Saigon kan wel een apart sfeertje hebben, maar ik blijf er liever niet 4 dagen full time. Vandaar dat we wat hebben georganiseerd zoals de Cu Chi tunnels van de Vietcong. Ongelooflijk wat een ingenieuze tunnelsystemen ze hebben gemaakt. Eigenlijk heel simpel...en daardoor meteen ook briljant. Wat een uithoudingsvermogen. In die omstandigheden leven. In ongelooflijke nauw tunnelsysteem met aparte ruimtes om te slapen, werken en de wacht houden. Niets is zichtbaar aan de bovenkant. De amerikanen werden keer op keer verrast. Ook hebben ze gruwelijke vallen gemaakt voor de amerikanen, waardoor dit leger langzaam werd uitgedund. Er is heel veel over te vertellen en onze gids, die zelf een Vietcng strijder was, ded dat met volle overtuiging. Ik kreeg in een paar uur tijd een goed beeld van de situaties daar en hoe dat nu zat met het begin en het einde van die vreselijke oorlog.
De volgende dag...aapjes kijken en krokodillen voeren. Ach dat was best leuk..., maar niet spectaculair. Wat wel heerlijk was....dat was het zwembad waar we een uurtje van de gids mochten verkoelen.
De middag ws aan het eind nog behoorlijk interessant. Toen zijn we een enorm mangrove ingegaan en hebben we een militaire ( Vietcong) basis bezocht. Die omstandigheden waren nog ingewikkelder, en erger dan die bij de tunnels. Vochtig, warm, slangen, krokodillen, en allerlei ander eng spul wat daar rondkroop en zwom. Jaren heeft die situatie stand gehouden. Totdat Agent Orange werd uitgestrooid ( ontbladeringsmiddel) en napalm eroverheen werd gegooid, vervolgens een aantal bombardementen, door de amerikanen. Het is goed om het eens met eigen ogen te zien en de omstndigheden waarin het Vietnamese volk verkeerde te bekijken. Knap he zo'n volk toch weer positief, uiterst vriendelijk en aangenaam zijn gasten ontvangt. Geen grimmige sfeer, nee een land in opbouw met een warme ziel waarvan het volk niet zeurt maar weer kansen ziet en die ook neemt. Chapeau!
Bangkok, nat en getroffen...
Nu is Bangkok aan de beurt. Het ws nog maar de vraag of we Bangkok in konden komen. Gelukkig weren we op het vliegveld geinformeerd. Het grootste gedeelte staat onder water en is enorm getroffen. We hebben nog een droog gedeelte kunnen vinden en een htel geboekt vanaf het vliegveld. Daar zitten we nu, ...en ik zit hier jarig te zijn in een behoorlijk luxe hotel. Dat is ook weer een ervaring! Vannacht vliegen we terug. Het einde van een prachtig avontuur. Ook samen met Jac...want het was onze eerste reis samen naar een ander continent, en dat is vaak een ultieme test voor een relatie vooral als er dingen fout gaan :-)). We hebben de test glansrijk doorstaan! We blijven bij elkaar.....pfffffff....gelukkig maar.
Dit zal mijn laatste blog zijn waarschijnlijk. Msschien zal ik nog een stel mooie foto's plaatsen als toegift. Bedankt als je ons gevolgd hebt via dit blog. Ik hoop dat het een beetje de moeite waard was.
Lieve groet Olga en Jac
dinsdag 1 november 2011
donderdag 27 oktober 2011
Mekong Delta
Mekong Delta, slapen en eten in een drijvend huisje
Met een beetje spijt in het hart namen we afscheid van Mui Ne. Van die azuurblauwe zee, dat mooie strand en ons bungalowtje. "s nachts om half twee vertrokken we met de bus. Weer een " sleeper". Geen probleem voor ons. Dat soort ritten hadden we al vaker gemaakt. Vol goede moed ingestapt en dan zoeken naar je slaapplaats. Een soort ligstoel. Al die " sleeper" bussen zijn alleen maar voorzien van een soort slaapstoelen. Maar we zagen eigenlijk geen stoel vrij. Werden we verwezen helemaal achterin de bus waar al drie mensen naast elkaar lagen. Ik weet niet of iemand zich nog kan herinneren hoe het is om helemaal achterin de bus te zitten/liggen? En hoe je bij elke hobbel omhoog schiet naar het dak van de bus? En wie kan zich voorstellen hoe de wegen hier zijn in Vietnam? Het was op z'n zachts gezegd weer een groot avontuur. Vooral als je zo nu en dan de arm of het been van je Vietnamese buurman ( of buurvrouw,...kon het niet zien want was heel donker) in je gezicht krijgt :-)
De volgende ochtend om 6 uur gearriveerd in Saigon. Van daaruit moesten we nog eens 4 uur met een bus naar My Tho om vervolgens met een bootje naar ons " Mekong Floating House " te gaan. We hadden op goed geluk geboekt in een drijvend hotel, middenin de Mekong Delta. Ver weg van steden, dorpen en dus lawaai. Om precies te zijn ligt dit drivende geheel aan de kant van Turtle Island in de Mekong rivier.
Wat een verrassing toen we daar met het bootje aankwamen! Kijk maar eens op http://www.radeauxdumekong.com Ik had graag wat foto's toegevoegd maar dat i zo'n gedoe in in internetcafe. De foto's zijn nl. ook heel groot en dat neemt teveel tijd in beslag.
Wij waren zeer aangenaam verrast moet ik zeggen. Meer dan dat....Wat een welkom en wat een bijzondere plek. Zo'n drijvend huisje voor onszelf, met een terras, uitkijkend op een snelstromende Mekong rivier en op de mangrove, en palmbomen. Stilte...stilte....met alleen zo nu en dan een vogel, blaffenbde hond of kraaiende haan. 's ochtends ontbijt geserveerd op ons terras, mar 's middags ook de lunch en uiteraard 's avonds het diner. Een zeer exclusieve Vietnamese keuken....waar mevrouw des huizes de chefkok was. Voortreffelijk. We zijn er drie nachten gebleven en hebben tweemaal met een boot de Mekong ontdekt. Wat een ervaring! Ook door alle smalle zijarmen van de rivier. Zonder touroperator, maar door de eigenaar zelf voor ons geregeld. Zo regelde hij ook onze reis naar Saigon ( boot, brommer, busje en taxi). En daar zitten we nu....in Saigon. Nog een paar dagen te gaan. Morgen bekijken we de tunnels die gegraven zijn door de Vietv\cong tijdens de Vietnam oorlog. Schijnt wel indrukwekkend te zijn. Saigon is een mega grote stad ....met uiteraard weer heel veel brommers en scooters. Anders dan Hanoi. De sfeer is veel meer die van een hele grote stad. Terwijl Hanoi toch ook groot is....voelt het veel intiemer aan.
We hebben een klein hostel geboekt midden in het centrum van de stad. Van daaruit kunnen we bijna alles lopend doen.
31 okt. vliegen we naar Bangkok. De volgende dag ben ik daar jarig...slik...ik word 61 jaar. Pffff. We gaan het samen vieren in een zeer nat Bangkok. Want we lezen in de krant dat het daar nog steeds noodweer is. We hopen dat ons vliegtuig kan vertrekken :-((((. Dat gaan we hier nog wel uitzoeken. Nu eerst een lekker maaltijd scoren......maar dat is in Vietnam niet zo moeilijk. We eten elke dag gemiddeld voor zo'n 3 euro per maaltijd, inclusief een drankje. En denk nou niet dat we dan niet genoeg...of niet lekker eten. Het is heerlijk en altijd ruim voldoende. Gelukkig is het allemaal licht verteerbaar en niet erg calorierijk anders zouden we hier tonnetjerond vandaan komen.
Het is nog steeds prachtig weer en erg warm.....ik ben blij dat ik dit nu kan zeggen...Onze paraplu's hebben we achtergelaten in het vorige hotel. Niet meer nodig ( nou jaa waarschijnlijk in Bangkok?)...
zaterdag 22 oktober 2011
Zon, pacific, verse kokosnoot en mango's....
Dat was dus een goeie gok van ons. De weersberichten gaven niet eens dit prachtige weer, maar alleen droog weer. Dit is echt een kadootje. Verpakt ik witte stranden, een azuurblauwe pacific en verse kokosnoot met een rietje. Het bungalowtje wat we hebben gehuurd kost ons zegge en schrijven 15 euro per bacht + ontbijt. Dit is het duurste wat we tot nu toe hebben gedaan. Maar we genieten ervan! 's octends na het ontbijt ff relaxen op het terras aan het strand in de ligstoelen. De ochtendzon is al behoorlijk sterk. Kijken naar kitesurfers en vissersbootjes. Ook dit is Vietnam. Dat wisten we niet.
