Dat was me een avontuur

Het is alweer even geleden. Ben nu weer volop aan het werk, inmiddels al een weekend naar Zuid Limburg geweest en mijn moestuin bijgewerkt. Het is wel een karwei om al mijn foto's te uploaden en beschikbaar te maken voor iedereen. Daar ben ik wel mee bezig. Inmiddels staan er al heel wat. Ook een aantal filmpjes.....maar.....die werken niet zo goed. Daar heb je Quicktime voor nodig. Ben al naar de Aplle store geweest om raad. Helaas ze kunnen we niet veel verder helpen. Ligt aan het format van de bestanden van mijn camera en aan het programma waarmee ik de foto's publiceer. Jammer want de filmpjes zijn eigenlijk het leukst. Nu kan ik ze ook op youtube zetten, ik weet het. Maar daar heb ik even geen tijd voor. Of liever gezegd...dat heeft even geen voorrang.

Diegenen die nog geinteresseerd zijn in wat foto's van mijn reis, hier komt ie..

www.gallery.me.com/olgakroes het inladen duurt even dus heb geduld. Mocht je toch willen proberen om de filmpjes te bekijken download dan Quicktime voor Windows of voor Mac.

Succes en veel kijkplezier.

Olga

Nou vooruit dan..nog eentje om het af te leren

Ten eerste: mijn hoofd zal nog wel niet op afscheid nemen hebben gestaan want het volgende gebeurde:
sta ik daar keurig bepakt en gezakt op het vliegveld van Nadi, 2 uur voor vertrek. Dus om 8 uur 's ochtends. Ik kijk op het tijdschema en zie dat mijn vlucht niet genoemd wordt. Ga naar de mijnheer van de servicedesk. Is mijn vlucht afgelast? Nee hoor, zegt hij. Gewoon om 10.00 uur. Oh, maar waarom staat die dan niet in het schema? Tja zegt ie, dat is wel een beetje vroeg voor een avondvlucht.........Ooooooh ja, vergeten....ze gebruiken hier geen 22.00 uur maar 10.00 AM of PM. Gewoon de kleine lettertjes lezen Kroes!

Dus daar stond ik dan. En ja daar stond ik dan met het mooiste weer van de wereld. De eerste echte wolkenloze hemel. Strakblauw, heldere zon. Wat doe je dan als je zo'n dag extra krijgt...ja., dan ga je op het strand liggen in bikini :-))) Dus vlug een taxi gepakt en de rest van de dag heerlijk genoten aan een blauwe oceaan.

's Avonds het vliegtuig naar LA genomen. Halve vliegtuig was leeg dus bijna iedereen kon gewoon liggend slapen. Ik had ook weer 3 stoelen. Heerlijk.
Op LA was het één grote chaos. Dat blijkt meestal zo te zijn. Mijn bagage werd me zonder uitleg afgenomen en in een sluis gestopt. Ik vroeg waarom? Want mijn bagage moest weer uit en ingecheckt worden vanwege security ( Mexico griep, Twin Towers en al die ellende). Krijg ik een snauw of ik niet kon lezen. Zat er ergens op mijn bagage een stickertje met een vage code die blijkbaar betekende dat de tas gewoon meteen al ingenomen kon worden. Tja, amerikanen??

Na 2 uur van veiligheidspoortjes, naar Xray apparaten, en weer poortjes en weer apparaten kom ik aan bij de douane. Rechterhand op een scan, rechterduim op scan, dan vervolgens alles links en dan nog een foto. Ik mocht door en loop met mijn paspoort in de hand weg. Komen er plots twee heren naast me lopen. De ene pakt mijn arm de andere mijn paspoort. Wat krijgen we nou??? Uitleg gevraagd...niet gekregen. Daar gaan zitten en mond houden. Na 1 uur ( en ik had echt geen tijd meer want moest vlucht halen naar Londen) ongeveer krijg ik antwoord. Mijn scan klopte niet met mijn paspoort. M.a.w. ik ben niet diegene die in het paspoort genoemd staat. Leg dan maar eens uit dat je dat WEL bent!!! Na veel gedoe blijkt het scanapparaat niet goed te hebben gewerkt...Pffff. Nog net op tijd het vliegtuig naar Londen gehaald. Voelde me als een crimineel.

Lange reis met heel veel film kijken want slapen is er niet meer bij. Maar al met al ging het goed. Op Londen Heathrow kon ik een bus eerder krijgen naar Londen Stansted. Daar zat ik dan. 4 uur wachten op het laatste stukkie van de reis. Tot ik ergens na 1 1/2 uur bemerkte dat ik al mijn tickets + paspoort kwijt was. Ik bespaar jullie het lange verhaal. Achteraf ( want het loopt goed af...) ben ik blij dat ik die 4 uur had.
Het beruchte "van het kastje naar de muur" geldt hier. Eer dat ik de "gevonden voorwerpen"op Heathrow Airport te pakken kreeg......dan heb je veel geduld nodig! Maar je paspoort kwijt zijn is helemaal geen lekker gevoel.
Van alles geprobeerd in het werk te stellen van Heathrow tot buspersoneel, tot Stansted personeel. Dat heeft me heel veel telefoontjes gekost. En plotseling uit het niets krijg ik een seintje van de mevrouw van de "information desk". Alles is gevonden! Hoe en wat...ben ik nooit achter gekomen. Zoooo blij dat dit opgelost was! Kon nog net op tijd ook dit vliegtuig halen.

En nu ben ik thuis, ontspannen, uitgeslapen, gekleurd en met mooi weer ( bikinitijd ha ha ha) in Breda. Weer even wennen, maar wat een ervaring en wat leuk om deze weblogs te hebben kunnen schrijven.

Ik weet niet wanneer ik de tijd heb en krijg om al mijn foto's op internet te publiceren maar kijk zo nu en dan eens op http://gallery.me.com/olgakroes ( maar de eerste 3 dagen zal er nog niet veel te zien zijn) Je kunt je aanmelden om een bericht te krijgen als er updates zijn.

