ZWat een luxe om opgehaald te worden door de Tiara contactpersoon in het hotel.Yuri brengt ons tot aan de trein. Dat scheelt heel wat uitgezoek in een taal die je niet kunt lezen. Want om nou te zeggen dat ze de Engelstalige mens bedienen ...........nee. Maar we zijn dat nu gewend en hoe dan ook komen we er altijd wel aan uit. Maar dit is dus pure luxe, in een mooie automobiel naar het centraal station. Scheelt ook sjouwen trouwens, want om nou te zeggen dat we licht reizen? Vooral niet nu we weten dat we 4 dagen en nachten in de trein zullen zitten. Dan neem je ( zoals gewoonlijk) veel teveel mee. Soepjes, noedels, crackers, notenrepen, thee, koffie, wijn, water......zoutjes.... Het gaat allemaal mee.
We hebben al 1 treinervaring gehad tussen St.Petersburg en Moskou en die was okay. De Provodnika ( rijtuighoofd) viel achteraf reuze mee. We hebben gehoord dat je vriendjes moet worden van de Provodnika zodat je wat gedaan kunt krijgen zoals een douche regelen ( emmer warm water met een bakje zodat je water over je heen kunt gooien in de wc ruimte). Er zijn 2 wc's per rijtuig en in een rijtuig zitten 36 mensen , en elke coupé 4 mensen. We zullen zien wat t wordt.......
 |
| Siberisch landschap |
Geduldige Russen?
Wat ons heeft verbaasd is dat de treinen op de minuut op tijd rijden. En dat het systeem ( als je de taal kunt lezen) prima werkt. Daar hebben we toch wel eens andere ervaring mee gehad, zoals bijvoorbeeld in India. Russen zijn heel geduldig.....of zullen we zeggen ...gelaten. Ze hebben er geen probleem mee om eindeloos in een rij te staan. Zonder klagen. Anders dan wij Nederlanders ......
We zien dat ook aan de kinderen. Zij lijken ongemakkelijke situaties zoals eindeloos op n treinstation wachten de normaalste zaak van de wereld te vinden. Maar ook in restaurants wachten kinderen geduldig af wat er gaat gebeuren. Geen kleine terroristjes, geen verwende prinsjes ....maar netjes onder de controle van papa en mama ( die overigens erg jong zijn valt ons op, haast zelf nog kinderen)!
In de trein naar Irkutsk
In de trein naar Irkutsk
Hoe ga je nou uitleggen hoe dat leven in zo'n Siberië expres eruit ziet? Is heel lastig. Je moet het beleven..... je dompelt onder en geeft je over. Ten eerste zijn het behoorlijk krappe coupé's met aan elke zijde n bank en boven de bank aan elke zijde n stapelbed. De banken beneden worden later ook bedden. Wij hadden n beneden en n boven bed.
En wie slaapt er aan de overkant? Dat was voor ons nog een vraag. Dan stapt er n Nederlandse dame naar binnen en stelt zich voor., Danielle Kraft.... en hoort mijn naam en zegt:" oh ben jij Olga Kroes? Dan ken je vast Henk en Fenna. Uuuh ja ...dat zijn vrienden van me. Nou zegt van mij dus ook. Henk zei al, wie weet kom je Olga tegen, die gaat ook naar Mongolie.. Zitten we dus in dezelfde coupé! En nu wachten wie de 4e persoon is. Blijkt n ietwat verlegen Rus te zijn die zich heel bescheiden opstelt. Zit ie mooi opgescheept met 3 Nederlandse dames van zekere leeftijd .
Gedoe....
In de trein ben je bijna de hele dag bijna bezig met "gedoe". Bed opmaken, koffie en thee halen, noedelsoepje maken, van t ene raam naar t andere rennen om foto's te maken en hopen dat je niet net te laat bent. Kletsen met de buren, wachten tot de wc open gaat, kijken hoe de provodniki de gang poetsen, de ramen en onze coupé. Ff naar de restauratie wagen gaan, tanden poetsen, n douche regelen. En ja natuurlijk uit t raam kijken en lezen. We hebben het er druk mee. Je moet wel wat van elkaar kunnen verdragen. En dat gaat prima. Siberische landschappen wisselen elkaar langzaam af. Veel, heel veel berkenbomen, sparren, grasvlakten en hier en daar bloemen. Bij de Oeral vallen de bergen ons wel tegen. We hadden het wilder bedacht. De dacha's ( kleine huisjes op t platteland voor mensen uit de grote stad) zien er schamel uit. In Siberië is de gemiddelde temperatuur in de winter -25 gr. En dat duurt dan 9 maanden.vandaar dat er weinig groenten geteeld worden. Zelfs koeien, schapen en geiten zien we amper. We leggen ruim 6000 km af. En passeren 5 tijdzones. In de trein wordt Moskou tijd ( MT) gehanteerd. Ook op de stations. Ondertussen rijden we door zones waar het 2, 3 uur of nog meer, later is. Word je ' s nachts wakker en zie je de zin opkomen om 01.30uur. Maar n uur later komt de zo'n nog steeds op. Bizar!
De provodnika poetst rustig door.... terwijl wij ons blijven verbazen. Zweterig maar met n voldaan gevoel ( alhoewel de landschappen ietwat tegen vielen) komen we aan in Irkutsk. Van daar uit gaan we naar Litsvyanka aan het Baikalmeer. Daarover later meer. Wordt vervolgd......
Tijdens de lange rit ( Moskou, Perm,Omsk, Irkutsk ) van ruim 6000 km eten we , slapen we en doen we verder alles in de coupé. We lopen wat heen en weer voor de benen. We passeren 5 tijdzones op dit traject en dat betekent dat ik om 01.30 uur wakker wordt en een zonsopgang zie. Maar een uur later zie ik weer n zonsopgang en ga zo maar door. Dat is bizar... In de trein en op stations wordt Moskoutijd aangehouden. Dat wordt later gecompenseerd.