Zoals overal in Vietnam is er een zeer uitgebreide menukaart met veel vis en groenten, maar ook beef, kip, en eend. Het is steeds een feest om een ander klein eettentje te vinden.
zo zoek je een eettentje....zo koop je een bril
Zoeken naar het lekkerste eettentje van de kust hier kwamen we een opticien voorbij. Nu gleed mijn zonnebril steeds van mijn neus en wilde ik hem wat strakker laten zetten. Ja hoor dat kon. De mijnheer sprak geen woord engels maar er stond een jong meisje bij hem die een soort mompelend engels sprak en heel lief kon glimlachen. Bril wordt strakker gezet. Vervolgens nodigt de opticien mij uit om de tekens op het bord aan de muur op te lezen. Met een hand mijn oog bedekt en dan het andere oog bedekt. Hij gebaart dat het allemaal niet goed is en dat hij het beter kan doen. Ik krijg zo'n ouderwetse bril op die onze opticiens vroeger ook hadden, waarvan je de glazen kan verwisselen. Lekker handmatig nog allemaal. Maar met een zekerheid werd ik gedegen onderhanden genomen. " maar ik wil alleen maar mijn bril strakker hebben"! " Kan ik nou gaan?" Lachend en schuiffelend door de winkel zet hij me de ene keer achter het bord, dan achter een computer en vervolgens moet ik teksten lezen. Deze mijnheer bewijst in 10min. dat mijn huidige bril niet meer voldoet! Ik zie gewoon beter met de brilleglazen die hij voorstelt. Het is gewoon waar. Ik moet lachen en kijk alvast stiekem naar monturen. Ligt er iets bij? Want een reservebril is wel handig. Zouden ze goedkoper zijn?. Ach laat hem maar iets voorrekenen. Mopntuur uitgezocht en prijs gevraagd. Tja mevrouw dat is dan 41 euro! Morgen is uw bril klaar. Ja je leest het goed. Waar ik in Breda 350euro voor betaal.....kost hier 41 euro. Tip aan de mensen die nog van plan zijn te gaan naar Vietnam en brildragend zijn...koop hier een bril!.
Vervolgens kijkt de opticien met een valse glimlach naar Jac....oh nee, nee, nee zegt Jac. Mijn bril is echt goed. Dat zullen we nog wel eens zien zegt de opticien met zijn ogen en lichaamstaal.Kom ook maar eens op de kruk. Om het verhaal kort te maken. Jac krijgt dezelfde behandeling als ik...en ja hoor hij ziet ook beduidend beter. Dus doet u maar 2 brillen, mijnheer de opticien. Wanneer klaar: Morgen om 20.00 uur? Ja hoor...geen probleem.
Later in het eettentje zaten we ons nog te verbazen. Straks gaan we de brillen ophalen...we zijn benieuwd!
Nu op de scooter de kust verkennen. Lekker tuffen met dit mooie weer en onderweg een biertje of een wijntje pakken. Sorry voor jullie achterblijvers die het nu moeten doen met de herfstige kou, sorry....
Dat was dus een goeie gok van ons. De weersberichten gaven niet eens dit prachtige weer, maar alleen droog weer. Dit is echt een kadootje. Verpakt ik witte stranden, een azuurblauwe pacific en verse kokosnoot met een rietje. Het bungalowtje wat we hebben gehuurd kost ons zegge en schrijven 15 euro per bacht + ontbijt. Dit is het duurste wat we tot nu toe hebben gedaan. Maar we genieten ervan! 's octends na het ontbijt ff relaxen op het terras aan het strand in de ligstoelen. De ochtendzon is al behoorlijk sterk. Kijken naar kitesurfers en vissersbootjes. Ook dit is Vietnam. Dat wisten we niet.
Zoals overal in Vietnam is er een zeer uitgebreide menukaart met veel vis en groenten, maar ook beef, kip, en eend. Het is steeds een feest om een ander klein eettentje te vinden.
zo zoek je een eettentje....zo koop je een bril
Zoeken naar het lekkerste eettentje van de kust hier kwamen we een opticien voorbij. Nu gleed mijn zonnebril steeds van mijn neus en wilde ik hem wat strakker laten zetten. Ja hoor dat kon. De mijnheer sprak geen woord engels maar er stond een jong meisje bij hem die een soort mompelend engels sprak en heel lief kon glimlachen. Bril wordt strakker gezet. Vervolgens nodigt de opticien mij uit om de tekens op het bord aan de muur op te lezen. Met een hand mijn oog bedekt en dan het andere oog bedekt. Hij gebaart dat het allemaal niet goed is en dat hij het beter kan doen. Ik krijg zo'n ouderwetse bril op die onze opticiens vroeger ook hadden, waarvan je de glazen kan verwisselen. Lekker handmatig nog allemaal. Maar met een zekerheid werd ik gedegen onderhanden genomen. " maar ik wil alleen maar mijn bril strakker hebben"! " Kan ik nou gaan?" Lachend en schuiffelend door de winkel zet hij me de ene keer achter het bord, dan achter een computer en vervolgens moet ik teksten lezen. Deze mijnheer bewijst in 10min. dat mijn huidige bril niet meer voldoet! Ik zie gewoon beter met de brilleglazen die hij voorstelt. Het is gewoon waar. Ik moet lachen en kijk alvast stiekem naar monturen. Ligt er iets bij? Want een reservebril is wel handig. Zouden ze goedkoper zijn?. Ach laat hem maar iets voorrekenen. Mopntuur uitgezocht en prijs gevraagd. Tja mevrouw dat is dan 41 euro! Morgen is uw bril klaar. Ja je leest het goed. Waar ik in Breda 350euro voor betaal.....kost hier 41 euro. Tip aan de mensen die nog van plan zijn te gaan naar Vietnam en brildragend zijn...koop hier een bril!.
Vervolgens kijkt de opticien met een valse glimlach naar Jac....oh nee, nee, nee zegt Jac. Mijn bril is echt goed. Dat zullen we nog wel eens zien zegt de opticien met zijn ogen en lichaamstaal.Kom ook maar eens op de kruk. Om het verhaal kort te maken. Jac krijgt dezelfde behandeling als ik...en ja hoor hij ziet ook beduidend beter. Dus doet u maar 2 brillen, mijnheer de opticien. Wanneer klaar: Morgen om 20.00 uur? Ja hoor...geen probleem.
Later in het eettentje zaten we ons nog te verbazen. Straks gaan we de brillen ophalen...we zijn benieuwd!
Nu op de scooter de kust verkennen. Lekker tuffen met dit mooie weer en onderweg een biertje of een wijntje pakken. Sorry voor jullie achterblijvers die het nu moeten doen met de herfstige kou, sorry....
vrijdag 21 oktober 2011
Vietnamees koken.....tips & trucs
Dit wilde we al de hele reis doen: een Vietnamese kookcursus...of uhhh een workshop van bijna 1 dag.We vragen ons zo vaak af als we eten, " wat zou er in zitten, hoe hebben ze dit gedaan, is dit op houtskool gekookt of op vuur, welke groenten zijn dit..enz enz" Om 8.30 uur opgehaald met een klein busje en met zo'n 10 mensen naar de markt...en dan in die heerlijke chaos de kok zien te volgen!. Een beetje van dit, een beetje van dat, iets meer van het andere....Alles werd ondertussen uitgelegd. Welk vlees, welke groente, welk fruit, welke kruiden...en natuurlijk...waarom nou juist die kruiden. Heerlijk. Er gaat een wereld voor je open. We hebben al heel wat markten afgestruind maar nog nooit kregen we echt uitleg.
Daarna, hup..een bootje in. Zo'n bootje met zo'n lekker tsjoek, tsjoek geluid. Rustig de rivier af om bij een eilandje te stoppen. Daar stonden lange tafels klaar, met kleine kooktoestelletjes en van allerlei groenjten, kruiden en vlees.
Ik zal jullie de tips en trucs niet allemaal meegeven, want dat duurt te lang. Maar het was geweldig. Een aantal keren ging er een ooohhhh, zo gaat dat dus, ooohhh zo doen ze dat. Het geheim van de kok werd aan ons prijs gegeven. Wist je bijvoorbeeld dat er in de meeste bouillons in Vietnam, o.a kaneel gaat ( ja alleen verse) suiker en lemongrass? En dat ze alle kruiden voordat ze in het water gaan eerst worden geroosterd om de smaken en geuren vrij te maken? Kijk dat soort tip & trucs leerden we daar al binnen een half uur.
We kunnen ons zeker geen vollerd Vietnamese kok noemen..maar we gaan toch thuis proberen enkele van die heerlijke gerechten klaar te maken. En wie weet kan ik in de moestuin nog wat kruiden zaaien zodat we ook echt alles volgens het originele recept kunnen maken. Goed idee toch?
Adieu Hoi An
Diezelfde avond zijn we met de nachtbus vertrokken naar Mui Ne, een badplaats meer in het zuiden. Hoi An was een heerlijke, gezellige oase...maar nog steeds heel erg nat. En we willen aan het eind van de vakantie nog een beetje zon proberen te krijgen. Met 1 colbert en 2 nieuwe jurken voor mij in de koffer vertreekken we. Afscheid genomen weer van een aantal leuke, lieve mensen. Misschien zien we ze nog in het zuiden.Partir c'est mourir un peu.
Hoezo lekker met de nachtbus?
Dit is onze 3e nachttrip met de slaapbus. Deze overtrof echt elke andere. Niet alleen was ie overboekt...maar de twee chauffeurs waren echte slavendrijvers. Ze dulden geen tegenspraak. Een enkeling probeerde nog bezwaar te maken om het een of ander maar kreeg vervolgens de keus om met de taxi verder te gaan..." it's up to you". Ook al liggen de gangpaden vol met Vietnamezen, ook al stinkt het en doet de wc het niet...het blijft een wonderlijke en toch stiekem leuke ervaring. Je zit allemaal in hetzelfde schuitje en er zijn uiteraard veel jonge buitenlanders ( backpackers) aan boord. Eigenlijk waren we ( weer) de oudsten in de bus. Dat gebeurt dus wel vaker.