Moce, vinake vaka levu en tot ziens...
groeten Olga

Probleem opgelost...en veilig terug in Nadi

Daar gingen we weer met het propellervliegtuigje van Matei naar Nadi. Wat een pracht van een vlucht. Azuurblauw, groen, turqouise en daartussen kleuren van het grote " reef". Kleine eilandjes met prachtige resorts, palmbomen....plaatjes gewoon. Dat is het voordeel van zo'n klein vliegtuigje. Ze vliegen lekker laag.
Wat een afscheid met de familie. Het weer verbeterde langzam en de laatste 2 dagen waren zowaar mooi en zonnig. Nu heb ik door altijd maar buiten te lezven toch wel een goede kleur, maar eens lekker in de zon lopen en liggen, zwemmen is zo heerlijk.
Ben samen met de zoon des huizes en de knecht de bergen in geweest. Eerst met een 4wd omhoog ( vanwege ontsoken voet). Kwamen we halverwege helemaal vast te zitten. Ik hing met mijn hoofd tegen het raam en kon er aan mijn kant niet meer uit. Zo diep waren we weggezakt. Dus gekropen naar de andere kant an dar blijven hangen om de auto niet verder op z'n kant te laten zakken! Die kerels hebben die auto gezamenlijk eruit getrokken...met mij hangend aan een kant. Wat een gezicht :-)))

Toen alles gered was zijn we samen naar de top gegaan en hebben de afdaling in 3 uur gedaan. Wat een spierpijn in mijn scheenbenen. De paden daar zijn ongelooflijk hobbelig en glad. Dus loop je niet lekker ontspannen. Ben op de rug van Mafi ( grote, zware kerel) de rivier overgestoken vanwege mijn verband op de mijn voet. 's avonds heb ik ze meegenomen voor een biertje. Gekamde haartjes, helemaal schoongewassen, blinkend van de kokosnootolie en " geurend" naar goedkope aftershave zijn we op weg gegaan. Was gezellig.
Deze hele erge katholieke familie gaf me prachtige plaatjes, een rozenkrans, een kruisje en lessen in " hoe bid ik de rozenkrans. Wat lief!
Pa is zo katholiek dat ie elke nacht om 4 uur naar preken luistert tot 6 uur. Dan gaat bidden bij zijn eigen altaar en dan gaat mediteren in de tuin en zo gaat dat ongeveer de hele dag door. Hij is 70. Zijn vrouw overleed 1 jaar geleden en ze hebben haar in een prachtig lichtblauw graf naast de keuken begraven......echt waar. Er is al een plekje naast haar gereserveerd voor hem. Dit mag dus in Fiji. Naast het graf is een soort grotje gemaakt met Maria erin. Natuurlijk met kaarsjes en bloemen en mooie kleedjes.
In mijn " cottage" werd ik er bij elke muur aan herinnerd dat de moeder Maria de moeder van ons allen is etc. Ze noemen haar in die familie " Mama". Ik dacht steeds dat ze het over hun eigen moeder hadden...maar nee...het was de heile maagd Maria!

Het probleem met het geld heb ik opgelost. De politie kent me nu wel in Fiji. Ze hebben echt niks te doen dus ze zijn blij met dit soort problemen. Vandaag in Nadi bij de politie wer geweest. Werd ontvangen als mevrouw de president! Alles was opgelost. De rekening is betaald aan de familie. Dus die zijn blij. Heb de politie hartelijk bedankt voor het oplossen van deze moeilijke kwestie. Ze hebben er 6 dagen over gedaan........

Dit is nu wel het einde van een groot Fiji avontuur. Dat is even slikken zeg. Ik ben nu nog 1 nachtje in Nadi. Ga lekker uit eten, douche me nog eens met koud water ( er bestaan hier geen warme douces..behalve dan in de luxueuse resorts), ga naar bed om morgenvroeg het vliegtuig te nemen van 10.00 uur. En nou maar hopen dat de reis zo voorspoedig gaat als op de heenreis. Het enige echte struikelblok is de vlucht van Nadi naar LA. Omdat het toerisme zo ontzettend is teruggezakt hebben ze enkele vluchten afgelast. Nou maar hopen dat mijn vlucht er niet bij is. Want dan...... ben ik bang dat ik nog maar een beetje blijf in Fiji ha ha.

Ben overigens op Taveuni op een parelboerderij geweest. Dat is een gebouw midden in de oceaan op palen. Was daar helemaal alleen met een jonge, zeer verlegen,werkkracht die binnensmonds wat mompelde over hoe dat nou precies gaat met die parels en die oesters. Heb het zo half en half wel begrepen. Daarna ben ik nog 1 1/2 uur met die jongen gaan snorkelen, midden in de oceaan. Zag de meeste gekke dingen, gigantische schelpen, blauwe zeesterren, inktvissen en in de verte weer een haai. Als je nou dacht dat ik mijn camera bij me had? Ja dat wel maar geen batterij erin. Ik ben nl. een batterij verloren en omdat er maar heel even stroom is moet je vlug opladen. Dus zat ie nog in mijn oplader! Jullie moeten me maar geloven als ik vertel van wat ik allemaal zag.
Ik kan jullie niet vertellen zonder schaamte op mijn kaken hoe ik weer uit dat water op een hele hoge glibberige trap moest komen met zwemvliezen en duikbril op! Dan voel je je dus echt bijna 60 ( want dat ben ik dus bijna). Met die jongen dus onder mij.......schaam, schaam, schaam.

Moce iedereen. Het was leuk om mijn verhalen te schrijven. Er zijn nog meer verhalen natuurlijk maar dan blijft er niets meer over om te vertellen als ik terug ben.
Wens me een veilige terugreis. En dat is even diep ademhalen voordat ik weer 27 uur in de lucht hang.
Leuk om jullie allemaal weer te zien en/of te horen.
Liefs Olga

ergens verborgen in een schuurtje...internet!

