Zon, pacific, verse kokosnoot en mango's....
Dat was dus een goeie gok van ons. De weersberichten gaven niet eens dit prachtige weer, maar alleen droog weer. Dit is echt een kadootje. Verpakt ik witte stranden, een azuurblauwe pacific en verse kokosnoot met een rietje. Het bungalowtje wat we hebben gehuurd kost ons zegge en schrijven 15 euro per bacht + ontbijt. Dit is het duurste wat we tot nu toe hebben gedaan. Maar we genieten ervan! 's octends na het ontbijt ff relaxen op het terras aan het strand in de ligstoelen. De ochtendzon is al behoorlijk sterk. Kijken naar kitesurfers en vissersbootjes. Ook dit is Vietnam. Dat wisten we niet.
Zoals overal in Vietnam is er een zeer uitgebreide menukaart met veel vis en groenten, maar ook beef, kip, en eend. Het is steeds een feest om een ander klein eettentje te vinden.
zo zoek je een eettentje....zo koop je een bril
Zoeken naar het lekkerste eettentje van de kust hier kwamen we een opticien voorbij. Nu gleed mijn zonnebril steeds van mijn neus en wilde ik hem wat strakker laten zetten. Ja hoor dat kon. De mijnheer sprak geen woord engels maar er stond een jong meisje bij hem die een soort mompelend engels sprak en heel lief kon glimlachen. Bril wordt strakker gezet. Vervolgens nodigt de opticien mij uit om de tekens op het bord aan de muur op te lezen. Met een hand mijn oog bedekt en dan het andere oog bedekt. Hij gebaart dat het allemaal niet goed is en dat hij het beter kan doen. Ik krijg zo'n ouderwetse bril op die onze opticiens vroeger ook hadden, waarvan je de glazen kan verwisselen. Lekker handmatig nog allemaal. Maar met een zekerheid werd ik gedegen onderhanden genomen. " maar ik wil alleen maar mijn bril strakker hebben"! " Kan ik nou gaan?" Lachend en schuiffelend door de winkel zet hij me de ene keer achter het bord, dan achter een computer en vervolgens moet ik teksten lezen. Deze mijnheer bewijst in 10min. dat mijn huidige bril niet meer voldoet! Ik zie gewoon beter met de brilleglazen die hij voorstelt. Het is gewoon waar. Ik moet lachen en kijk alvast stiekem naar monturen. Ligt er iets bij? Want een reservebril is wel handig. Zouden ze goedkoper zijn?. Ach laat hem maar iets voorrekenen. Mopntuur uitgezocht en prijs gevraagd. Tja mevrouw dat is dan 41 euro! Morgen is uw bril klaar. Ja je leest het goed. Waar ik in Breda 350euro voor betaal.....kost hier 41 euro. Tip aan de mensen die nog van plan zijn te gaan naar Vietnam en brildragend zijn...koop hier een bril!.
Vervolgens kijkt de opticien met een valse glimlach naar Jac....oh nee, nee, nee zegt Jac. Mijn bril is echt goed. Dat zullen we nog wel eens zien zegt de opticien met zijn ogen en lichaamstaal.Kom ook maar eens op de kruk. Om het verhaal kort te maken. Jac krijgt dezelfde behandeling als ik...en ja hoor hij ziet ook beduidend beter. Dus doet u maar 2 brillen, mijnheer de opticien. Wanneer klaar: Morgen om 20.00 uur? Ja hoor...geen probleem.
Later in het eettentje zaten we ons nog te verbazen. Straks gaan we de brillen ophalen...we zijn benieuwd!
Nu op de scooter de kust verkennen. Lekker tuffen met dit mooie weer en onderweg een biertje of een wijntje pakken. Sorry voor jullie achterblijvers die het nu moeten doen met de herfstige kou, sorry....
zaterdag 22 oktober 2011
vrijdag 21 oktober 2011
Vietnamees koken.....tips & trucs
Dit wilde we al de hele reis doen: een Vietnamese kookcursus...of uhhh een workshop van bijna 1 dag.We vragen ons zo vaak af als we eten, " wat zou er in zitten, hoe hebben ze dit gedaan, is dit op houtskool gekookt of op vuur, welke groenten zijn dit..enz enz" Om 8.30 uur opgehaald met een klein busje en met zo'n 10 mensen naar de markt...en dan in die heerlijke chaos de kok zien te volgen!. Een beetje van dit, een beetje van dat, iets meer van het andere....Alles werd ondertussen uitgelegd. Welk vlees, welke groente, welk fruit, welke kruiden...en natuurlijk...waarom nou juist die kruiden. Heerlijk. Er gaat een wereld voor je open. We hebben al heel wat markten afgestruind maar nog nooit kregen we echt uitleg.