Een meisje kwam samen met haar vriendinnen vragen of we het wel vol konden houden. " Mijn ouders zouden zoiets noooooit doen, dat zouden ze nooooit kunnen" " Knap hoor!" . Wij vinden dat helemaal niet zo knap en we slapen meestal ook nog een paar uurtjes. Ik doe veel spelletjes op mijn iPhone ( Angry Birds) en lees. Lekker onderuitgezakt in mijn slaapstoel waarin je bijna helemaal kunt liggen.
Deze trip duurde ietsjes langer dan de vorige. We hebben er nu zo'n 18 uur in mogen vertoeven, met twee korte stops. Gewoon je er aan overgeven....go with the flow ( daar heb je hem weer!)....loslaten ( daar heb je doe ook al weer!):-)) dan komt het vanzelf goed. Twee jonge vrouwen zijn net als wij naar hetzelfde hotel gegaan Wind Champ Mui Ne ....hallo zon, hallo strand, hallo kite surfers....wij komen een paar dagen luxe doen en de regten uit onze herinnering halen.
Wat een genot.....
Dit wilde we al de hele reis doen: een Vietnamese kookcursus...of uhhh een workshop van bijna 1 dag.We vragen ons zo vaak af als we eten, " wat zou er in zitten, hoe hebben ze dit gedaan, is dit op houtskool gekookt of op vuur, welke groenten zijn dit..enz enz" Om 8.30 uur opgehaald met een klein busje en met zo'n 10 mensen naar de markt...en dan in die heerlijke chaos de kok zien te volgen!. Een beetje van dit, een beetje van dat, iets meer van het andere....Alles werd ondertussen uitgelegd. Welk vlees, welke groente, welk fruit, welke kruiden...en natuurlijk...waarom nou juist die kruiden. Heerlijk. Er gaat een wereld voor je open. We hebben al heel wat markten afgestruind maar nog nooit kregen we echt uitleg.
Daarna, hup..een bootje in. Zo'n bootje met zo'n lekker tsjoek, tsjoek geluid. Rustig de rivier af om bij een eilandje te stoppen. Daar stonden lange tafels klaar, met kleine kooktoestelletjes en van allerlei groenjten, kruiden en vlees.
Ik zal jullie de tips en trucs niet allemaal meegeven, want dat duurt te lang. Maar het was geweldig. Een aantal keren ging er een ooohhhh, zo gaat dat dus, ooohhh zo doen ze dat. Het geheim van de kok werd aan ons prijs gegeven. Wist je bijvoorbeeld dat er in de meeste bouillons in Vietnam, o.a kaneel gaat ( ja alleen verse) suiker en lemongrass? En dat ze alle kruiden voordat ze in het water gaan eerst worden geroosterd om de smaken en geuren vrij te maken? Kijk dat soort tip & trucs leerden we daar al binnen een half uur.
We kunnen ons zeker geen vollerd Vietnamese kok noemen..maar we gaan toch thuis proberen enkele van die heerlijke gerechten klaar te maken. En wie weet kan ik in de moestuin nog wat kruiden zaaien zodat we ook echt alles volgens het originele recept kunnen maken. Goed idee toch?
Adieu Hoi An
Diezelfde avond zijn we met de nachtbus vertrokken naar Mui Ne, een badplaats meer in het zuiden. Hoi An was een heerlijke, gezellige oase...maar nog steeds heel erg nat. En we willen aan het eind van de vakantie nog een beetje zon proberen te krijgen. Met 1 colbert en 2 nieuwe jurken voor mij in de koffer vertreekken we. Afscheid genomen weer van een aantal leuke, lieve mensen. Misschien zien we ze nog in het zuiden.Partir c'est mourir un peu.
Hoezo lekker met de nachtbus?
Dit is onze 3e nachttrip met de slaapbus. Deze overtrof echt elke andere. Niet alleen was ie overboekt...maar de twee chauffeurs waren echte slavendrijvers. Ze dulden geen tegenspraak. Een enkeling probeerde nog bezwaar te maken om het een of ander maar kreeg vervolgens de keus om met de taxi verder te gaan..." it's up to you". Ook al liggen de gangpaden vol met Vietnamezen, ook al stinkt het en doet de wc het niet...het blijft een wonderlijke en toch stiekem leuke ervaring. Je zit allemaal in hetzelfde schuitje en er zijn uiteraard veel jonge buitenlanders ( backpackers) aan boord. Eigenlijk waren we ( weer) de oudsten in de bus. Dat gebeurt dus wel vaker.
Een meisje kwam samen met haar vriendinnen vragen of we het wel vol konden houden. " Mijn ouders zouden zoiets noooooit doen, dat zouden ze nooooit kunnen" " Knap hoor!" . Wij vinden dat helemaal niet zo knap en we slapen meestal ook nog een paar uurtjes. Ik doe veel spelletjes op mijn iPhone ( Angry Birds) en lees. Lekker onderuitgezakt in mijn slaapstoel waarin je bijna helemaal kunt liggen.
Deze trip duurde ietsjes langer dan de vorige. We hebben er nu zo'n 18 uur in mogen vertoeven, met twee korte stops. Gewoon je er aan overgeven....go with the flow ( daar heb je hem weer!)....loslaten ( daar heb je doe ook al weer!):-)) dan komt het vanzelf goed. Twee jonge vrouwen zijn net als wij naar hetzelfde hotel gegaan Wind Champ Mui Ne ....hallo zon, hallo strand, hallo kite surfers....wij komen een paar dagen luxe doen en de regten uit onze herinnering halen.
Wat een genot.....
maandag 17 oktober 2011
Hoi An oase van rust en toch bruisend...
Het leuke van slecht weer is dat je overal veel vrienden maakt. Je vertoeft nogal eens binnen en verplaatst je meer dan normaal. Dan heb je leuke gesprekken in de bus bijvoorbeeld. Of wanneer je in een piepklein kantoortje anex trouwjurken winkel zit te wachten op je bus. Daar zitten de mensen die net als wij weer naar een andere bestemming gaan. Zo ook de twee noorse jongens die een motor hebben gekocht in Vietnam. Ze hadden een van de motoren opgehaald, een oude Suzuki. Die stond onderin de bus! Een beetje op zijn zijkant. Daar maakt hij zich zorgen over. Want een beetje bang was hij wel dat de benzine zou gaan lekken....uuuuhhh nee daar word je niet blij van! Die jongen gaan dan verder op de motor naar het Noorden en zijn een paar maanden onderweg. Leuk is dat. Of je ziet plots weer de mensen van die boottocht in Halong Bay. Heel vaak interessante, gekke, leuke lui.
Hoi An is een verademing. Waarom? Omdat hier nog niet een kwart van het verkeer op de weg zit in vergelijking met de andere steden. Het is groen, rustig, vriendelijk, en toch bruisend op een bepaalde nabier. Groen is het eigenlijk overal in Vietnam. Waar zou dat toch door komen????Regen misschien?:-))
Hoi An is vergeven van de kleermakers. Ze maken hier de meest mooie kleding. En voor onze begrippen goedkoop. En dat willen we met z'n allen. Lekker goedkoop!Hier hebben ze het slim aangepakt en goed gekeken en geluisterd wat al die westerse toeristen willen. En dat maken ze nu. Je ziet dan uiteraard ook alleen maar blanke, bleke toeten in de winkels om een pak of jurk op maat te laten maken.
Het avondleven verschilt ook enorm van dat van Hanoi of andere steden. Hier zijn de restaurantjes gezellig en intiem. En de prijzen zijn dezelfde. Hoi An ligt bijna aan zie. Slechts 5 km van ons hotel zijn ( blijkbaar) prachtige stranden. We zijn er nog niet geweest want een van de dingen die het strand zo leuk maken is zonnebaden en zwemmen. En dat zit er nu even niet in. Net zoals overal in Vietnam kun je je op verschillende manieren verplaatsen. Lopend, en dat doen we toch stiekem heel veel, met de (auto) taxi, de brommer en met een soort riksja. Ze noemen dat hier Cyclo, Zo'n fiets met een zitplaats voor en een dakje. Het is gebeurd dat zowel Jac en ik in een eenpersoons Cyclo hebben rondgetoerd zonder dat we ons helemaal hoefden op te vouwen. Ja het kan, ze maken heel slim gebruik van ruimte die Vietnamezen. Ze nemen echt alles mee op die brommers. Soms hele gezinnen, babies voorop, achterop de rug. Vader en moeder erbij...geen probleem. Of torenhoge balen, zakken, dozen....noem het...en het gaat mee.Van de bus tot aan het hotel met onze koffers en handbagage en hier en daar een plastic tasje...geen probleem. Alles op de brommer en karren maar!