Tja, eindelijk gevonden...een schuurtje achter een groot oud gebouw in een soort dorpje met 4 pc's en twee jonge mensen die de " baas zijn" . Nog niet eens zo'n langzame verbinding. Dus hier zit ik dan. Het is middag op Taveuni.
Taveuni, de folders praten over " the Green Garden of Fiji". en ze hebben gelijk. Het is een explosie van groen. Veel regenwoud hier...en dus ook veel regen ;-((. De grond is hier ongelooflijk rijk. Alles bloeit en groeit in mega formaat. Voor wie een Ficus Benjamini thuis in de kamer heeft staan, .......je zou gefrustreerd raken als je ziet wat voor boom het eigenlijk zou moeten zijn.
Ik heb een klein " cottage" gehuurd". Alles geregeld in Nadi. Ook betaald. Blijkt nu dat dit agentschap niet betaald heeft aan de familie die mijn cottage verhuurd heeft. En dat zijn zulke verschrikkelijk aardige mensen! Vandaag dus op avontuur geweest naar de politie. Hele dorp liep uit. Ze schreeuwden naar elkaar over de straat: Bibi's Hideaway ( naam van mijn cottage plek) is beroofd!!! Iedereen kende het verhaal in een half uur. Er werd naar me gezwaaif en good luck geroepen. Ik ben niet het slachtoffer, maar dat is de aardige familie. Contact gehad met de politie op het grote eiland, in de stad Nadi. Heel gewichtig allemaal. Volgens mij is dit de eerste " crime" die ze hier hebben gehad in jaren. ;-))
Het is nog niet opgelost. Ik vind het zo vervelend dat die familie nu de pineut is. Ze kunnen dat geld erg goed gebruiken. Het toeristenseizoen is erg slecht op het moment ( crisis). Ik heb ( echt waar) pas 1 toerist gezien en ik heb driekwart van het eiland gehad. Deels lopend en grotendeels met taxi. Er zijn wel een paar resorts maar die zijn ook erg leeg. Dus heel veel stilte...op de vogels en de wind na.
Er is ook nergens iets te bekennen van een stad. Er zijn een soort " township" ongeveer 4 a 5 winkels en wat stalletjes met fruit. Er is slechts 1 bank op het eiland. Was er vandaag. Ze hadden net een ATM ( pinautomaat) en die deed het niet. Ze openen deze automaat waar iedereen bijstaat en halen het geld eruit, leggen het in bundeltjes even op de grond. Morrelen wat en trekken aan draadjes en dan gaat alles weer terug. " please, madam, try again".
Wat een vertrouwen!
Gisteren heb ik een Costal hike gedaan naar watervallen. Heb heel lang gelopen zo ongeveer door de bush bush, maar heb de watervallen niet bereikt. Mijn ontstoken voet speelde teveel op en ik moest ook nog terug zien te komen. Gelukkig was ik op tijd voor het donker.

Hopelijk wordt het weer morgen beter. Vandaag regent het motregen. Zij zijn er blij mee maar ik heb nu zon nodig. Dat maakt alles mooier: de planten groener, de zee blauwer, het strand witter.

Straks ga ik weer terug naar mijn huisje. Vanavond ga ik uit eten. Moet ik wel 5 km. voor lopen maar het is goed om wat te bewegen. Kan altijd terug gaan met een taxi. 's avonds is er stroom in het huisje van 18.00 tot 21.00 uur. Dan moet ik vlug mijn camera opladen en mijn macbook dan kan ik een film kijken. Ik zit meestal 's avonds met de familie te kletsen. Ze hebben heel erg leuke verhalen en ze spelen erg goed gitaar. Er was hier nog 1 toerist ( was die ene die ik gezien heb) uit Colorado USA. Man van 50 (Peter)die een jaar aan het rondreizen was. Hij ging voor 3 maanden op een zeiljacht naar Thailand zeilen samen met nog enkele anderen. Zo kan het ook dus...Hij zou pas terug zijn volgend jaar april.
Nu ben ik dus alleen op het terrein van Bibi's Hideaway.
Ik zie dat de regen is gestopt, ga nog wat boodschappen doen en wat rondhangen. " mijn taxi chauffeur" wacht intussen op mij ( getver wat koloniaal zeg!)...maar wel handig.

Denk dat er misschien in Nadi als ik daar volgende week dinsdag ben ( en nog naar de politie moet) nog een bloje in zit.

Moce...tot ziens of vanuit Nadi of in Nederland.
Olga

Niet vergeten...kijken op Tribewanted!

Was ik nog vergeten om iedereen te herinneren om te kijken op de Tribewanted website. Er gebeuren steeds interessante dingen. Je kunt er lezen over de Hampton Court Show waar een Fiji team naartoe gaat in Engeland, over de ervaringen van Chuck de sustainability manager, over de varkens die naar het eiland komen en over ervaringen van Tribewanted members.
Dus kijk op www.tribewanted.com. Als je wil kun je een " free member" worden of een betalend stamlid of zelfs tijd boeken op Vorovoro want het project is voor 3 jaar verlengd.
groet Olga

Het idee was goed maar het weer.....

Maar het weer liet erg te wensen over.
2 dagen in Nadi geen stad om over op te scheppen. Je kunt hier je boodschappen doen en een kop koffie drinken maar dan heb je het wel gehad. Of je kunt een dagtrip boeken naar het eiland(je) Mala Mala. Eenreis met de boot van 40 min naar een heel klein Bounty eiland met wit zandstrand, palmbomen, kokosnoot drankjes, een lekkere lunch en....snorkelen maar!
Had ik wel verdiend na 3 weken vrijwel niet in bikini te hebben gelegen.
Vol goeie moed op weg, blauwe luchten, heerlijke zon, vrolijke mensen. En ja hoor, ook in Fiji gebeurt dat maar al te vaak. Grijze luchten, straffe wind, hoge golven. Niet getreurd..een boek lezen op wit zand kan ook of gewoon wat kletsen over vakantieervaringen met anderen.

Dus...mijn bikini ervaring moet eigenlijk nog komen. Maar dat ga ik vast meemaken op het eiland Taveuni. Ik vlieg vanmiddag van Nadi naar Matei. Zo'n 2 uur vliegen. Daar heb ik een huisje gehuurd voor mij alleen. Kan ik zelf koken en douchen wanneer ik wil. Ik blijf hier 6 nachten. Het schijnt een van de mooiste eilanden te zijn als het gaat om soorten vogels, vlinders, bloemen die er op het eiland zijn. Dat ga ik dus ook doen..." birdwatching". 's ochtends heel vroeg met verrekijker en fototoestel in de aanslag. Verder nog dagtochten met gids naar een Natuurreservaat en een bezoek aan de watervallen. Daar kan ik blijkbaar ook zwemmen. Klinkt goed. Nu maar hopen dat het droog blijft ;-))

Voor al diegenen ( vooral vrouwen) die alleen naar Fiji zouden willen gaan.....doen! Iedereen is hier bereid je te helpen en met een beetje moeite kun je hier je weg vinden. Ik loop met het grootste gemak 's avonds in het donker op straat. iedereen zegt je gewoon goededag " Bula...houw are you"? Of Bula sia...are you okay?" Was even wennen...door onze wantrouwende europese opstelling. Maar nu maak ik rustig een praatje met een totaal vreemde in het donker op straat. Kunnen we nog veel van leren.

