Nou vooruit dan..nog eentje om het af te leren

Ten eerste: mijn hoofd zal nog wel niet op afscheid nemen hebben gestaan want het volgende gebeurde:
sta ik daar keurig bepakt en gezakt op het vliegveld van Nadi, 2 uur voor vertrek. Dus om 8 uur 's ochtends. Ik kijk op het tijdschema en zie dat mijn vlucht niet genoemd wordt. Ga naar de mijnheer van de servicedesk. Is mijn vlucht afgelast? Nee hoor, zegt hij. Gewoon om 10.00 uur. Oh, maar waarom staat die dan niet in het schema? Tja zegt ie, dat is wel een beetje vroeg voor een avondvlucht.........Ooooooh ja, vergeten....ze gebruiken hier geen 22.00 uur maar 10.00 AM of PM. Gewoon de kleine lettertjes lezen Kroes!

Dus daar stond ik dan. En ja daar stond ik dan met het mooiste weer van de wereld. De eerste echte wolkenloze hemel. Strakblauw, heldere zon. Wat doe je dan als je zo'n dag extra krijgt...ja., dan ga je op het strand liggen in bikini :-))) Dus vlug een taxi gepakt en de rest van de dag heerlijk genoten aan een blauwe oceaan.

's Avonds het vliegtuig naar LA genomen. Halve vliegtuig was leeg dus bijna iedereen kon gewoon liggend slapen. Ik had ook weer 3 stoelen. Heerlijk.
Op LA was het één grote chaos. Dat blijkt meestal zo te zijn. Mijn bagage werd me zonder uitleg afgenomen en in een sluis gestopt. Ik vroeg waarom? Want mijn bagage moest weer uit en ingecheckt worden vanwege security ( Mexico griep, Twin Towers en al die ellende). Krijg ik een snauw of ik niet kon lezen. Zat er ergens op mijn bagage een stickertje met een vage code die blijkbaar betekende dat de tas gewoon meteen al ingenomen kon worden. Tja, amerikanen??

Na 2 uur van veiligheidspoortjes, naar Xray apparaten, en weer poortjes en weer apparaten kom ik aan bij de douane. Rechterhand op een scan, rechterduim op scan, dan vervolgens alles links en dan nog een foto. Ik mocht door en loop met mijn paspoort in de hand weg. Komen er plots twee heren naast me lopen. De ene pakt mijn arm de andere mijn paspoort. Wat krijgen we nou??? Uitleg gevraagd...niet gekregen. Daar gaan zitten en mond houden. Na 1 uur ( en ik had echt geen tijd meer want moest vlucht halen naar Londen) ongeveer krijg ik antwoord. Mijn scan klopte niet met mijn paspoort. M.a.w. ik ben niet diegene die in het paspoort genoemd staat. Leg dan maar eens uit dat je dat WEL bent!!! Na veel gedoe blijkt het scanapparaat niet goed te hebben gewerkt...Pffff. Nog net op tijd het vliegtuig naar Londen gehaald. Voelde me als een crimineel.

Lange reis met heel veel film kijken want slapen is er niet meer bij. Maar al met al ging het goed. Op Londen Heathrow kon ik een bus eerder krijgen naar Londen Stansted. Daar zat ik dan. 4 uur wachten op het laatste stukkie van de reis. Tot ik ergens na 1 1/2 uur bemerkte dat ik al mijn tickets + paspoort kwijt was. Ik bespaar jullie het lange verhaal. Achteraf ( want het loopt goed af...) ben ik blij dat ik die 4 uur had.
Het beruchte "van het kastje naar de muur" geldt hier. Eer dat ik de "gevonden voorwerpen"op Heathrow Airport te pakken kreeg......dan heb je veel geduld nodig! Maar je paspoort kwijt zijn is helemaal geen lekker gevoel.
Van alles geprobeerd in het werk te stellen van Heathrow tot buspersoneel, tot Stansted personeel. Dat heeft me heel veel telefoontjes gekost. En plotseling uit het niets krijg ik een seintje van de mevrouw van de "information desk". Alles is gevonden! Hoe en wat...ben ik nooit achter gekomen. Zoooo blij dat dit opgelost was! Kon nog net op tijd ook dit vliegtuig halen.

En nu ben ik thuis, ontspannen, uitgeslapen, gekleurd en met mooi weer ( bikinitijd ha ha ha) in Breda. Weer even wennen, maar wat een ervaring en wat leuk om deze weblogs te hebben kunnen schrijven.

Ik weet niet wanneer ik de tijd heb en krijg om al mijn foto's op internet te publiceren maar kijk zo nu en dan eens op http://gallery.me.com/olgakroes ( maar de eerste 3 dagen zal er nog niet veel te zien zijn) Je kunt je aanmelden om een bericht te krijgen als er updates zijn.

Moce, vinake vaka levu en tot ziens...
groeten Olga