Lekker eten maakt heel veel goed
Op dat Vietnamese eten verheugen we ons elke dag. Het verveelt nooit die rijst en noedels. Althans ons verveelt het niet. We genieten ervan. De Vietnamese keuken verschilt van die van Thailand.Niet beter ofzo...maar gewoon anders. Deze keuken neigt iets meer naar de Indische en Chinese. Zoals de Hot Pot bijvoorbeeld. Die heb ik gisteren gegeten. Een soort pan met in het midden een soort reservoir met gloeiende kooltjes. Daarom heen bouillon met vis, vlees en veel groenten. Een kom rijst of noedels maakt het compleet. Zo simpel, zo vers, zo heerlijk. Hot Pot heb ik in China ook veel gezien.Jac is dol op de nemmetjes. Vers of gebakken. Het is flinterdun rijstpapier ( eetbaar) gevuld met vlees of vis en veel groenten. Ze verschillen echt van de vietnamese loempias thuis.En natuurlijk vis, heel veel vis en schaaldieren. Vooral hier aan de kust.Vis wordt hier in Hoi An nogal eens klaargemaakt en opgerold in bananenbladeren en op hete kooltjes gelegd. Mmmmm. De Fransen hebben hier hun stokbrood, croissants,pistolets en franse frietjes nagelaten. Precies zoals dat ook is in Laos. We leren hier een hoop van de Vietnamese keuken. Wie weet zit er een kookworkshop nog in ergens zodat we wat basisregels kunnen leren en verstand krijgen van typische kruiden en de tips en trucs weten waardoor het klaargemaakte eten echt Vietnamees wordt. Wie weet... Het weer vraagt er eigenlijk wel om.
Ik vraag me wel af hoe dat nou zit met die landbouw hier, die monocultuur. Want het is rijst, rijst en nog eens rijst wat ze verbouwen.Hoe zit da nou met wisselteelt? Kan die grond dat allemaal aan? Rijst heeft veel water nodig, Sommige soorten staan letterlijk onder water. Water is er genoeg maar hoe wil je daar dan een volgend jaar groenten of iets anders op verbouwen? Ik heb geen idee hoe dat zit. Maar overal waar ik kijk zijn rijstvelden. En natuurlijk hier en daar ook groenten bedden. Want groenten eten ze hier ook veel. Maar het gekke is dat ik die in verhouding weinig zie. Dit gaat volgens mij al eeuwen zo. Er zal wel een verhaal achter zitten....zoeken we op!
Met water omgaan kunnen ze hier wel op het land. Ingenieuse bewateringssystemen hebben ze hier. Heel simpel en erg effectief.
Oh er is zoveel te vertellen over dit land. Als het nog seetds blijft regenen zoals het nu doet....waag ik een andere keer weer een poging en kruip achter een pc ergens of gebruik WiFi op mijn iPhone. Lang leve internet!
We trekken nu onze regencapes aan, pakken de fiets en fietsen naar de zee.
Houdoe...tot de volgende keer!
Het leuke van slecht weer is dat je overal veel vrienden maakt. Je vertoeft nogal eens binnen en verplaatst je meer dan normaal. Dan heb je leuke gesprekken in de bus bijvoorbeeld. Of wanneer je in een piepklein kantoortje anex trouwjurken winkel zit te wachten op je bus. Daar zitten de mensen die net als wij weer naar een andere bestemming gaan. Zo ook de twee noorse jongens die een motor hebben gekocht in Vietnam. Ze hadden een van de motoren opgehaald, een oude Suzuki. Die stond onderin de bus! Een beetje op zijn zijkant. Daar maakt hij zich zorgen over. Want een beetje bang was hij wel dat de benzine zou gaan lekken....uuuuhhh nee daar word je niet blij van! Die jongen gaan dan verder op de motor naar het Noorden en zijn een paar maanden onderweg. Leuk is dat. Of je ziet plots weer de mensen van die boottocht in Halong Bay. Heel vaak interessante, gekke, leuke lui.
Hoi An is een verademing. Waarom? Omdat hier nog niet een kwart van het verkeer op de weg zit in vergelijking met de andere steden. Het is groen, rustig, vriendelijk, en toch bruisend op een bepaalde nabier. Groen is het eigenlijk overal in Vietnam. Waar zou dat toch door komen????Regen misschien?:-))
Hoi An is vergeven van de kleermakers. Ze maken hier de meest mooie kleding. En voor onze begrippen goedkoop. En dat willen we met z'n allen. Lekker goedkoop!Hier hebben ze het slim aangepakt en goed gekeken en geluisterd wat al die westerse toeristen willen. En dat maken ze nu. Je ziet dan uiteraard ook alleen maar blanke, bleke toeten in de winkels om een pak of jurk op maat te laten maken.
Het avondleven verschilt ook enorm van dat van Hanoi of andere steden. Hier zijn de restaurantjes gezellig en intiem. En de prijzen zijn dezelfde. Hoi An ligt bijna aan zie. Slechts 5 km van ons hotel zijn ( blijkbaar) prachtige stranden. We zijn er nog niet geweest want een van de dingen die het strand zo leuk maken is zonnebaden en zwemmen. En dat zit er nu even niet in. Net zoals overal in Vietnam kun je je op verschillende manieren verplaatsen. Lopend, en dat doen we toch stiekem heel veel, met de (auto) taxi, de brommer en met een soort riksja. Ze noemen dat hier Cyclo, Zo'n fiets met een zitplaats voor en een dakje. Het is gebeurd dat zowel Jac en ik in een eenpersoons Cyclo hebben rondgetoerd zonder dat we ons helemaal hoefden op te vouwen. Ja het kan, ze maken heel slim gebruik van ruimte die Vietnamezen. Ze nemen echt alles mee op die brommers. Soms hele gezinnen, babies voorop, achterop de rug. Vader en moeder erbij...geen probleem. Of torenhoge balen, zakken, dozen....noem het...en het gaat mee.Van de bus tot aan het hotel met onze koffers en handbagage en hier en daar een plastic tasje...geen probleem. Alles op de brommer en karren maar!
Lekker eten maakt heel veel goed
Op dat Vietnamese eten verheugen we ons elke dag. Het verveelt nooit die rijst en noedels. Althans ons verveelt het niet. We genieten ervan. De Vietnamese keuken verschilt van die van Thailand.Niet beter ofzo...maar gewoon anders. Deze keuken neigt iets meer naar de Indische en Chinese. Zoals de Hot Pot bijvoorbeeld. Die heb ik gisteren gegeten. Een soort pan met in het midden een soort reservoir met gloeiende kooltjes. Daarom heen bouillon met vis, vlees en veel groenten. Een kom rijst of noedels maakt het compleet. Zo simpel, zo vers, zo heerlijk. Hot Pot heb ik in China ook veel gezien.Jac is dol op de nemmetjes. Vers of gebakken. Het is flinterdun rijstpapier ( eetbaar) gevuld met vlees of vis en veel groenten. Ze verschillen echt van de vietnamese loempias thuis.En natuurlijk vis, heel veel vis en schaaldieren. Vooral hier aan de kust.Vis wordt hier in Hoi An nogal eens klaargemaakt en opgerold in bananenbladeren en op hete kooltjes gelegd. Mmmmm. De Fransen hebben hier hun stokbrood, croissants,pistolets en franse frietjes nagelaten. Precies zoals dat ook is in Laos. We leren hier een hoop van de Vietnamese keuken. Wie weet zit er een kookworkshop nog in ergens zodat we wat basisregels kunnen leren en verstand krijgen van typische kruiden en de tips en trucs weten waardoor het klaargemaakte eten echt Vietnamees wordt. Wie weet... Het weer vraagt er eigenlijk wel om.
Ik vraag me wel af hoe dat nou zit met die landbouw hier, die monocultuur. Want het is rijst, rijst en nog eens rijst wat ze verbouwen.Hoe zit da nou met wisselteelt? Kan die grond dat allemaal aan? Rijst heeft veel water nodig, Sommige soorten staan letterlijk onder water. Water is er genoeg maar hoe wil je daar dan een volgend jaar groenten of iets anders op verbouwen? Ik heb geen idee hoe dat zit. Maar overal waar ik kijk zijn rijstvelden. En natuurlijk hier en daar ook groenten bedden. Want groenten eten ze hier ook veel. Maar het gekke is dat ik die in verhouding weinig zie. Dit gaat volgens mij al eeuwen zo. Er zal wel een verhaal achter zitten....zoeken we op!
Met water omgaan kunnen ze hier wel op het land. Ingenieuse bewateringssystemen hebben ze hier. Heel simpel en erg effectief.
Oh er is zoveel te vertellen over dit land. Als het nog seetds blijft regenen zoals het nu doet....waag ik een andere keer weer een poging en kruip achter een pc ergens of gebruik WiFi op mijn iPhone. Lang leve internet!
We trekken nu onze regencapes aan, pakken de fiets en fietsen naar de zee.
Houdoe...tot de volgende keer!
zaterdag 15 oktober 2011
Wat een respect heb ik voor die buschauffeur.....
Om 19.00 uur vertrokken we uit Hanoi. Dag...aardige receptioniste Thom, dag Hanoi. Je hebt ons heel vriendelijk ontvangen ook al waren je luchten grijs en hadden we nogal wat regen. Hanoi is een bijzondere stad. We hebben geen lokale bus maar een slaapbus genomen. Die rijden alleen maar 's nachts. De bus was halfvol, dus dat is alleen maar een voordeel. We hebben vroeg gegeten dus voorlopig hoeven we niets meer.De bus zal de hoofdweg nemen en gaat langs de kust. Omdat het zo ongeveer de enige fatsoenlijke weg is, is er een enorme drukte op de weg. Dat zal zo de hele nacht blijven. Grote gaten in de weg, links en rechts passerende autos', vrachtwagens en brommers/scoorters en regen....heeel veel regen. Het goot! En dat betekende heel veel aqua planing. Soms leek het alsof de bus weggleed richting de berm om vervolgens weer terug te sjesen richting het midden van de weg.