Dus over een uur..op naar Taveuni...mijn laatse Fiji experience!
Zal ik vast nog een blog over schrijven.
Overigens is mijn voet nog steeds ontstoken..dat is een minpunt van dit klimaat. Alles heelt maar heel langzaam. En ik heb geen bladeren meer van PuPu de wonderdokter op Vorovoro.
wordt vervolgd tot in Nederland ha ha ..

Ach, en dit was mijn laatste naht op Vorovoro!

Aan alles komt een eind, en niets blijft. Ook mijn verblijf op Vorovoro. Wat een ervaring! Moeilijk om uit te leggen als ik thuis kom. Compliment aan het Tribewantedteam. Het is niet altijd gemakkelijk. Maar een fantastisch initiatief. 

Na een warme, zweterige, bewolkte dag gisteren ( zondag) hebben we met alle " tribemembers" nog Mafia and Villigers" gespeeld en zelf een glas wijn gedronken. Mmmmmmm.

De volgende ochtend een hartelijk, warm afscheid. Zoals gewoonlijk met een afscheidslied op z'n Fiji's. 

Moce, Moce Vororvoro....Moce,Moce Tribwanted. Ik kom terug.

Bedankt Jim, Amy, James, Mike en het hele Fiji team ! Laat de wereld naar Vorovoro komen......dan komt alles goed.

Nu op naar Nadi, 2 nachtjes daar en dan naar het eiland Taveuni om het National Park te bezoeken en dingen zoals " birdwatching" te doen en natuurlijk weer.....snorkelen!

Moce( tot ziens) iedereen, er komt vast nog een laatste blog voordat ik het vliegtuig naar Nadi, Los Angeles, Londen, Eindhoven neem. 

  

Hoera....nog een nederlander op het eiland!

Ja, en daar kwam er nog een. Patrick uit Hillegom. Weliswaar met een zwaar australisch accent...maar toch...lekker om even nederlands te lullen.
We hebben vandaag weer afscheid genomen van 4 mensen. Snif! Het gaat je aan het hart. Gek is dat. Maar dat komt omdat je zo intenmsief met elkaar optrekt.
Heb een ontstoken voet...nogal pijnlijk. PuPu ( wat opa betekent, en die een soort wonderdokter is) heeft er sap van een of andere plant in gedruppeld en er bladeren op gelegd. Verbandje erom..en wachten maar! Het klopt en en zeurt maar de plant vecht tegen de nare bacterien. Morgen zullen we zien of het heeft geholpen. Ik weet zeker van wel want PuPu is een wijs man.
Heb alle boodschappen doorgegeven van Nienke ( nederlands meisje wat eerder op Vorovoro was) en iedereen aan wie ze iets te vertellen had was heel blij. ( vooral Va de wonderkokkin)

Volgende week maandag is het zover. Dan verlaat ik het eiland en krijg ik dat mooie afscheid. Nog maar een paar nachtjes slapen en een paar avonden op de grogmat ( Kava drinken). Nog een paar spelletjes, snorkelen, nachtvissen en kletsen met iedereen.
Inmiddels is er een " sustainability manager" gearriveerd op het eiland. Prachtig wat die voor snelle oplossingen heeft voor allerlei duurzaamheids problemen. Het is een zuid afrikaan ( blank) die vlakbvij Vorovoro woont met vrouiw en 4 geadopteerde kinderenen een boerderij heeft. gekocht. Heb hele interessante gesprekken met hem gehad over composthopen, kokonootolie maken, wormkwekerij en nog meer. Ben nu 1 van de 2 " researchers" voor hem. Dat wil zeggen dat ik en nog iemand op internet zoveel mogelijk informatie verzamelen over dit soort onderwerpen. Op die manier kan hij de Fiji mensen en Tribewanted op het eiland praktisch helpen.
Gisteren voor het eerst in 2 1/2 week onder een kleine waterval gedoucht en mijn haren gewassen met vers regenwater. Oooooh wat heerlijk was dat. Als je steeds met zeewater hebt gewassen dan is dit een letterlijk geschenk uit de hemel ( regenwater./..ha ha).

Heb net een ticket gekocht van een klein eiland Taveuni. Ik vlieg van Nadi naar Matei. Daar ga ik " birdwatching" doen en bezoek een national park ( regenwoud) en ga snorkelen met een gids. En dan misschien nog een " hike" doen. Weet niet of daar tijd voor is. Slaap in een Eco hostel.(lodge).
Daarna weer terug naar Nadi en de volgende dag weer vliegen naar LA, Londen, Eindhoven!

Zal proberen weblog te maken in Nadi of Matei. See you!

Wij staan voor ons Brabant!

Is een beetje lastig om foto's toe te voegen op deze computer met erg langzame internet verbinding. Heb het toch even geprobeerd. Kijk ook zij Staan voor ons Brabant ( is een grapje voor mijn collega's van de provincie Noord Brabant)
Die vlaggetjes staan nu voor in het klaslokaal. De stickers zitten op hun voorhoofd of zijn geplakt op de ansichtkaarten en de kleurboeken. De ballonnen hangen aan een touwtje ook in elk klaslokaal. Is dat goede PR of niet? Ik heb nog veel meer op video. Maar dat komt later. Het duurde al zolang om deze foto's te uploaden. Volgende week vrijdag ga ik weer naar de kinderen. Heb stiekem nog wat ballonnen bewaart......Kijken of de vlaggetjes het hebben overleefd ;-))

Bye,bye, we will miss you!

