voorspoedig gaat als op de heenreis. Het enige echte struikelblok is de vlucht van Nadi naar LA. Omdat het toerisme zo ontzettend is teruggezakt hebben ze enkele vluchten afgelast. Nou maar hopen dat mijn vlucht er niet bij is. Want dan...... ben ik bang dat ik nog maar een beetje blijf in Fiji ha ha.
Ben overigens op Taveuni op een parelboerderij geweest. Dat is een gebouw midden in de oceaan op palen. Was daar helemaal alleen met een jonge, zeer verlegen,werkkracht die binnensmonds wat mompelde over hoe dat nou precies gaat met die parels en die oesters. Heb het zo half en half wel begrepen. Daarna ben ik nog 1 1/2 uur met die jongen gaan snorkelen, midden in de oceaan. Zag de meeste gekke dingen, gigantische schelpen, blauwe zeesterren, inktvissen en in de verte weer een haai. Als je nou dacht dat ik mijn camera bij me had? Ja dat wel maar geen batterij erin. Ik ben nl. een batterij verloren en omdat er maar heel even stroom is moet je vlug opladen. Dus zat ie nog in mijn oplader! Jullie moeten me maar geloven als ik vertel van wat ik allemaal zag.
Ik kan jullie niet vertellen zonder schaamte op mijn kaken hoe ik weer uit dat water op een hele hoge glibberige trap moest komen met zwemvliezen en duikbril op! Dan voel je je dus echt bijna 60 ( want dat ben ik dus bijna). Met die jongen dus onder mij.......schaam, schaam, schaam.
Moce iedereen. Het was leuk om mijn verhalen te schrijven. Er zijn nog meer verhalen natuurlijk maar dan blijft er niets meer over om te vertellen als ik terug ben.
Wens me een veilige terugreis. En dat is even diep ademhalen voordat ik weer 27 uur in de lucht hang.
Leuk om jullie allemaal weer te zien en/of te horen.
Liefs Olga
Wat een afscheid met de familie. Het weer verbeterde langzam en de laatste 2 dagen waren zowaar mooi en zonnig. Nu heb ik door altijd maar buiten te lezven toch wel een goede kleur, maar eens lekker in de zon lopen en liggen, zwemmen is zo heerlijk.
Ben samen met de zoon des huizes en de knecht de bergen in geweest. Eerst met een 4wd omhoog ( vanwege ontsoken voet). Kwamen we halverwege helemaal vast te zitten. Ik hing met mijn hoofd tegen het raam en kon er aan mijn kant niet meer uit. Zo diep waren we weggezakt. Dus gekropen naar de andere kant an dar blijven hangen om de auto niet verder op z'n kant te laten zakken! Die kerels hebben die auto gezamenlijk eruit getrokken...met mij hangend aan een kant. Wat een gezicht :-)))
Toen alles gered was zijn we samen naar de top gegaan en hebben de afdaling in 3 uur gedaan. Wat een spierpijn in mijn scheenbenen. De paden daar zijn ongelooflijk hobbelig en glad. Dus loop je niet lekker ontspannen. Ben op de rug van Mafi ( grote, zware kerel) de rivier overgestoken vanwege mijn verband op de mijn voet. 's avonds heb ik ze meegenomen voor een biertje. Gekamde haartjes, helemaal schoongewassen, blinkend van de kokosnootolie en " geurend" naar goedkope aftershave zijn we op weg gegaan. Was gezellig.
Deze hele erge katholieke familie gaf me prachtige plaatjes, een rozenkrans, een kruisje en lessen in " hoe bid ik de rozenkrans. Wat lief!
Pa is zo katholiek dat ie elke nacht om 4 uur naar preken luistert tot 6 uur. Dan gaat bidden bij zijn eigen altaar en dan gaat mediteren in de tuin en zo gaat dat ongeveer de hele dag door. Hij is 70. Zijn vrouw overleed 1 jaar geleden en ze hebben haar in een prachtig lichtblauw graf naast de keuken begraven......echt waar. Er is al een plekje naast haar gereserveerd voor hem. Dit mag dus in Fiji. Naast het graf is een soort grotje gemaakt met Maria erin. Natuurlijk met kaarsjes en bloemen en mooie kleedjes.
In mijn " cottage" werd ik er bij elke muur aan herinnerd dat de moeder Maria de moeder van ons allen is etc. Ze noemen haar in die familie " Mama". Ik dacht steeds dat ze het over hun eigen moeder hadden...maar nee...het was de heile maagd Maria!
Het probleem met het geld heb ik opgelost. De politie kent me nu wel in Fiji. Ze hebben echt niks te doen dus ze zijn blij met dit soort problemen. Vandaag in Nadi bij de politie wer geweest. Werd ontvangen als mevrouw de president! Alles was opgelost. De rekening is betaald aan de familie. Dus die zijn blij. Heb de politie hartelijk bedankt voor het oplossen van deze moeilijke kwestie. Ze hebben er 6 dagen over gedaan........
Dit is nu wel het einde van een groot Fiji avontuur. Dat is even slikken zeg. Ik ben nu nog 1 nachtje in Nadi. Ga lekker uit eten, douche me nog eens met koud water ( er bestaan hier geen warme douces..behalve dan in de luxueuse resorts), ga naar bed om morgenvroeg het vliegtuig te nemen van 10.00 uur. En nou maar hopen dat de reis zo voorspoedig gaat als op de heenreis. Het enige echte struikelblok is de vlucht van Nadi naar LA. Omdat het toerisme zo ontzettend is teruggezakt hebben ze enkele vluchten afgelast. Nou maar hopen dat mijn vlucht er niet bij is. Want dan...... ben ik bang dat ik nog maar een beetje blijf in Fiji ha ha.
Ben overigens op Taveuni op een parelboerderij geweest. Dat is een gebouw midden in de oceaan op palen. Was daar helemaal alleen met een jonge, zeer verlegen,werkkracht die binnensmonds wat mompelde over hoe dat nou precies gaat met die parels en die oesters. Heb het zo half en half wel begrepen. Daarna ben ik nog 1 1/2 uur met die jongen gaan snorkelen, midden in de oceaan. Zag de meeste gekke dingen, gigantische schelpen, blauwe zeesterren, inktvissen en in de verte weer een haai. Als je nou dacht dat ik mijn camera bij me had? Ja dat wel maar geen batterij erin. Ik ben nl. een batterij verloren en omdat er maar heel even stroom is moet je vlug opladen. Dus zat ie nog in mijn oplader! Jullie moeten me maar geloven als ik vertel van wat ik allemaal zag.
Ik kan jullie niet vertellen zonder schaamte op mijn kaken hoe ik weer uit dat water op een hele hoge glibberige trap moest komen met zwemvliezen en duikbril op! Dan voel je je dus echt bijna 60 ( want dat ben ik dus bijna). Met die jongen dus onder mij.......schaam, schaam, schaam.
Moce iedereen. Het was leuk om mijn verhalen te schrijven. Er zijn nog meer verhalen natuurlijk maar dan blijft er niets meer over om te vertellen als ik terug ben.
Wens me een veilige terugreis. En dat is even diep ademhalen voordat ik weer 27 uur in de lucht hang.
Leuk om jullie allemaal weer te zien en/of te horen.
Liefs Olga
Abonneren op:
Posts (Atom)