Maar chapeau voor de chauffeur. Met een gangetje van zo'n 60 km per uur in de gietende regen en met dat slechte wegdek...gaf hij ons toch het gevoel dat we er op konden vertrouwen dat we heelhuids aan zouden komen. Het is me gelukt om alles los te laten en een paar uurtjes te slapen. Met het rotsvast vertrouwen dat hij het stuur op de helft over zou geven aan een ander. De volgende ochtend zat hij nog steeds achter het stuur en zal hij misschien in totaal 15 min hebben gerust. Was maar goed dat we dat van tevoren niet wisten.
Om 19.00 uur vertrokken we uit Hanoi. Dag...aardige receptioniste Thom, dag Hanoi. Je hebt ons heel vriendelijk ontvangen ook al waren je luchten grijs en hadden we nogal wat regen. Hanoi is een bijzondere stad. We hebben geen lokale bus maar een slaapbus genomen. Die rijden alleen maar 's nachts. De bus was halfvol, dus dat is alleen maar een voordeel. We hebben vroeg gegeten dus voorlopig hoeven we niets meer.De bus zal de hoofdweg nemen en gaat langs de kust. Omdat het zo ongeveer de enige fatsoenlijke weg is, is er een enorme drukte op de weg. Dat zal zo de hele nacht blijven. Grote gaten in de weg, links en rechts passerende autos', vrachtwagens en brommers/scoorters en regen....heeel veel regen. Het goot! En dat betekende heel veel aqua planing. Soms leek het alsof de bus weggleed richting de berm om vervolgens weer terug te sjesen richting het midden van de weg.
Maar chapeau voor de chauffeur. Met een gangetje van zo'n 60 km per uur in de gietende regen en met dat slechte wegdek...gaf hij ons toch het gevoel dat we er op konden vertrouwen dat we heelhuids aan zouden komen. Het is me gelukt om alles los te laten en een paar uurtjes te slapen. Met het rotsvast vertrouwen dat hij het stuur op de helft over zou geven aan een ander. De volgende ochtend zat hij nog steeds achter het stuur en zal hij misschien in totaal 15 min hebben gerust. Was maar goed dat we dat van tevoren niet wisten.
We zijn nu in Hue een stad die is verdeeld door een grote rivier en waarvan de ene helft van de stad bijna geheel wordt ingenomen door een citadel met een compleet intacte vestigingsmuur, kanonnen en tempels.We hebben 2 fietsen bij het hotel gehuurd en zijn op pad gegaan. Maar dikke pech...stromende regen.Dus zeiknat. Tijd voor een biertje of een glas wijn.Maar eerst douchen en onze kleren te drogen hangen. Dan zoeken we wel ergens een leuk cafe op. Waarschijnlijk gaan we morgen door naar Hoi An. Het schijnt dar leuker te zijn. Hue is niet spectaculair. En als we toch in de regen zitten dan maar ergens waar het ook heel leuk is.
Vanavond op bed lekker filmpje kijken.....Maar voor straks...proost...we nemen er een.:-)). Ik heb mijn opdracht weer volbracht door het blog te schrijven. Jac is meer van de feitelijkheden en houdt een logboek bij. Dan weten we tenminste zeker waar we allemaal geweest zijn en wie we hebben ontmoet en hoe dat nou zit met Vietnam tijdens de Franse, chinese, amerikaanse bezetting. Want dat blijft razend interessant als je bedenkt wat dit land en zijn bevolking allemaal heeft meegemaakt.
Drie dagen op een prachtige houten boot
En nou maar hopen dat het lekker weer zou worden in Halong Bay. Het wordt, net zoals in Nederland de buienradar een gewoonte om op Metao Hanoi, Meteao Halong Bay of weather forecast Vietnam te googelen! De meeste mensen in ons hotelletje beginnen daar de dag mee :-))Wij dus ook. Het lijkt erop dat we en droge cruise in de baai krijgen. Laat maar komen dan! We zijn niet de enigen die naar Halong Bay gaan. De bus zit vol. 3 1/2 uur rijden. Dat valt me. Daar aangekomen is het een chaos van jewelste. Maar dat is weer schijn, zoals zoveel in Vietnam ogenschijnlijk een rote chaos lijkt te zijn.Alles klopt weer. Onze namen staan geregistreerd en we worden netjes naar onze boot geleid door een gids(je). Helemaal geweldig. We zijn met en kleine groep aan boord en het ziet er naar uit dat we bij een gezellige club mensen zijn ingedeeld. Er varen zo'n 700 boten, groot en klein, in de baai. Dan denk je als snel...da's druk dus. Ook dat lijkt. De baai is ontzettend groot met een ik weet niet hoeveel kleinere baaien. Overal steken er prachtige rotsformaties uit het water, die mooi groen begroeid zijn. De planten wortelen niet in de rots of aarde maar hechten zich aan het gesteente. Er zitten veel orchideeen tussen.Er staat een grot bezoek op het program en we gaan kayakken. De hemel breekt open, de regen stopt...de weergoden zijn ons goed gezind. Een waterig zonnetje verschijnt. Het is verder nog heel erg mistig en een luchtvochtigheid van minstens 90%. Dus hele mooie vergezichten zijn er nog niet. Dat kan tot morgen wachten. Het is droog, dat is belangrijk.
Er zijn zo'n 7 nationaliteiten aan boord:, canadezen, australiers, fransen, israeliers,polen, belgen en nederlanders ( wij dus). Heel gezellig. Vooral 's avonds op het bovendek. Jac en ik zijn op 11 okt. 16 jaar samen en dat vierden we. Ik kocht een flesje wijn en we gaven een rondje bier. Daaropvolgens kwam Gregory de Pool met een fles Vodka, en vervolgens werd door Jac nog een fles Cognac ( nou ja...eerder brandy want hij kostte 3,5 euro, maar was een bijna niet te onderscheiden replica van de Napoleon cognac). Het werd een latertje. Jac en ik bleven 2 nachten op de boot. De rest van de groep slechts 1 nacht. Daarom kregen we de volgende dag een prive tocht aangeboden met een jonge gids. Die nam ons mee op een kleinere boot met op het bovendek twee fauteuils geinstalleerd met parasols. Op een zeer rustig tempo gleden we over het water en de zon scheen...wat een ontzettend heerlijk gevoel. Even later zijn we met hem in kayakken gestapt en peddelde we een grot binnen. We moesten ons vasthouden aan zijn kayak want binnen de grot was geen daglicht...nog niet een sprietje. Aarde donker. Dat wqas toch best wel apart. Laag en nauw , met alleen een klein lampje in de mond van de gids. Zo hebben we zo'n 20 min gevaren, met vleermuizen boven ons, druipende stalagnieten en geen hand voor ogen te zien. Erop vertrouwen dat de gids de weg kent, dat is het enige wat je kunt doen. Plots stroomde er weer een streep licht naarbinnen en kwamen we uit op een kleine gesloten baai.Smaragdgroen water, glashelder, heerlijke temperatuur en de zon blijft zich laten zien.
Even later weer dezelfde weg terug.Pikke, pikke donker.
Later werden we op onze grote boot afgezet waar inmiddels een nieuwe groep aangekomen was.
Dit keer waren er ook Duitsers en Mongolen ( nee niet die van het syndroom...:-) en een amerikaan bij.'s avonds geen vodka, geen cognac...maar wel Karaoke! Daar zijn de Vietnamnezen, net als de chinezen en Japanners ook dol op. Het leuke van zo'n avond is en het feit dat je op een boot zit waar je niet af kunt, dat je allemaal als een idioot staat te zingen! Allemaal aanstellers en fanatiek! Niet te geloven.
Nog even vermelden...Halong Bay is magnifiek. Vooral bij mooi weer. De Vietnamnezen willen Halong Bay toegevoegd zien aan de lijst van wereldwonderen....ben benieuwd of dat gaat lukken.
Terug naar Hanoi, waar we weer 1 nachtje in ons oude hotel blijven om daarna de bus te nemen naar Hue. Deze reis zal 13 uur duren en gaat 's nachts.
Wordt vervolgd...
En nou maar hopen dat het lekker weer zou worden in Halong Bay. Het wordt, net zoals in Nederland de buienradar een gewoonte om op Metao Hanoi, Meteao Halong Bay of weather forecast Vietnam te googelen! De meeste mensen in ons hotelletje beginnen daar de dag mee :-))Wij dus ook. Het lijkt erop dat we en droge cruise in de baai krijgen. Laat maar komen dan! We zijn niet de enigen die naar Halong Bay gaan. De bus zit vol. 3 1/2 uur rijden. Dat valt me. Daar aangekomen is het een chaos van jewelste. Maar dat is weer schijn, zoals zoveel in Vietnam ogenschijnlijk een rote chaos lijkt te zijn.Alles klopt weer. Onze namen staan geregistreerd en we worden netjes naar onze boot geleid door een gids(je). Helemaal geweldig. We zijn met en kleine groep aan boord en het ziet er naar uit dat we bij een gezellige club mensen zijn ingedeeld. Er varen zo'n 700 boten, groot en klein, in de baai. Dan denk je als snel...da's druk dus. Ook dat lijkt. De baai is ontzettend groot met een ik weet niet hoeveel kleinere baaien. Overal steken er prachtige rotsformaties uit het water, die mooi groen begroeid zijn. De planten wortelen niet in de rots of aarde maar hechten zich aan het gesteente. Er zitten veel orchideeen tussen.Er staat een grot bezoek op het program en we gaan kayakken. De hemel breekt open, de regen stopt...de weergoden zijn ons goed gezind. Een waterig zonnetje verschijnt. Het is verder nog heel erg mistig en een luchtvochtigheid van minstens 90%. Dus hele mooie vergezichten zijn er nog niet. Dat kan tot morgen wachten. Het is droog, dat is belangrijk.