Aankomen op het eiland is leuk, met een warme ontvangst, maar het eiland verlaten is misschien heel verdrietig,.. maar juist ook heel ontroerend. Iedereen gaat aan twee kanten in een rij staan. Twee bamboestokken worden in de grond gezet als een soort poort. Er is een goodbye lied. Een van de leden van het Fijiteam komt met een gitaar. De vrouwen uit de keuken komen en dan gaan we zingen. We hebben de tekst op een kleurig groot bord voor ons en zingen en klappen. Allemaal tweestemmig. Diegenen die het eiland verlaten lopen door de ereboog en kussen, schudden handen, laten hier en daar een traan en stappen vervolgens in de boot. Eenmaal in de boot, is het tijd om, te vertrekken. Langzaam vertrekt de boot en de achtergebleven Tribewanted members doen een " wave" een paar keer. Echt heel ontroerend. En dan denk je terwijl de boot over het water scheert....ik kom zeker terug! Eerst nog wat geld verdienen voor een ticket, maar ik kom terug! Dat is zeker.

De achterblijvers gaan weer terug naar de allerdaagse Tribewanted dingen zoals: 9 uur meeting in de " gran bure" een soort ' dorpshuis" om te horen welke klussen er gedaan moeten worden en wat er voor aangename dingen die dag gebeuren. Ook nog even een evaluatie van de vorige dag.

Leuk om te weten: van 19 juni tot 13 juli gaan er 4 dorpsbewoners ( van het Fiji team op het eiland) naar engeland. Ze gaan op de Hampton Cort show een traditioneel Fiji dorp bouwen. Net zoals het dorp op Vorovoro. Leavi, Tevita, Marau, Capt ( ik ken ze allemaal) gaan. Beetje netrveus zijn ze wel. Hoe zullen ze hun weg vinden in LA airport, en wat moeten ze doen als ze in London aankomen enz. enz. Voor diegenen die in Engeland wonen en op het eiland geweest zijn is het natuurlijk ontzettend leuk om ze te gaan bezoeken en vrijwilliger te worden op Hampton Court Show om de boodschap van Vorovoro en Tribewanted te vertellen.
Wordt vervolgd.....

Zelfs als je niet van kinderen houdt....

Ja zelfs als je niet van kinderen houdt moet je er toch aan geloven. Je wordt verliefd op alle kinderen die we zagen in de school in het kleine dorpje waar ik de naam nu al niet meer weet ;-))
Op vrijdag gaan we dingen doen voor de Dreamfoundation waar ik eerder over vertelde. Dit keer was het weer harken en wat rommel opruimen maar dan rondom de school. Daar komen 90 kinderen naar school. De meesten blijven daar de hele week omdat het wel zo'n 3 uur lopen is om daar te komen. Ze gaan nog allemaal netjes in de rij staan ( zoals vroeger op mijn lagere meisjesschool) om de school binnen te gaan. In de pauze weer in de rij....tandenborstel uit je tasje pakken, een van de kinderen staat langzaam de trom te slaan...en dan poetsen maar!. De trommel geeft aan hoeveel minuten ze krijgen om hun tanden te poetsen. Dan spoelen met zelf meegebracht water. Want...het water is op in het dorp. De grote tank die regenwater opvangt lekte en dat ongelooflijke belangrijke water is op. Nu brengen ze elke dag 2 liter voor zichtzelf mee naar school.

Ik had van alles meegenomen uit Nederland ......en natuurlijk......Provincie Noord Brabant ballonnen, stickers ( foei...dat is plastic...maar ach het komt van de provincie ;-)), vlaggetjes, ansichtkaarten. En dan mijn eigen spul zoals kleurpotloden, ballen, puntenslijpers, gummetjes, kleurboeken en krijtjes. Eigenlijk voel je je best een beetje schuldig als je ziet hoe blij ze zijn met alles. Nou, ik heb het allemaal op video. En prachtige foto's met een sticker op hun voorhoofd met " wij staan voor Brabant" of I love Brabant" en vlaggetjes in hun hand. Ze waren dol op de ansichtkaarten ( bedankt Annelein) met de fietsende bejaarden en de paardenkonten erop.
Wat een dag was dat. Alleen maar lachende, zingende, dansende kinderen in uniform. Ze zingen alsof ze alles, alles in dat lied kwijt willen. Heel, heel tevreden stapten we weer in de boot om ons terug te brengen naar Vorovoro.
Mocht er ooit iemand het gevoel hebben om ook naar Vorovoro te gaan ...breng ballonnen mee, en engelse leesboekjes voor de kinderen. Ze zijn er gek op! Alle schoolspullen zijn natuurlijk welkom ;-)..

Tribewanted team-Fijean team

Misschien even wat uitleggen. Tribewanted is een dorp(je) op het eiland Vorovoro met Tribemembers vanuit alle delen van de wereld ( maar wel heel veel engelsen). De een blijft 1 week, de ander 3 zoals ik of zelfs meer. Er is alleen stroom van zonne-energie en windturbine, er zijn compost toiletten, we zuiveren regenwater om te drinken, wassen onszelf in zee, eten heel veel kokosnoten en papaya van het eiland en wat er in de tuinen wordt geteeld zoals paksoi, bonen etc. Er is een dam bovenop een berg gemaakt waar regenwater zich verzameld. Dat kan gebruikt worden voor de douches. Maar omdat het zo'n droog regenseizoen was is daar geen water meer.
We zijn dus extreem zuinig met water. Je realiseert je dan pas echt hoe waardevol water is ( wat wij met liters tegelijk door de wc spoelen).

Zoals ik al zei, het leven gaat hier in compleet slow motuion. Heel hard werken is er niet bij. Ik help wat in de tuin, in de keuken, maak de slaaphutten schoon en lees, snorkel, klets, drink Kava, en giechel met het Fijean team.
Want op dit zelfde eiland is een Fijean team die voor ons koken, ons naar de stad brengt, de tuinen onderhoudt en nog andere klussen doen. Zo nu en dan gaan we bij hen op bezoek. Als we dat doen dan trekken we onze sulu's weer aan en kondigen we onze komst aan. We zitten dan onder de veranda en eten wat en drinken thee of Kava.
Het is hier om 18.00 uur pikkedonker. We maken een groot vuur, liggen in de hangmatten en spelen een spel of er wordt muziek gemaakt.
Het is een hele ervaring.