Daarna, hup..een bootje in. Zo'n bootje met zo'n lekker tsjoek, tsjoek geluid. Rustig de rivier af om bij een eilandje te stoppen. Daar stonden lange tafels klaar, met kleine kooktoestelletjes en van allerlei groenjten, kruiden en vlees.
Ik zal jullie de tips en trucs niet allemaal meegeven, want dat duurt te lang. Maar het was geweldig. Een aantal keren ging er een ooohhhh, zo gaat dat dus, ooohhh zo doen ze dat. Het geheim van de kok werd aan ons prijs gegeven. Wist je bijvoorbeeld dat er in de meeste bouillons in Vietnam, o.a kaneel gaat ( ja alleen verse) suiker en lemongrass? En dat ze alle kruiden voordat ze in het water gaan eerst worden geroosterd om de smaken en geuren vrij te maken? Kijk dat soort tip & trucs leerden we daar al binnen een half uur.
We kunnen ons zeker geen vollerd Vietnamese kok noemen..maar we gaan toch thuis proberen enkele van die heerlijke gerechten klaar te maken. En wie weet kan ik in de moestuin nog wat kruiden zaaien zodat we ook echt alles volgens het originele recept kunnen maken. Goed idee toch?
Adieu Hoi An
Diezelfde avond zijn we met de nachtbus vertrokken naar Mui Ne, een badplaats meer in het zuiden. Hoi An was een heerlijke, gezellige oase...maar nog steeds heel erg nat. En we willen aan het eind van de vakantie nog een beetje zon proberen te krijgen. Met 1 colbert en 2 nieuwe jurken voor mij in de koffer vertreekken we. Afscheid genomen weer van een aantal leuke, lieve mensen. Misschien zien we ze nog in het zuiden.Partir c'est mourir un peu.
Hoezo lekker met de nachtbus?
Dit is onze 3e nachttrip met de slaapbus. Deze overtrof echt elke andere. Niet alleen was ie overboekt...maar de twee chauffeurs waren echte slavendrijvers. Ze dulden geen tegenspraak. Een enkeling probeerde nog bezwaar te maken om het een of ander maar kreeg vervolgens de keus om met de taxi verder te gaan..." it's up to you". Ook al liggen de gangpaden vol met Vietnamezen, ook al stinkt het en doet de wc het niet...het blijft een wonderlijke en toch stiekem leuke ervaring. Je zit allemaal in hetzelfde schuitje en er zijn uiteraard veel jonge buitenlanders ( backpackers) aan boord. Eigenlijk waren we ( weer) de oudsten in de bus. Dat gebeurt dus wel vaker.
Een meisje kwam samen met haar vriendinnen vragen of we het wel vol konden houden. " Mijn ouders zouden zoiets noooooit doen, dat zouden ze nooooit kunnen" " Knap hoor!" . Wij vinden dat helemaal niet zo knap en we slapen meestal ook nog een paar uurtjes. Ik doe veel spelletjes op mijn iPhone ( Angry Birds) en lees. Lekker onderuitgezakt in mijn slaapstoel waarin je bijna helemaal kunt liggen.
Deze trip duurde ietsjes langer dan de vorige. We hebben er nu zo'n 18 uur in mogen vertoeven, met twee korte stops. Gewoon je er aan overgeven....go with the flow ( daar heb je hem weer!)....loslaten ( daar heb je doe ook al weer!):-)) dan komt het vanzelf goed. Twee jonge vrouwen zijn net als wij naar hetzelfde hotel gegaan Wind Champ Mui Ne ....hallo zon, hallo strand, hallo kite surfers....wij komen een paar dagen luxe doen en de regten uit onze herinnering halen.
Wat een genot.....
Dit wilde we al de hele reis doen: een Vietnamese kookcursus...of uhhh een workshop van bijna 1 dag.We vragen ons zo vaak af als we eten, " wat zou er in zitten, hoe hebben ze dit gedaan, is dit op houtskool gekookt of op vuur, welke groenten zijn dit..enz enz" Om 8.30 uur opgehaald met een klein busje en met zo'n 10 mensen naar de markt...en dan in die heerlijke chaos de kok zien te volgen!. Een beetje van dit, een beetje van dat, iets meer van het andere....Alles werd ondertussen uitgelegd. Welk vlees, welke groente, welk fruit, welke kruiden...en natuurlijk...waarom nou juist die kruiden. Heerlijk. Er gaat een wereld voor je open. We hebben al heel wat markten afgestruind maar nog nooit kregen we echt uitleg.
Daarna, hup..een bootje in. Zo'n bootje met zo'n lekker tsjoek, tsjoek geluid. Rustig de rivier af om bij een eilandje te stoppen. Daar stonden lange tafels klaar, met kleine kooktoestelletjes en van allerlei groenjten, kruiden en vlees.
Ik zal jullie de tips en trucs niet allemaal meegeven, want dat duurt te lang. Maar het was geweldig. Een aantal keren ging er een ooohhhh, zo gaat dat dus, ooohhh zo doen ze dat. Het geheim van de kok werd aan ons prijs gegeven. Wist je bijvoorbeeld dat er in de meeste bouillons in Vietnam, o.a kaneel gaat ( ja alleen verse) suiker en lemongrass? En dat ze alle kruiden voordat ze in het water gaan eerst worden geroosterd om de smaken en geuren vrij te maken? Kijk dat soort tip & trucs leerden we daar al binnen een half uur.
We kunnen ons zeker geen vollerd Vietnamese kok noemen..maar we gaan toch thuis proberen enkele van die heerlijke gerechten klaar te maken. En wie weet kan ik in de moestuin nog wat kruiden zaaien zodat we ook echt alles volgens het originele recept kunnen maken. Goed idee toch?
Adieu Hoi An
Diezelfde avond zijn we met de nachtbus vertrokken naar Mui Ne, een badplaats meer in het zuiden. Hoi An was een heerlijke, gezellige oase...maar nog steeds heel erg nat. En we willen aan het eind van de vakantie nog een beetje zon proberen te krijgen. Met 1 colbert en 2 nieuwe jurken voor mij in de koffer vertreekken we. Afscheid genomen weer van een aantal leuke, lieve mensen. Misschien zien we ze nog in het zuiden.Partir c'est mourir un peu.
Hoezo lekker met de nachtbus?
Dit is onze 3e nachttrip met de slaapbus. Deze overtrof echt elke andere. Niet alleen was ie overboekt...maar de twee chauffeurs waren echte slavendrijvers. Ze dulden geen tegenspraak. Een enkeling probeerde nog bezwaar te maken om het een of ander maar kreeg vervolgens de keus om met de taxi verder te gaan..." it's up to you". Ook al liggen de gangpaden vol met Vietnamezen, ook al stinkt het en doet de wc het niet...het blijft een wonderlijke en toch stiekem leuke ervaring. Je zit allemaal in hetzelfde schuitje en er zijn uiteraard veel jonge buitenlanders ( backpackers) aan boord. Eigenlijk waren we ( weer) de oudsten in de bus. Dat gebeurt dus wel vaker.
Een meisje kwam samen met haar vriendinnen vragen of we het wel vol konden houden. " Mijn ouders zouden zoiets noooooit doen, dat zouden ze nooooit kunnen" " Knap hoor!" . Wij vinden dat helemaal niet zo knap en we slapen meestal ook nog een paar uurtjes. Ik doe veel spelletjes op mijn iPhone ( Angry Birds) en lees. Lekker onderuitgezakt in mijn slaapstoel waarin je bijna helemaal kunt liggen.
Deze trip duurde ietsjes langer dan de vorige. We hebben er nu zo'n 18 uur in mogen vertoeven, met twee korte stops. Gewoon je er aan overgeven....go with the flow ( daar heb je hem weer!)....loslaten ( daar heb je doe ook al weer!):-)) dan komt het vanzelf goed. Twee jonge vrouwen zijn net als wij naar hetzelfde hotel gegaan Wind Champ Mui Ne ....hallo zon, hallo strand, hallo kite surfers....wij komen een paar dagen luxe doen en de regten uit onze herinnering halen.
Wat een genot.....
maandag 17 oktober 2011
Hoi An oase van rust en toch bruisend...
Het leuke van slecht weer is dat je overal veel vrienden maakt. Je vertoeft nogal eens binnen en verplaatst je meer dan normaal. Dan heb je leuke gesprekken in de bus bijvoorbeeld. Of wanneer je in een piepklein kantoortje anex trouwjurken winkel zit te wachten op je bus. Daar zitten de mensen die net als wij weer naar een andere bestemming gaan. Zo ook de twee noorse jongens die een motor hebben gekocht in Vietnam. Ze hadden een van de motoren opgehaald, een oude Suzuki. Die stond onderin de bus! Een beetje op zijn zijkant. Daar maakt hij zich zorgen over. Want een beetje bang was hij wel dat de benzine zou gaan lekken....uuuuhhh nee daar word je niet blij van! Die jongen gaan dan verder op de motor naar het Noorden en zijn een paar maanden onderweg. Leuk is dat. Of je ziet plots weer de mensen van die boottocht in Halong Bay. Heel vaak interessante, gekke, leuke lui.
Hoi An is een verademing. Waarom? Omdat hier nog niet een kwart van het verkeer op de weg zit in vergelijking met de andere steden. Het is groen, rustig, vriendelijk, en toch bruisend op een bepaalde nabier. Groen is het eigenlijk overal in Vietnam. Waar zou dat toch door komen????Regen misschien?:-))
Hoi An is vergeven van de kleermakers. Ze maken hier de meest mooie kleding. En voor onze begrippen goedkoop. En dat willen we met z'n allen. Lekker goedkoop!Hier hebben ze het slim aangepakt en goed gekeken en geluisterd wat al die westerse toeristen willen. En dat maken ze nu. Je ziet dan uiteraard ook alleen maar blanke, bleke toeten in de winkels om een pak of jurk op maat te laten maken.
Het avondleven verschilt ook enorm van dat van Hanoi of andere steden. Hier zijn de restaurantjes gezellig en intiem. En de prijzen zijn dezelfde. Hoi An ligt bijna aan zie. Slechts 5 km van ons hotel zijn ( blijkbaar) prachtige stranden. We zijn er nog niet geweest want een van de dingen die het strand zo leuk maken is zonnebaden en zwemmen. En dat zit er nu even niet in. Net zoals overal in Vietnam kun je je op verschillende manieren verplaatsen. Lopend, en dat doen we toch stiekem heel veel, met de (auto) taxi, de brommer en met een soort riksja. Ze noemen dat hier Cyclo, Zo'n fiets met een zitplaats voor en een dakje. Het is gebeurd dat zowel Jac en ik in een eenpersoons Cyclo hebben rondgetoerd zonder dat we ons helemaal hoefden op te vouwen. Ja het kan, ze maken heel slim gebruik van ruimte die Vietnamezen. Ze nemen echt alles mee op die brommers. Soms hele gezinnen, babies voorop, achterop de rug. Vader en moeder erbij...geen probleem. Of torenhoge balen, zakken, dozen....noem het...en het gaat mee.Van de bus tot aan het hotel met onze koffers en handbagage en hier en daar een plastic tasje...geen probleem. Alles op de brommer en karren maar!
Lekker eten maakt heel veel goed
Op dat Vietnamese eten verheugen we ons elke dag. Het verveelt nooit die rijst en noedels. Althans ons verveelt het niet. We genieten ervan. De Vietnamese keuken verschilt van die van Thailand.Niet beter ofzo...maar gewoon anders. Deze keuken neigt iets meer naar de Indische en Chinese. Zoals de Hot Pot bijvoorbeeld. Die heb ik gisteren gegeten. Een soort pan met in het midden een soort reservoir met gloeiende kooltjes. Daarom heen bouillon met vis, vlees en veel groenten. Een kom rijst of noedels maakt het compleet. Zo simpel, zo vers, zo heerlijk. Hot Pot heb ik in China ook veel gezien.Jac is dol op de nemmetjes. Vers of gebakken. Het is flinterdun rijstpapier ( eetbaar) gevuld met vlees of vis en veel groenten. Ze verschillen echt van de vietnamese loempias thuis.En natuurlijk vis, heel veel vis en schaaldieren. Vooral hier aan de kust.Vis wordt hier in Hoi An nogal eens klaargemaakt en opgerold in bananenbladeren en op hete kooltjes gelegd. Mmmmm. De Fransen hebben hier hun stokbrood, croissants,pistolets en franse frietjes nagelaten. Precies zoals dat ook is in Laos. We leren hier een hoop van de Vietnamese keuken. Wie weet zit er een kookworkshop nog in ergens zodat we wat basisregels kunnen leren en verstand krijgen van typische kruiden en de tips en trucs weten waardoor het klaargemaakte eten echt Vietnamees wordt. Wie weet... Het weer vraagt er eigenlijk wel om.
Ik vraag me wel af hoe dat nou zit met die landbouw hier, die monocultuur. Want het is rijst, rijst en nog eens rijst wat ze verbouwen.Hoe zit da nou met wisselteelt? Kan die grond dat allemaal aan? Rijst heeft veel water nodig, Sommige soorten staan letterlijk onder water. Water is er genoeg maar hoe wil je daar dan een volgend jaar groenten of iets anders op verbouwen? Ik heb geen idee hoe dat zit. Maar overal waar ik kijk zijn rijstvelden. En natuurlijk hier en daar ook groenten bedden. Want groenten eten ze hier ook veel. Maar het gekke is dat ik die in verhouding weinig zie. Dit gaat volgens mij al eeuwen zo. Er zal wel een verhaal achter zitten....zoeken we op!
Met water omgaan kunnen ze hier wel op het land. Ingenieuse bewateringssystemen hebben ze hier. Heel simpel en erg effectief.
Oh er is zoveel te vertellen over dit land. Als het nog seetds blijft regenen zoals het nu doet....waag ik een andere keer weer een poging en kruip achter een pc ergens of gebruik WiFi op mijn iPhone. Lang leve internet!
We trekken nu onze regencapes aan, pakken de fiets en fietsen naar de zee.
Houdoe...tot de volgende keer!
Het leuke van slecht weer is dat je overal veel vrienden maakt. Je vertoeft nogal eens binnen en verplaatst je meer dan normaal. Dan heb je leuke gesprekken in de bus bijvoorbeeld. Of wanneer je in een piepklein kantoortje anex trouwjurken winkel zit te wachten op je bus. Daar zitten de mensen die net als wij weer naar een andere bestemming gaan. Zo ook de twee noorse jongens die een motor hebben gekocht in Vietnam. Ze hadden een van de motoren opgehaald, een oude Suzuki. Die stond onderin de bus! Een beetje op zijn zijkant. Daar maakt hij zich zorgen over. Want een beetje bang was hij wel dat de benzine zou gaan lekken....uuuuhhh nee daar word je niet blij van! Die jongen gaan dan verder op de motor naar het Noorden en zijn een paar maanden onderweg. Leuk is dat. Of je ziet plots weer de mensen van die boottocht in Halong Bay. Heel vaak interessante, gekke, leuke lui.
Hoi An is een verademing. Waarom? Omdat hier nog niet een kwart van het verkeer op de weg zit in vergelijking met de andere steden. Het is groen, rustig, vriendelijk, en toch bruisend op een bepaalde nabier. Groen is het eigenlijk overal in Vietnam. Waar zou dat toch door komen????Regen misschien?:-))
Hoi An is vergeven van de kleermakers. Ze maken hier de meest mooie kleding. En voor onze begrippen goedkoop. En dat willen we met z'n allen. Lekker goedkoop!Hier hebben ze het slim aangepakt en goed gekeken en geluisterd wat al die westerse toeristen willen. En dat maken ze nu. Je ziet dan uiteraard ook alleen maar blanke, bleke toeten in de winkels om een pak of jurk op maat te laten maken.
Het avondleven verschilt ook enorm van dat van Hanoi of andere steden. Hier zijn de restaurantjes gezellig en intiem. En de prijzen zijn dezelfde. Hoi An ligt bijna aan zie. Slechts 5 km van ons hotel zijn ( blijkbaar) prachtige stranden. We zijn er nog niet geweest want een van de dingen die het strand zo leuk maken is zonnebaden en zwemmen. En dat zit er nu even niet in. Net zoals overal in Vietnam kun je je op verschillende manieren verplaatsen. Lopend, en dat doen we toch stiekem heel veel, met de (auto) taxi, de brommer en met een soort riksja. Ze noemen dat hier Cyclo, Zo'n fiets met een zitplaats voor en een dakje. Het is gebeurd dat zowel Jac en ik in een eenpersoons Cyclo hebben rondgetoerd zonder dat we ons helemaal hoefden op te vouwen. Ja het kan, ze maken heel slim gebruik van ruimte die Vietnamezen. Ze nemen echt alles mee op die brommers. Soms hele gezinnen, babies voorop, achterop de rug. Vader en moeder erbij...geen probleem. Of torenhoge balen, zakken, dozen....noem het...en het gaat mee.Van de bus tot aan het hotel met onze koffers en handbagage en hier en daar een plastic tasje...geen probleem. Alles op de brommer en karren maar!
Lekker eten maakt heel veel goed
Op dat Vietnamese eten verheugen we ons elke dag. Het verveelt nooit die rijst en noedels. Althans ons verveelt het niet. We genieten ervan. De Vietnamese keuken verschilt van die van Thailand.Niet beter ofzo...maar gewoon anders. Deze keuken neigt iets meer naar de Indische en Chinese. Zoals de Hot Pot bijvoorbeeld. Die heb ik gisteren gegeten. Een soort pan met in het midden een soort reservoir met gloeiende kooltjes. Daarom heen bouillon met vis, vlees en veel groenten. Een kom rijst of noedels maakt het compleet. Zo simpel, zo vers, zo heerlijk. Hot Pot heb ik in China ook veel gezien.Jac is dol op de nemmetjes. Vers of gebakken. Het is flinterdun rijstpapier ( eetbaar) gevuld met vlees of vis en veel groenten. Ze verschillen echt van de vietnamese loempias thuis.En natuurlijk vis, heel veel vis en schaaldieren. Vooral hier aan de kust.Vis wordt hier in Hoi An nogal eens klaargemaakt en opgerold in bananenbladeren en op hete kooltjes gelegd. Mmmmm. De Fransen hebben hier hun stokbrood, croissants,pistolets en franse frietjes nagelaten. Precies zoals dat ook is in Laos. We leren hier een hoop van de Vietnamese keuken. Wie weet zit er een kookworkshop nog in ergens zodat we wat basisregels kunnen leren en verstand krijgen van typische kruiden en de tips en trucs weten waardoor het klaargemaakte eten echt Vietnamees wordt. Wie weet... Het weer vraagt er eigenlijk wel om.
Ik vraag me wel af hoe dat nou zit met die landbouw hier, die monocultuur. Want het is rijst, rijst en nog eens rijst wat ze verbouwen.Hoe zit da nou met wisselteelt? Kan die grond dat allemaal aan? Rijst heeft veel water nodig, Sommige soorten staan letterlijk onder water. Water is er genoeg maar hoe wil je daar dan een volgend jaar groenten of iets anders op verbouwen? Ik heb geen idee hoe dat zit. Maar overal waar ik kijk zijn rijstvelden. En natuurlijk hier en daar ook groenten bedden. Want groenten eten ze hier ook veel. Maar het gekke is dat ik die in verhouding weinig zie. Dit gaat volgens mij al eeuwen zo. Er zal wel een verhaal achter zitten....zoeken we op!
Met water omgaan kunnen ze hier wel op het land. Ingenieuse bewateringssystemen hebben ze hier. Heel simpel en erg effectief.
Oh er is zoveel te vertellen over dit land. Als het nog seetds blijft regenen zoals het nu doet....waag ik een andere keer weer een poging en kruip achter een pc ergens of gebruik WiFi op mijn iPhone. Lang leve internet!
We trekken nu onze regencapes aan, pakken de fiets en fietsen naar de zee.
Houdoe...tot de volgende keer!
Abonneren op:
Posts (Atom)