Er zijn zo'n 7 nationaliteiten aan boord:, canadezen, australiers, fransen, israeliers,polen, belgen en nederlanders ( wij dus). Heel gezellig. Vooral 's avonds op het bovendek. Jac en ik zijn op 11 okt. 16 jaar samen en dat vierden we. Ik kocht een flesje wijn en we gaven een rondje bier. Daaropvolgens kwam Gregory de Pool met een fles Vodka, en vervolgens werd door Jac nog een fles Cognac ( nou ja...eerder brandy want hij kostte 3,5 euro, maar was een bijna niet te onderscheiden replica van de Napoleon cognac). Het werd een latertje. Jac en ik bleven 2 nachten op de boot. De rest van de groep slechts 1 nacht. Daarom kregen we de volgende dag een prive tocht aangeboden met een jonge gids. Die nam ons mee op een kleinere boot met op het bovendek twee fauteuils geinstalleerd met parasols. Op een zeer rustig tempo gleden we over het water en de zon scheen...wat een ontzettend heerlijk gevoel. Even later zijn we met hem in kayakken gestapt en peddelde we een grot binnen. We moesten ons vasthouden aan zijn kayak want binnen de grot was geen daglicht...nog niet een sprietje. Aarde donker. Dat wqas toch best wel apart. Laag en nauw , met alleen een klein lampje in de mond van de gids. Zo hebben we zo'n 20 min gevaren, met vleermuizen boven ons, druipende stalagnieten en geen hand voor ogen te zien. Erop vertrouwen dat de gids de weg kent, dat is het enige wat je kunt doen. Plots stroomde er weer een streep licht naarbinnen en kwamen we uit op een kleine gesloten baai.Smaragdgroen water, glashelder, heerlijke temperatuur en de zon blijft zich laten zien.
Even later weer dezelfde weg terug.Pikke, pikke donker.
Later werden we op onze grote boot afgezet waar inmiddels een nieuwe groep aangekomen was.
Dit keer waren er ook Duitsers en Mongolen ( nee niet die van het syndroom...:-) en een amerikaan bij.'s avonds geen vodka, geen cognac...maar wel Karaoke! Daar zijn de Vietnamnezen, net als de chinezen en Japanners ook dol op. Het leuke van zo'n avond is en het feit dat je op een boot zit waar je niet af kunt, dat je allemaal als een idioot staat te zingen! Allemaal aanstellers en fanatiek! Niet te geloven.
Nog even vermelden...Halong Bay is magnifiek. Vooral bij mooi weer. De Vietnamnezen willen Halong Bay toegevoegd zien aan de lijst van wereldwonderen....ben benieuwd of dat gaat lukken.
Terug naar Hanoi, waar we weer 1 nachtje in ons oude hotel blijven om daarna de bus te nemen naar Hue. Deze reis zal 13 uur duren en gaat 's nachts.
Wordt vervolgd...
dinsdag 11 oktober 2011
Dat was hard werken
We zijn zojuist teruggekomen uit Sa Pa. Een klein bergstadje in het uiterste noorden van Vietnam. Vlakbij de chinese grens. We zijn daar heenj gegaan met de slaaptrein. Een coupe met 6 bedden ( stapel) waar we met 7 mensen in hebben gelegen. We ontmoetten daar een nederlands stel. Evelien en Mike. Met hun en nog 3 vietnamezen hebben we de nacht doorgebracht en 10 uur gereisd. Het was ontzettend gezellig en we hebben veel geleachen.
We begonnen in Sa Pa met regen en veel laaghangende bewolking maar gaandeweg de dag werd het droog...hoera. De eerste dag stond er een tocht naar Cat Cat village. Een dorp in een vallei tussen de rijstvelden en waar prachtig handwerk door de vrouwen wordt geleverd. Heel eerlijk gezegd was het een pittige tocht. Eerst kilometers alleen naar beneden....en dan kilometers alleen maar omhoog. Die scheenbenen van mij voel ik nog steeds! Het was een heel erg apart hotel. Zo'n plek waarvan je eerst denk...oh nee toch..moet ik hier logeren?? Maar de kamers waren ontzettend gezellig, het personeel vreselijk lief en aardig en het eten uitmuntend. Niks mis mee dus.
In de huizen hier en de hotels en winkels is geen verwarming. Dus iedereen werkt met jas aan...grappig om te zien. Het leek bij aankomst een beetje ( of eigenlijk heel erg) chaotisch. Er stonden ik weet niet hoeveel van die kleine vrouwtjes in klederdracht ( dragen ze altijd) die contstant aan het spinnen zijn. Althans, ze doenj dat met hun handen en gebruiken geen spintol ofzo. Ze hebben een bos hennepdraden (grof) over hun schouder hangen en daarvan nemen ze er steeds een. Die rollen tussen hun vingers heen en weer totdat het een fijne draad is. Met die draden wordt later geweven en met planten gekleurd ( vrijwel allemaal indigo blauw). Daartussen stonden de toeristen, waaronder wij. Maar ongelooflijk...ze hebben ik weet niet hoeveel papieren lijsten, en daar stonden we steeds weer op met de juiste gegevens. Heel strak georganiseerd dus, ook al leek het van niet.
Lekker t.v. op de kamer met een filmzender waar doorlopend engelstalige films te zien waren. Da's heerlijk, vooral als je zo lang hebt gelopen. De volgende dag een zwaardere tocht. We liepen met z'n drieen ( Evelien, Mike en Ik) en een gids(je). Klein vietnamees lokaal vrouwtje van hooguit 1m 50. Ze liep op slippers. Hoe ze dat voor elkaar kreeg in die bergen...ongelooflijk. De paden waren zo verschrikkelijk modderig en steil! Dat was afzien. Als ik mezelf dan een bekijk en de andere europeanen...wat zijn we dan toch een horkerig volkje! Als je die Vietnamese vrouwen ziet lopen en klimmen. Zonder vuil te worden, niet zweten, geen rode hoofden. En dan wij...oh mijn god wat zijn we lomp :-)))
Maar het was in een woord prachtig en absoluut het harde werken waard. Zowaar ook nog een uurtje zon gehad. Jac kan dit soort tochten niet meemaken vanwege zijn knie. Maar die is achter op een scooter gekomen naar het eerstvolgende dorp ( 3 uur lopen) en daar hebben we met z'n allen geluncht. Daarna nog 2 uur klimmen en van daaruit gelukkig met de bus terug! Maar wat heb ik genoten. Zulke prachtige vergezichten en overweldigende natuur. Heerlijk na een druk en nat Hanoi.
Maar daar zijn we nu weer terug...in Hanoi. Na weer een treinreis van 10 uur. We wachten op onze bus naar Halong Bay...een nieuw avontuur tegemoet. Soms lezen we een krant op internet en lezen we maar steeds weer over al die overstromingen. Bangkok maakt zich op voor de ergste overstromingen sinds jaren...uuuhh .daar moeten we ook weer naar terug..over ruim 3 weken!
Wordt vervolgd..
We zijn zojuist teruggekomen uit Sa Pa. Een klein bergstadje in het uiterste noorden van Vietnam. Vlakbij de chinese grens. We zijn daar heenj gegaan met de slaaptrein. Een coupe met 6 bedden ( stapel) waar we met 7 mensen in hebben gelegen. We ontmoetten daar een nederlands stel. Evelien en Mike. Met hun en nog 3 vietnamezen hebben we de nacht doorgebracht en 10 uur gereisd. Het was ontzettend gezellig en we hebben veel geleachen.
We begonnen in Sa Pa met regen en veel laaghangende bewolking maar gaandeweg de dag werd het droog...hoera. De eerste dag stond er een tocht naar Cat Cat village. Een dorp in een vallei tussen de rijstvelden en waar prachtig handwerk door de vrouwen wordt geleverd. Heel eerlijk gezegd was het een pittige tocht. Eerst kilometers alleen naar beneden....en dan kilometers alleen maar omhoog. Die scheenbenen van mij voel ik nog steeds! Het was een heel erg apart hotel. Zo'n plek waarvan je eerst denk...oh nee toch..moet ik hier logeren?? Maar de kamers waren ontzettend gezellig, het personeel vreselijk lief en aardig en het eten uitmuntend. Niks mis mee dus.
In de huizen hier en de hotels en winkels is geen verwarming. Dus iedereen werkt met jas aan...grappig om te zien. Het leek bij aankomst een beetje ( of eigenlijk heel erg) chaotisch. Er stonden ik weet niet hoeveel van die kleine vrouwtjes in klederdracht ( dragen ze altijd) die contstant aan het spinnen zijn. Althans, ze doenj dat met hun handen en gebruiken geen spintol ofzo. Ze hebben een bos hennepdraden (grof) over hun schouder hangen en daarvan nemen ze er steeds een. Die rollen tussen hun vingers heen en weer totdat het een fijne draad is. Met die draden wordt later geweven en met planten gekleurd ( vrijwel allemaal indigo blauw). Daartussen stonden de toeristen, waaronder wij. Maar ongelooflijk...ze hebben ik weet niet hoeveel papieren lijsten, en daar stonden we steeds weer op met de juiste gegevens. Heel strak georganiseerd dus, ook al leek het van niet.
Lekker t.v. op de kamer met een filmzender waar doorlopend engelstalige films te zien waren. Da's heerlijk, vooral als je zo lang hebt gelopen. De volgende dag een zwaardere tocht. We liepen met z'n drieen ( Evelien, Mike en Ik) en een gids(je). Klein vietnamees lokaal vrouwtje van hooguit 1m 50. Ze liep op slippers. Hoe ze dat voor elkaar kreeg in die bergen...ongelooflijk. De paden waren zo verschrikkelijk modderig en steil! Dat was afzien. Als ik mezelf dan een bekijk en de andere europeanen...wat zijn we dan toch een horkerig volkje! Als je die Vietnamese vrouwen ziet lopen en klimmen. Zonder vuil te worden, niet zweten, geen rode hoofden. En dan wij...oh mijn god wat zijn we lomp :-)))
Maar het was in een woord prachtig en absoluut het harde werken waard. Zowaar ook nog een uurtje zon gehad. Jac kan dit soort tochten niet meemaken vanwege zijn knie. Maar die is achter op een scooter gekomen naar het eerstvolgende dorp ( 3 uur lopen) en daar hebben we met z'n allen geluncht. Daarna nog 2 uur klimmen en van daaruit gelukkig met de bus terug! Maar wat heb ik genoten. Zulke prachtige vergezichten en overweldigende natuur. Heerlijk na een druk en nat Hanoi.
Maar daar zijn we nu weer terug...in Hanoi. Na weer een treinreis van 10 uur. We wachten op onze bus naar Halong Bay...een nieuw avontuur tegemoet. Soms lezen we een krant op internet en lezen we maar steeds weer over al die overstromingen. Bangkok maakt zich op voor de ergste overstromingen sinds jaren...uuuhh .daar moeten we ook weer naar terug..over ruim 3 weken!
Wordt vervolgd..
vrijdag 7 oktober 2011
De bergen in met de nachttrein naar Sa Pa
Hanoi was leuk maar het blijft maar regenen en op gegeven moment wordt dat vervelend...en wil je minstens zonder regenjasje of papaplu lopen. Dus, de bergen in. Ik snak ook naar een beetje natuur eerlijk gezegd. Met zoveel scooters en brommers om je heen krijg je het wel een keer benauwd. Dus nu maar zuurstof ophalen in de bergen. We gaan naar Sa Pa, met de nachttrein. Met z'n zessen in een coupe met bedden. Heerlijk. Wel jammer dat we hier niet veel van het voorbijtrekkende landschap zullen zien. Het is hier al rond 18.00 uur donker. Maar morgen als we aankomen zitten we op zo'n 2000 m hoog. Rond Sa Pa zijn enorm veel rijstvelden waar we heen kunnen gaan. En we gaan het national Parc bezoeken en een niet te lange trekking doen. Jac zijn knie speelt regelmatig op dus we doen het een beetje rustig aan. Maar het vertoeven in de bergen.....heerlijk! Het schijnt ook beter weer te zijn...als we de weersberichten mogen geloven. Het is werkelijk triest gesteld in heel Azie. We hebben nog even overwogen omk naar een ander land te vliegen zoals India, of Bali of zoiets. Maar ook daar zijn er overstromingen en is het grijs en regenachtig. Dus blijven we in Vietnam en trekken eerst de bergen in, vervolgens naar Halong Bay om dan de trein te pakken naar Hue. Dien Bien Phu laten we helaas links liggen. Dat kost teveel tijd.
Het Rainbow hotel waar we deze dagen zijn geweest beviel ons erg goed. Het is een klein bhudget hotel midden in het oude Hanoi. Alles op loopafstand ( als de knie van Jac het goed doet :-)). Ontzettend vriendelijk personeel. Vooral een 23 jarig meisje wat erg goed engels spreekt en veel voor ons regelde. Aanrader!
We vertrekken zo naar het station en met plastic tasjes vol eten en drinken kruipen we straks met 4 andere mensen in onze coupe. Dat wordt gezellig. en we hebben er zin in :-). Volgende keer zal ik wat foto's toevoegen. Nu heb ik nog niet ontdekt hoe ik dat rechtstreeks van mijn nieuwe camera kan doen.
Na Sa Pa misschien meer........
Hanoi was leuk maar het blijft maar regenen en op gegeven moment wordt dat vervelend...en wil je minstens zonder regenjasje of papaplu lopen. Dus, de bergen in. Ik snak ook naar een beetje natuur eerlijk gezegd. Met zoveel scooters en brommers om je heen krijg je het wel een keer benauwd. Dus nu maar zuurstof ophalen in de bergen. We gaan naar Sa Pa, met de nachttrein. Met z'n zessen in een coupe met bedden. Heerlijk. Wel jammer dat we hier niet veel van het voorbijtrekkende landschap zullen zien. Het is hier al rond 18.00 uur donker. Maar morgen als we aankomen zitten we op zo'n 2000 m hoog. Rond Sa Pa zijn enorm veel rijstvelden waar we heen kunnen gaan. En we gaan het national Parc bezoeken en een niet te lange trekking doen. Jac zijn knie speelt regelmatig op dus we doen het een beetje rustig aan. Maar het vertoeven in de bergen.....heerlijk! Het schijnt ook beter weer te zijn...als we de weersberichten mogen geloven. Het is werkelijk triest gesteld in heel Azie. We hebben nog even overwogen omk naar een ander land te vliegen zoals India, of Bali of zoiets. Maar ook daar zijn er overstromingen en is het grijs en regenachtig. Dus blijven we in Vietnam en trekken eerst de bergen in, vervolgens naar Halong Bay om dan de trein te pakken naar Hue. Dien Bien Phu laten we helaas links liggen. Dat kost teveel tijd.
Het Rainbow hotel waar we deze dagen zijn geweest beviel ons erg goed. Het is een klein bhudget hotel midden in het oude Hanoi. Alles op loopafstand ( als de knie van Jac het goed doet :-)). Ontzettend vriendelijk personeel. Vooral een 23 jarig meisje wat erg goed engels spreekt en veel voor ons regelde. Aanrader!
We vertrekken zo naar het station en met plastic tasjes vol eten en drinken kruipen we straks met 4 andere mensen in onze coupe. Dat wordt gezellig. en we hebben er zin in :-). Volgende keer zal ik wat foto's toevoegen. Nu heb ik nog niet ontdekt hoe ik dat rechtstreeks van mijn nieuwe camera kan doen.
Na Sa Pa misschien meer........
woensdag 5 oktober 2011
Bangkok......druk, vochtig,maar vol leven
Het is mijn 2e keer in Bangkok en ik moest me opnieuw orienteren. Dat was lastig want ik zat nu helemaal aan de andere kant van de stad in een hotelletje. De vorige keer was dat midden op Kao San Road...waar de echte backpackers vertoeven. Maar nu ben ik bijna 61 en nu wil je het iets rustiger hebben. Ik moet eerlijk zeggen dat me dat wel beviel. De eerste dagen van onze vakantie werden lopend, met de tjoek-tjoek, taxi en boot doorgebracht. De boot was onze favoriet. Het is niet uit te leggen hoe zo'n stad aanvoelt...hoe de sfeer is op straat, de drukte, het verkeer, de eetstalletjes, de hele micro bedrijvigheid! Fantastisch vonden we het. Wat een heerlijk eten bij de lokale stalletjes. Wat een beleving op die grote, woelige rivier, helemaal vol met boten, groot en klein. Maar wat doen al die zandzakken in de stad in de buurt van de rivier? Och ja natuurlijk...het heeft hier in deze buurt heel veel geregend! ( Nederland???) Vandaar dat de rivier zo hoog staat. We hebben nog geen regen gezien!
Regen...en niet zo'n klein beetje ook!
Terwijl we met een Thaise ex-monnik zitten te praten in de Mensa van de Universiteit van Bangkok.....begint het ongelooflijk hard te regenen. Zo'n regen die je alleen maar op t.v kunt zien. Tropische buien noemen ze dat...Ze gaan ook over, en gelukkig gebeurde dat ook na niet al te lange tijd. In Bangkok hebben we vooral genoten van het drukke, gezellige leven daar en hebben we ons te goed gedaan aan de benzine dampen die al de auto's en scooters uitblazen.:-)) We hebben geen tempels bezocht, noch musea..maar wel allerlei markten, Kao San Road en ...massagesalons. Voetmassages, en complete Thaise massages voor je hele lijf. We waren als herboren na al die gelopen kilometers.
Het is bijna om je dood te schamen, zo goedkoop het leven is. En dan te bedenken dat wij als europeanen nog meer betalen en we ook zeker belazerd worden. Nou, ik gun het ze van harte...zo rijk worden ze er heus niet van. We hebben genoten van de vriendelijkheid, het zalige eten, de behulpzaamheid van iedereen...Bangkok, het was me weer een waar genoegen u te bezoeken!