Met Patty en Danielle ( en later kont daar Niklas bij ( Duitser die in Maastricht studeert) n erge leuke gast. Op de stationnetjes onderweg kun je wat te eten scoren. Er zijn fanatieke moedertjes die hun waar in n kinderwagen proppen zodat je dat kunt kopen. Heel veel tijd hebben we vaak niet. 10 min, 15 min., maar ook wel 25 of langer. Maar weggaan van het station kan niet.
Soms kunnen we gedroogde vis scoren. Met goedkeuring van de bewoners van de coupés naast ons kunnen we die dan heerlijk eten. Verder kletsen we n hoop en er wordt veel gelachen en vriendjes gemaakt met de provodniki, Dimitri en Anna . We lezen uiteraard over wat we onderweg zien. Siberië is fascinerend.
We kunnen alle vier goed slapen in de coupé. De bedden zijn prima. Soms is t allemaal wat zweterig .... maar ach dat hoort erbij. Met n lekker wodka slaapmutsje gaat t helemaal lukken.
Ik heb n vriendinnetje gemaakt. N Russisch meisje van 6 jaar , Barbara. Zij wil van alles weten. Zij laat haar moeder in gebrekkig Engels de dingen schrijven die ze wil weten, en ik antwoord terug in t Engels. Ze doet dat in een schoolschriftje. Zo schattig. Ze mag mijn iPad " lenen" met spelletjes. Voor mij maakt ze een prachtige tekening! Lief!
Na 4 dagen komen we aan in Irkutsk. Maar we gaan direct door naar Litsvyanka aan t Baikalmeer. Daarover later meer.
 |
| Matrushka's verkopen etenswaren op t perron |
 |
| Provodniki |
Gedoe....
In de trein ben je bijna de hele dag bijna bezig met "gedoe". Bed opmaken, koffie en thee halen, noedelsoepje maken, van t ene raam naar t andere rennen om foto's te maken en hopen dat je niet net te laat bent. Kletsen met de buren, wachten tot de wc open gaat, kijken hoe de provodniki de gang poetsen, de ramen en onze coupé. Ff naar de restauratie wagen gaan, tanden poetsen, n douche regelen. En ja natuurlijk uit t raam kijken en lezen. We hebben het er druk mee. Je moet wel wat van elkaar kunnen verdragen. En dat gaat prima. Siberische landschappen wisselen elkaar langzaam af. Veel, heel veel berkenbomen, sparren, grasvlakten en hier en daar bloemen. Bij de Oeral vallen de bergen ons wel tegen. We hadden het wilder bedacht. De dacha's ( kleine huisjes op t platteland voor mensen uit de grote stad) zien er schamel uit. In Siberië is de gemiddelde temperatuur in de winter -25 gr. En dat duurt dan 9 maanden.vandaar dat er weinig groenten geteeld worden. Zelfs koeien, schapen en geiten zien we amper. We leggen ruim 6000 km af. En passeren 5 tijdzones. In de trein wordt Moskou tijd ( MT) gehanteerd. Ook op de stations. Ondertussen rijden we door zones waar het 2, 3 uur of nog meer, later is. Word je ' s nachts wakker en zie je de zin opkomen om 01.30uur. Maar n uur later komt de zo'n nog steeds op. Bizar!
 |
| Bijschrift toevoegen |
 |
| Raampjes schoonmaken zodat we helder beeld hebben |
Tijdens de lange rit ( Moskou, Perm,Omsk, Irkutsk ) van ruim 6000 km eten we , slapen we en doen we verder alles in de coupé. We lopen wat heen en weer voor de benen. We passeren 5 tijdzones op dit traject en dat betekent dat ik om 01.30 uur wakker wordt en een zonsopgang zie. Maar een uur later zie ik weer n zonsopgang en ga zo maar door. Dat is bizar... In de trein en op stations wordt Moskoutijd aangehouden. Dat wordt later gecompenseerd.
Met Patty en Danielle ( en later kont daar Niklas bij ( Duitser die in Maastricht studeert) n erge leuke gast. Op de stationnetjes onderweg kun je wat te eten scoren. Er zijn fanatieke moedertjes die hun waar in n kinderwagen proppen zodat je dat kunt kopen. Heel veel tijd hebben we vaak niet. 10 min, 15 min., maar ook wel 25 of langer. Maar weggaan van het station kan niet.
Soms kunnen we gedroogde vis scoren. Met goedkeuring van de bewoners van de coupés naast ons kunnen we die dan heerlijk eten. Verder kletsen we n hoop en er wordt veel gelachen en vriendjes gemaakt met de provodniki, Dimitri en Anna . We lezen uiteraard over wat we onderweg zien. Siberië is fascinerend.
We kunnen alle vier goed slapen in de coupé. De bedden zijn prima. Soms is t allemaal wat zweterig .... maar ach dat hoort erbij. Met n lekker wodka slaapmutsje gaat t helemaal lukken.
Ik heb n vriendinnetje gemaakt. N Russisch meisje van 6 jaar , Barbara. Zij wil van alles weten. Zij laat haar moeder in gebrekkig Engels de dingen schrijven die ze wil weten, en ik antwoord terug in t Engels. Ze doet dat in een schoolschriftje. Zo schattig. Ze mag mijn iPad " lenen" met spelletjes. Voor mij maakt ze een prachtige tekening! Lief!
Na 4 dagen komen we aan in Irkutsk. Maar we gaan direct door naar Litsvyanka aan t Baikalmeer. Daarover later meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten