Rainforest ..... en een man met passie!

 PDe meeste buschauffeurs hier en in India zijn in mijn ogen helden. De buschauffeur die we nu troffen leek n held maar werd na n half uur van rustig aan op de weg, een snelheidsmaniak die behoorlijk ging stunten. We kropen dan ook graag de bus uit toen we in Veniyaya aankwamen. Op internet hadden we n adresje gevonden van n guesthouse ui waar we n lemen hutje hadden gehuurd. Voor weinig geld. Wat n warm onthaal. Een kleine sri lankese man die perfect Engels sprak heette ons hartelijk welkom. Hij blijkt de eigenaar te zijn. De hutjes zijn erg basic maar kijken wel uit over rijstvelden en palmbomen en veel vogeltjes. 

Ik maak me wel zorgen om t erge kleine bed. Gelukkig wel n klamboe. Die hebben we op bijna alle plekken waar we waren nodig gehad. Maar ondanks klamboes ben ik de hele reis wel behoorlijk lek gestoken. Vaak aan het begin van de avond. Deet of geen Deet.... t maakt die muggen niets uit. 

De eigenaar van Deniyaya National Motel heeft prachtige dromen en wil heel graag een organic farm starten. Hij heeft 15 ha grond en zou met n aantal vrijwilligers het project willen starten. Maar hij wil ook nog n 2e guesthouse starten en n aantal van die hutten. Eigenlijk doet hij alles in het kader van " saving the Rainforest" . Mooi streven. Hij heeft 23 jaar in Engeland gewoond en spreekt dus goed Engels. Er moet nog wel veel gebeuren voordat t een succes is......  maar de gedachte is heel mooi. Hij vroeg mijn advies over websiteteksten, composteren, vrijwilligers werven en ecologisch/organisch voedsel verbouwen. Ik was uiteraard in mijn element en heb hem e.e.a kunnen adviseren. 

We zijn n dag op pad geweest in t tropisch regenwoud.

Prachtige ervaring. Immens groot en ongelooflijk groen. We hebben niet gewacht op luipaarden en beren , want die zijn er wel, maar waren tevreden met spinnen, vogels, hagedissen,

miljoenenpoten, hele grote bomen, mooie bloemen, enorme varens en apen en natuurlijk ... de Kingfisher ( ijsvogeltje).

We hadden een jonge gids die na n tijdje mijn fotocamera overnam en overal in en op klom om de mooiste foto's te bemachtigen. Tja die staan dus op mijn camera en niet in mijn iPhone. 

Hier en daar probeerde n enkele bloedzuiger mee te liften. Die ontdekte ik op tijd. Alhoewel zowel Pstty als ik de volgende dag de schade zagen en we er toch meer mee naar huis hadden genomen dan we wilden. Die beesten maken n bloedbad en lelijke wondjes. Misschien heeft de dikke voet en t been van mij wel daar mee te maken! 

We hebben genoten en weer veel geleerd . S middags nog naar n boeddhistisch klooster geweest . De tuk tuk schauffeur wist wel n " shortcut" ....... 270 zeer hoge steile treden .... dat was te veel voor mij. Mijn aangetaste spieren kunnen dat eigenlijk niet azn. En zeker niet op t heest van de dag.

Nog vele trappen volgden tot in het klooster waar ik neerzeeg met de tranen in de strot! Wat n pijnlijke spieren! Geen behoefte aan n meditatie😜 maar alleen aan n hete douche!! Toen nog terug. ..... er hebben wat pijnstillers genomen moeten worden om die spieren te laten ontspannen. Pffffffg...

De volgende dag met de bus naar Ratnapura.... wereldwijd bekend om zijn edelstenen mijnen ( gems) . Alleen niet zo bekend bij toeristen en dat is jammer voor hen maar niet voor ons. Wij gaan eens kijken naar die mooie saffieren en Quartzen .....Slechts 1 guesthouse in de lonely Planet . We zullen zien..... Ciao 👋👋