Hoezo? Overstromingen in Cambodja
"Twee tickets voor de bus naar Batambang in Cambodja graag ". Geen probleem...dat is dan 1200 bath ( ongeveer 25 euro) en dat is niet echt veel voor een hele dag reizen in een busje!.Zo dat hebben we weer fijn geregeld. Nu een biertje, hapje eten en naar bed want we moeten vroeg op de volgende dag. Beetje tv kijken nog voor we gaan slapen. SHIT!...wat zien we nu op tv? Grote overstromingen in Cambodja, Vietnam en Laos. Langs de hele rivier Mekong. Veel doden en compleet weggespoelde rijstvelden.
Uuuhhh,..we gingen toch naar Cambodja? En vooral naar de Mekongdelta? Met de boot vanaf Pnom Pheng?...Nou mooi niet dus. Het stormt daar en alles is overstroomd.
Weg onze tickets? Veranderen van plannen? Ja hoor...onze tickets met wat moeite omgeboekt naar vliegtickets voor Hanoi ( Noord-Vietnam). Dan maar gewoon alles omgooien...geen probleem.
Niet met de bus de volgende dag om 7 uur...maar met het vliegtuig om 4 uur! En daar zitten we nu...in Hanoi...en deze stad bevalt ons uitstekend. En we hebben nog steeds plezier ook al regent het hier ook ( stiekem wel heel veel :-)) Wordt vervolgd...
Het is mijn 2e keer in Bangkok en ik moest me opnieuw orienteren. Dat was lastig want ik zat nu helemaal aan de andere kant van de stad in een hotelletje. De vorige keer was dat midden op Kao San Road...waar de echte backpackers vertoeven. Maar nu ben ik bijna 61 en nu wil je het iets rustiger hebben. Ik moet eerlijk zeggen dat me dat wel beviel. De eerste dagen van onze vakantie werden lopend, met de tjoek-tjoek, taxi en boot doorgebracht. De boot was onze favoriet. Het is niet uit te leggen hoe zo'n stad aanvoelt...hoe de sfeer is op straat, de drukte, het verkeer, de eetstalletjes, de hele micro bedrijvigheid! Fantastisch vonden we het. Wat een heerlijk eten bij de lokale stalletjes. Wat een beleving op die grote, woelige rivier, helemaal vol met boten, groot en klein. Maar wat doen al die zandzakken in de stad in de buurt van de rivier? Och ja natuurlijk...het heeft hier in deze buurt heel veel geregend! ( Nederland???) Vandaar dat de rivier zo hoog staat. We hebben nog geen regen gezien!
Regen...en niet zo'n klein beetje ook!
Terwijl we met een Thaise ex-monnik zitten te praten in de Mensa van de Universiteit van Bangkok.....begint het ongelooflijk hard te regenen. Zo'n regen die je alleen maar op t.v kunt zien. Tropische buien noemen ze dat...Ze gaan ook over, en gelukkig gebeurde dat ook na niet al te lange tijd. In Bangkok hebben we vooral genoten van het drukke, gezellige leven daar en hebben we ons te goed gedaan aan de benzine dampen die al de auto's en scooters uitblazen.:-)) We hebben geen tempels bezocht, noch musea..maar wel allerlei markten, Kao San Road en ...massagesalons. Voetmassages, en complete Thaise massages voor je hele lijf. We waren als herboren na al die gelopen kilometers.
Het is bijna om je dood te schamen, zo goedkoop het leven is. En dan te bedenken dat wij als europeanen nog meer betalen en we ook zeker belazerd worden. Nou, ik gun het ze van harte...zo rijk worden ze er heus niet van. We hebben genoten van de vriendelijkheid, het zalige eten, de behulpzaamheid van iedereen...Bangkok, het was me weer een waar genoegen u te bezoeken!
Hoezo? Overstromingen in Cambodja
"Twee tickets voor de bus naar Batambang in Cambodja graag ". Geen probleem...dat is dan 1200 bath ( ongeveer 25 euro) en dat is niet echt veel voor een hele dag reizen in een busje!.Zo dat hebben we weer fijn geregeld. Nu een biertje, hapje eten en naar bed want we moeten vroeg op de volgende dag. Beetje tv kijken nog voor we gaan slapen. SHIT!...wat zien we nu op tv? Grote overstromingen in Cambodja, Vietnam en Laos. Langs de hele rivier Mekong. Veel doden en compleet weggespoelde rijstvelden.
Uuuhhh,..we gingen toch naar Cambodja? En vooral naar de Mekongdelta? Met de boot vanaf Pnom Pheng?...Nou mooi niet dus. Het stormt daar en alles is overstroomd.
Weg onze tickets? Veranderen van plannen? Ja hoor...onze tickets met wat moeite omgeboekt naar vliegtickets voor Hanoi ( Noord-Vietnam). Dan maar gewoon alles omgooien...geen probleem.
Niet met de bus de volgende dag om 7 uur...maar met het vliegtuig om 4 uur! En daar zitten we nu...in Hanoi...en deze stad bevalt ons uitstekend. En we hebben nog steeds plezier ook al regent het hier ook ( stiekem wel heel veel :-)) Wordt vervolgd...
Een reis vol vertraging! Maar leuk...
Ik heb nog geen reis gemaakt waar er iets niet fout ging. Eigenlijk calculeer ik het al in. Maar dat het zo snel al fout zou gaan had ik niet verwacht. We dachten er goed aan te doen om gezellig bij mijn dochter Rosemarijn en haar vriend Derek te gaan logeren de avond voor ons vertrek in Utrecht. Gezellig was het zeker. De volgende dag namen we heel luxe een taxi naar het centraal station in Utrecht. Zegt de taxi chauffeur..." weten jullie van de aanbieding van ons bedrijf dat je voor de helft van de prijs naar Schiphol kunt" ? Nee...dank je wel, wij zijn echte reizigers en gaan uiteraard met de trein! Totdat we op het station kwamen en er GEEN trein naar Schiphol ging. Vlug, vlug, naar de taxi terug! Dus voor 55 euro in de taxi naar ons vliegtuig.
Nog meer vertraging
Naar ons vliegtuig.....jazeker dat stond keurig op ons te wachten en wilde wel op tijd vertrekken, maar kon helaas niet. Dan maar wachten in het vliegtuig. Wachten.....en wachten...2 uur heeft het aan de grond gestaan. Even uitrekenen...we hebben precies twee uur om over te stappen in Cairo...uuuhhh dan is die tijd dus al verloren. Dan maar hopen dat het vliegtuig iets harder gaat vliegen zodat we op tijd onze overstap halen, want onze koffers gaan in ieder geval wel naar Bangkok :-)). Het vliegtuig vloog niet harder....maar ons 2e vliegtuig vertrok ietsjes later waardoor met hollen, rennen, en vlug door de doune..we het op tijd hebben gehaald.
Netjes op tijd zijn we geland in Bangkok. Welkom in Thailand...onze vakantie is begonnen!
.
dinsdag 20 september 2011
Een nieuw avontuur...het werd tijd!
Na mijn avontuur op Vorovoro en Taveuni in de Pacific werd het tijd voor weer een avontuur. En deze keer wilde ik weer een reis maken alleen of met mijn vriend Jac. Nu hij gepensioneerd is, is het ook gemakkelijker om buiten het seizoen te reizen. Het is gelukt. Hij gaat mee!
Toen was het nog even uitzoeken of we naar dezelfde bestemming wilden. Uiteindelijk moest er een keuze gemaakt worden tussen Namibie/Zuid Afrika of Thailand, Cambodja, Vietnam...met de nadruk op Vietnam. Mijn broer bracht het antwoord, zonder het van tevoren te weten. Hij bracht spontaan een bezoekje aan ons en bracht een cadeautje voor me mee.
Het bleek een boek te zijn van een vriendin van hem: Vietnam, een culinaire reis! Prachtig boek met een reisverslag, fotoreportage en culinaire tips en recepten. We waren direct verkocht. Vietnam zou het worden.
Tickets geboekt, en voor de 1e drie dagen in Bangkok een hotel. Van daaruit doen we alles op de bonnefooi. We gaan uitzoeken hoe dat zit met treinen, bussen en boten. En we laten ons lekker meedrijven op de stroom van het moment. We hebben onze prikken gehaald, de visa zijn binnen en wat ik nog niet had aan materialen is bijgekocht. Laat de vakantie maar komen! We hebben er erg veel zin in.
We hebben ons nog niet eens heel erg ingelezen. Dat doe ik lekker onderweg. Maar één ding staat vast: we gaan daar heel lekker eten en we gaan onderduiken in de historie van die landen en vooral genieten!. Het is onze eerste lange, verre reis samen. Het zal vast goed gaan. We zullen elkaar nog beter leren kennen. Heerlijk. Tot nu toe reisde ik alleen, met vriendin, dochter en zelfs met een reisgezelschap. Allemaal prima. En nu met Jac....
Nog even wachten. Volgende week donderdag 29 september vliegen we naar Bangkok en 1 dag na mijn verjaardag komen we terug, 2 november.
Ik hoop dat we zo nu en dan een internetcafé tegenkomen...maar dat is zeker...zodat ik deze blog een beetje kan bijhouden. En wie weet vind je het leuk om dat te volgen? Wees mijn gast...en lees mee.
Wordt vervolgd!
Olga & Jac
Abonneren op:
Posts (Atom)