Vandaag komen er 6 Tribemembers bij. In ieder geval twee tsjechen...gfelukkig want de rest hebben engels allemaal als hun moedertaal. Ik ben de enige die dat niet heeft. Met mijn engels gaat het uitstekend maar door al die engelse accenten ( of australisch, new Zeland) mis je kleine nuances en grapjes. Dat is wel eens lastig en erg jammer. Ik ben (uiteraard) weer eens de oudste maar gelukkig zijn er wat Fiji vrouwen even oud als ik.
Ik ga nu boodschappen doen. Ik ben in Labasa en het heeft geregend en dus is alles modderig en dampig. Nog meer muggen, want die zijn wel de keerzijde van dit paradijselijke oord. Er is niet tegenaan te spuiten, roken of wat dan ook. Ik vind alle supersized motten, vleermuizen, slangen, ratten, spinnen, en ander kruipend spul niet erg. Maar de muggen! ;-(((
Er zijn uiteraard vooral ook prachtige vlinders, vogels en vriendelijke vissen hier....

Lachen is gezond en snorkelen is verslavend!

Wist niet dat er mensen op deze planeet leven die zoveel kunnen lachen en vooral giechelen. Dan moet je naar Fiji komen. Het is werkelijk aanstekelijk. Ze zijn vroeg op en zingen al, ze leven in een slowmotion tempo....wij doen aan een Brabants kwartiertje...maar hier is alles ' Fiji time' . Je weet niet of de bus komt, of het vliegtuig zal vertrekken en of je je bestelde koffie ooit kunt drinken.
Oooh wat is dat lastig voor ons europeanen. Fiji is een ultieme anti depressiva. Je moet wel. Het weer, de oceaan, de kokosnootpalmen, de stranden en de KAVA zorgen ervoor dat je hoofd leeg raakt en je na een hele dag plotseling denkt ' wat in godsnaam heb ik vandaag gedaan?' Niks! Maar wel genoten....

Afgelopen vrijdag wat vrijwilligerswerk gedaan op een ander eiland in een klein dorp. Giechelende kinderen, grijnzende vrouwen, en weer een Tui Mali maar die heette anders en was een vrouw. En weer een sevu sevu ( aanbieden van de Kava). Beetje tuinwerkzaamheden gedaan, kun je amper vrijwilligerswerk noemen. De trom wordt geroffeld en we gaan lekker zitten onder de bomen. Kruipt er een Fiji man als een aap de palm in en gooit 6 kokosnoten naar beneden, breekt ze open, maakt een gat en drinken maar...later ook nog het verse kokosnootvlees opgegeten. Dat leek onze lunch te zijn.
NJog hier en daar wat bladeren geharkt, beetje gegiecheld met de kinderen en daar weer trongeroffel. ' lunch is being served for you in the Tui Mali's house. Ok. Lijkt me lekker.
WAUW....gebakken vis, curry, wilde spinasie in kokosmelk met stukje vis, yam yam wortel, kasava, brood, gebakken rijst, citroenlimonade en........giechelende mensen rondom ons. Wat lekker en wat veel!!!
Na een dag hard werken ( maar niet heus :-))) terug in de sloep en weer naar Vorovoro. Nog even snorkelen en hoor.....daar klinkt de bel voor het avondeten weer. Mijn god...alweer eten???

Snorkelen...wat een ervaring. En het mooie is je loopt met je spulletjes vanuit je hut de zee in en dan hoofd in het water en genieten maar. Kwam laatst wel een haai tegen. En omdat niemand me zou geloven heb ik er een foto van gemaakt want ik heb een ' onderwater camera' . Ook wat videootjes gemaakt van de prachtige vissen in alle kleuren van de regenboog.
Het mooiste is om te snorkelen met mooi zonnig weer. Maar helaas is het nogal wisselvallig. De laatste stuipen van het regenseizoen. Het droge seizoen kondigt zich een beetje aan. Zal wel goed komen in mijn 5 weken ( ahum..denk ik).

Probeer vandaag mijn foto's te uploaden. Ben er al wat kwijtgeraakt van de vrijwilligersactie in het dorp. Maar daar ga ik vrijdag weer naartoe en doe het gewoon over.

Wordt vervolgd...

Tui Mali I present to you this KAVA...

En dan moeten we het dorp schoonmaken, vegen en opruimen, harken etc. We kleden ons om en gaan in traditionele kleding de rest van de dag verder. Dan wordt er op een houten trom geroffeld...tui Mali komt eraan. Ik heb een " hoe ontvang ik de big chief' stoomcursus gehad van Tui Mali's assistent .
En daar is ie dan. Iedereen een beetje nerveus. Ik ook want ik moet tekst uit mijn hoofd leren, engels met een beetje fiji. Een ritueel om de chief te bedanken voor het verblijf op zijn eiland en om te vragen of gebruik van het eiland mogen maken. Ik doe dat uit naam van alle nieuwe bezoekers ( 4 in totaal).
ik ga op mijn knieen naar voren met onder mijn arm een bundel KAVA wortels. Ik klap 3x in mijn handen, ik zeg;
Tui Mali I present to you this Kava as a Sevu-sevu, on behalf of myself en my new tribemembers. Thank you for inviting us on your beatifull island, sosoratu, sosoratu, klap 3x weer in mijn handen wacht tot hij reageert....hij lacht en zegt van alles....en vraagt where are you from? ik vertel het een en ander en iedereen ( ca 30 mensen) is stil. Dan schuif ik om mijn knieen naar achteren. En dan kan de kava ceremonie beginnen en de muziek.
Als je wilt weten hoe dat zit met Kava...google dan...het is een heel verhaal. Heel interessant, niet echt lekker om te drinken, maar het effect is wonderlijk....daarover later misschien meer.
Moet snel terug naar de sloep....die vertrekt zo terug naar de palmbomen, de vogels, het prachtige strand, het lekkere eten en het Tribewanted team.

Olga, you can do the Sevu-Sevu tomorrow.......?

Uhhhh the what?
Het is moeilijk te beschrijven wat Vorovoro voor een eiland is en vooral wat Tribewanted is. Waarschijnlijk heb ik meer tekst, foto's en video nodig om het te laten zien. Het is meer een gevoel, een ervaring, dan dat het iets is om uit te leggen.
Tribewanted is een dorp op het eiland Vororvoro. De eigenaar van het eiland is Tui Mali, the big Chief. Hij bezit meerdere eilanden met op alle eilanden stammen. Tui Mali betekent Stamhoofd van alle eilanden behorende bij Mali. hij is heel belangrijk. Hij heeft dit eiland ter beschikking gesteld voor het project. Het grote project Tribewanted waar een dorp wordt gebauwd wat zichzelf totaal moet kunnen bedruipen. Duurzaam, milieuvriendelijk en wat inkomsten biedt aan de autochtonen. Het tribewanted dorp ligt tegen het dorp aan waar het Fijean-team woont. Het zijn mensen die 9betaald) werken voor Tribewanted. Zij leren de bezoekers van Tribewanted alles over hun tradities, rituelen, taal, natuur, medicinale planten. Maar ook koken ze voor ons en brengen ons me de sloep naar Labasa of naar een ander eiland. Daar betalen we voor.
Er zijn zonnecelpanelen, 1 windmolen, compost wc's, biologische dynamische tuinen en hopen gezond lekker eten.
Het is pas mijn 3e dag hier maar heb het gevoel dat het veel langer is.
Er wordt elke dag gezamenlijk ontbeten, dan om 9 uur een meeting waar wordt verteld welke projectjes er lopen en waar handen nodig zijn. Je kunt kiezen wat je gaat doen. Kippen eten geven, de slaaphutten vegen, helpen in de keuken, de omheining meehelpen bouwen voor de varkens die volgende week komen of in de hangmat gaan liggen en wachten op de ochtendthee. 's middags samen lunchen, om 15.00 uur thee, en om 18.30 uur avondeten. Het wordt binnen 10 min rond 18.00 uur donker. Er wordt ontzettend rekening gehouden met mijn dieet. Het is hier niet moeilijk want er is veel fruit, rijst en groenten. Maar ze bakken hier ook 3x perdag zelf brood Dat ruikt zo heerlijk dat het soms lastig om er vanaf te blijven.
Helaas, helaas, op Fiji en vooral Vorovoro mogen vrouwen hun knieen en schouders niet laten zien. Dus geen korte broeken, geen hempjes, en alleen zwemmen in bikini voorbij het Fiji dorp op Vorovoro. Heb al 2x gezwommen met kleren aan. ;-((
Ik was me in zee, water is erg schaars, Alleen als ik echt behoefte heb ga ik onder de douche ( lees: emmer met gaatjes) .
Vandaag komen er weer 3 nieuwe Tribewanted bezoekers. Dan zijn we met 10 en dat is weinig voor deze tijd van het jaar ( kridietcrisis??).

Gisteren kwam er hoog bezoek, de Tui Mali...het was mijn beurt om de Sevu-sevu te doen. Lees verder in het volgende weblog.

Vorovoro, bula sia,

Wachten, wachten, tot het vliegtuig(je) naar Labasa vertrekt. Teveel koffie, minstens 5x de drie winkeltjes op het vliegveld bezocht...niks gekocht ( krenterige hollander! ;-). En ja na een uur vertraging en 6 uur wachten arriveerde het vliegtuig. Max. 20 personen en er stapte er wel zeker 5 in. Met een trapje naar binnen geklommen. 1 Steward aanwezig die gelukkig niet ook toevallig de piloot was. Mijn stoel bleek gereserveerd te zijn naast een heer van verschrikkelijke omvang die voordat we vertrokken al luid snurkte. De steward kwam stralend vragen of ik misschien ergens anders wilde gaan zitten...yes please!. Seat with a nice view madam? Yes please!
Daar zat ik dan. Vlak naast de propellers van het vliegtuig. In ieder geval kon ik zien of ze uit zouden vallen, ha ha. Prachtige eilanden, koraalriffen, blauwe zee trok onder mij voorbij. Dat beloofde wat.
Labasa airport, we zijn er. Oh, jee: 1 hangar, 2 vliegtuigen en een soort van welkoms kantoortje. Omdat ik de enige blanke aan boord ben, is het niet moeilijk voor degene die me zou ophalen om me te herkennen. En jawel, bij binnenkomst hoor ik; Hello OLGA Kroes, I am Jone. Welcome to Labasa. Bula sia op z'n Fiji's. eerst een paar boodschappen doen. Belangrijk: ten 1e koop 1 pond Kava wortel voor de Big chief, Tui Mali, 2e koop een sula, soort sarong, om Tui Mali te ontvangen, 3e koop wat je nog verder denkt nodig te hebben. Er zijn geen winkels op het eiland.

En daar gingen we dan, in de open sloep, het lang verwachte bootje, wat me naar Vorovoro zou brengen. Er reisde nog een Engels meisje mee die ook naar het eiland ging, Senga. En nauwelijks in de open sloep of de hemel breekt open en een stortregen begint. Uhhhhh...ik kwam hier wel voor de zon en de bounty stranden! Maar het blijken de laatste stuipen van het regenseizoen te zijn. De mensen zijn dol op deze regen. Want water is ook hier erg schaars.Het is lastig kijken in deze stromende regen in een sloep die keihard over de reivier raast...maar wel spannend. Helemaal doorweekt, keimoe met uitgelopen mascara voel ik Jone op mijn schouder tikken. Hij wijst " Vorovoro ahead of you" en plots breekt de hemel weer open en komt de zon tevoorschijn. Dat is een goed teken.
En op het strand staat een welkomscomite te wachten. " Bula sia Olga en Senga, welcome on Vororvoro"

hoe mooi kan internet zijjn

Maandag 11 mei 's ochends vroeg oom 5.30..daar ben ik dan. In Nadi. Ik val van de ene verbazing in de andere. Zo zit je op de bank thuis op eenn deecemberavond in 2008 je reis te boeken enn te berekenen of alles wel achter elkkaar zal kloppen. Ach, laat ik ook mijn stoelen alvast reserveren, mijn vegetarische maaltijden bestellen.. wilt u wel vis mevrouw?? Nee doe toch maar alless groente.
En ja hoor van Heatrow naar LA, " welcome mrs. Olga Kroes, here is your special meal!" En wie had kunnen bedenken dat ik de hele reis van 12 uur op 3 stoelen tegelijk kon zitten, met 200 videofilms, 300 muziek cd's tot mijn beschikking. Er bestaat een wet van Murphy...bestaat er ook het tegenovergestelde? Ook op mijn vlucht van LA naar Nadi " hello mrs. Olga Kroes, here is your special dinner" Geen gluten, geen suiker, puur natuur. Have a nicce meal!. ook op die vlucht ( 7 1/2 uur) 3 stoellen om op te zitten. Dan is slapen minder een probleem. Lekker glaasjje wijn voor het slapen gaan.
Nu nog wachten op het vliegtuig naar Labasa. Maar hier wachten is minder erg dan op schiphol. Je staat hier zo buiten en daar wacht een verrassing....alsof je in een prachtige, grote voliere stapt. De kanaries, parkieten of welke subtropischse vogel dan ook vliegen hier om je oren. Dan is het goed toeven op het terras met een goede franse koffie.

Het belooft allemaal te gaan zoals ik op de bank thuis heb gepland. Nu nog de twee laatste stappen. Eerst Labasa en dan het bootje naar Vorovoro.
Internet...zorgt voor een perfect verlopend avontuur....maar maakt tegelijk ook het avontuur van iedereen ;-)).
Wordt weer vervolgd. Ik denk dat ik nu een lekker subttropisch drankje ga drinke.

het grote avontuur is begonnen

Soms is het eng als alles gesmeerd verloopt....;-) Het vliegtuig vanaf Eindhoven prima vertrokken. London Stasted is zo klein dat ik binnen 5 min bij de juiste terminal voor de bus stond. En dan 2 uur wachten. Kijk, daar komt een bus. Maar dat is wel 2 uur te vroeg. Even vragen... Ja hoor mevr. u kunt ook met deze bus mee. Mazzel. Zit ik prinsheerlijk in een luxe touringcarbus met klassieke muziek op de achtergrond. Samen met nog 8 mensen. 2 uur te vroeg op Heatrow. Daar was ik de enige die in checkte. Gewoon heel veel te roeg dus. Maakt niet uit. Ik vermaak me wel. Heb ff tijd gekocht om te internetten en mijn blog te schrijven. Het wachten is nu op mijn lucht naar LA. Even lunchen, beetje muiek luisteren en lezen. En natuurlijk mensen kijken. Het seizoen is duidelijk nog niet echt begonnen. Best rustig. De mijnheer aan de incheckbalie was zo aardig om mijn bagage door te boeken. Dan hoef ik dus in LA niet in-uit t checken. Scheelt waar vervelende tijd aan de bagageband. Stap 3 van mijn grote avontuur is dus ook al bijna gezet. Nu stap 4...12 uur vliegen naar LA..wachten op vliegveld en door naar Nadi. Maar alles komt goed. To be continued........... 

De allerlaatste werkdag......

Nu ben ik dan echt weg uit den Bosch. De laatste werkdag (ochtend) zit erop. Nog op de valreep een interessante workshop gehad en vervolgens alles overgedragen aan Joep.
Morgen vroeg uit bed en op naar Eindhoven Airport. Vanmiddag mijn moeder even geruststellen, dat ik wel terugkom ( zij is 90 jaar) en dat mijn vriendje Jac het heel goed van me kan overnemen.
Heel waarschijnlijk ga ik een echt Brabantvlaggetje planten op Vorovoro en wie weet krijgen de kinderen op het eiland ook nog allemaal een "I love Brabant" sticker. Maar het zou zomaar eens kunnen dat dit laatste niet lukt, want ze willen geen plastic op het eiland.

Het volgende bericht zou van LA airport kunnen komen. ;-) als ik me verveel daar.

De laatste loodjes

Vanaf vandaag is mijn vervanger tijdens mijn vakantie, Joep gekomen. Die kan ik op de valreep nog een paar dagen inwerken. Dan merk je pas hoe complex de dingen kunnen zijn. Maar ik ga vol vertrouwen weg. Joep gaat het prima van me overnemen.
Nog drie dagen na vandaag dan geef ik me over.... aan incheckbalies, taxfree shoppen, gates, bagagebanden, nog eens inchecken en nog eens gates zoeken tot ik dus het bootje zal vinden met de kapitein. Dan nog samen wat inkopen doen in Labasa. Want misschien zijn er wel helemaal geen winkels op het eiland. Zou zomaar kunnen ;-))

Mijn collega's willen me graag volgen, vandaar dit weblog. Ook op www.tribewanted.com is er van alles te volgen. Niet alleen van mij maar ook van mijn mede eilandbewoners.

Het bootje naar Vorovoro ...

Je hoeft alleen maar een weblog te schrijven op www.tribewanted.com met de vraag of er inderdaad een bootje zal liggen om me op te halen. En dan krijg je zo uit het niets een antwoord....inderdaad er zal iemand zijn die me ophaalt op Labasa en me per boot naar Vorovoro brengt. Gelukkig. Dat is gerustellend.
Ook krijg ik aardige emails van mensen die dezelfde tijd op het eiland zijn.
Zo begint het allemaal nog meer te leven. En nu maar hopen dat er nergens vertraging optreedt ;-))
Ik heb nu wel zo ongeveer alles gekocht en verzameld om op reis te kunnen.

Nog maar een paar dagen voor vertrek...

Het is nog sneller gegaan dan ik dacht. Maar dat komt natuurlijk door het harde werken ;-)..dan vliegt de tijd. Op 9 mei vertrek ik naar Vorovoro. Ik word onderdeel van een 'stam'op een prachtig klein eiland. Het draait allemaal om duurzaamheid, eco-toerisme, bewust leven, ontmoeten en genieten. Kijk maar eens op www.tribewanted.com en laat je verrassen. Om er te komen is nog niet zo simpel. Mijn reis is als een achterkaar gezette domino steentjes. Als er eentje omvalt valt de rest ook om. Maar ach..met creditcard op zak en een gezond mondje engels moet ik er vast wel komen. En ook lang leve de mobiele telefonie.
Nu nog een paar dagen werken bij de provincie Noord Brabant. Dan neem ik voor 5 weken afscheid. Heerlijk!

Nu nog tandpasta, verfrissingsdoekjes voor in het vliegtuig ( 27 uur vliegen) en spulletjes voor de kinderen op het eiland kopen. Ze schijnen dol te zijn op lollies. Maar ik weet niet of dat nou weer zo verstandig is...